-
81.《水龙吟》 宋·吴琚
紫皇高宴萧台,双成戏击琼包碎。
何人为把,银河水翦,甲兵都洗。
玉样乾坤,八荒同色,了无尘翳。
喜冰销太液,暖融鳷鹊,端门晓、班初退。 -
82.《沁园春(咏刘篁栗碧莲,时内子将诞)》 宋·刘清夫
浅碧芙蓉,素艳亭亭,前身阿娇。
记湘滨露冷,酥容倍洁,华清水滑,酒晕全消。
瑶剪丰肥,云翻碎萼,白羽鲜明时自摇。
风流处,是古香幽韵,时度鲜飙。 -
83.《氐州第一(次韵送春)》 宋·赵功可
杨柳楼深,推梦乍起,前山一片愁雨。
嫩绿成云,飞红欲雪,天亦留春不住。
借问东风,甚飘泊、天涯何许。
可惜风流,三生杜牧,少年张绪。 -
84.《西江月·顷在黄州》 宋·苏轼
顷在黄州,春夜行蕲水中,过酒家饮,酒醉,乘月至一溪桥上,解鞍,由肱醉卧少休。
及觉已晓,乱山攒拥,流水锵然,疑非尘世也。
书此语桥柱上。
(由肱 一作:曲肱)
照野弥弥浅浪,横空隐隐层霄。 -
85.《水龙吟·雪中登大观亭》 清·邓廷桢
关河冻合梨云,冲寒犹试连钱骑。
思量旧梦,黄梅听雨,危阑倦倚。
披氅重来,不分明出,可怜烟水。
算夔巫万里,金焦两点,谁说与,苍茫意? -
86.《一萼红·盆梅》 宋·朱晞颜
玉堂深。
正重帘护暝,窗色试新晴。
苔暖鳞生,泥融脉起,春意初破琼英。
夜深后、寒消绛蜡,误碎月、和露落空庭。 -
87.《司马季主论卜》 明·刘基
东陵侯既废,过司马季主而卜焉。
季主曰:“君侯何卜也?”东陵侯曰:“久卧者思起,久蛰者思启,久懑者思嚏。
吾闻之蓄极则泄,閟极则达。
热极则风,壅极则通。 -
88.《九思》 两汉·王逸
逢尤
悲兮愁,哀兮忧!
天生我兮当闇时,被诼谮兮虚获尤。
心烦憒兮意无聊,严载驾兮出戏游。 -
89.《扬州慢·十里春风》 宋·赵以夫
十里春风,二分明月,蕊仙飞下琼楼。
看冰花翦翦,拥碎玉成毬。
想长日、云阶伫立,太真肌骨,飞燕风流。
敛群芳、清丽精神,都付扬州。 -
90.《忆秦娥 咏雪》 宋·张玉娘
天幂幂。
彤云黯淡寒威作。
寒威作。
琼瑶碎剪,乘风飘泊。
佳人应自嫌轻薄。
乱将素影投帘幕。
投帘幕。
不禁清冷,向谁言着。 -
91.《水龙吟·燕忙莺懒花残》 宋·章楶
燕忙莺懒花残,正堤上、柳花飘坠。
轻飞点画青林,谁道全无才思。
闲趁游丝,静临深院,日长门闭。
傍珠帘散漫,垂垂欲下,依前被,风扶起。 -
92.《白苎》 宋·紫姑
绣帘垂,画堂悄,寒风淅沥。
遥天万里,黯淡同云幂幂。
渐纷纷、六花零乱散空碧。
姑射宴瑶池,把碎玉、零珠抛掷。 -
93.《游九锁山》 宋·陈观国
名山隔游尘,九锁尘更少。
閒云抱苍石,古涧茁灵草。
一亭瞰蛟舞,曾此憩坡老。
水性自云静,潴泄寄人巧。 -
94.《妙庭观》 宋·范良龚
我昔遨游周八极,玉京金阙俱经历。
翩然骑凤下瑶池,如与双成获相识。
双成侍燕王母旁,道貌方瞳照人碧。
玉笙吹彻奉琼觞,范子从旁丐馀沥。 -
95.《聚八仙花歌赠江淮肥遁子》 宋·韩似山
春皇自厌花多红,欲得花颜如玉容。
春皇青女深相得,先教脸似秋霜色。
乃有雪有供光、星榆献白,斗量银汉琉璃湿。
人间美玉捣作灰,荆山昆山鬼神泣。 -
96.《咏丹桂》 宋·胡榘
碎琼揉香作肌骨,霁日吹红染肤色。
人间何处有此葩,一种风流初未识。
东隅月户编三千,夜修玉关瀛洲前。
拂摇桂子偶坠此,雨露培植开韶妍。 -
97.《月夜溪行怀富沙友》 宋·林石涧
溪光清浅碎琼瑶,杨柳风柔酒渐消。
犹忆去年今夜月,照人同上水西桥。 -
98.《鸣玉泉》 宋·陆九韶
朅来坐幽亭,恍在昆山曲。
清越声盈耳,群工琢良玉。
又疑跻金阙,仙班佩相属。
圆环碎琼琚,登降互击触。
洒然襟袍爽,无处著利欲。
不贪以为宝,对此景高躅。 -
99.《春雪》 宋·缪鉴
撩乱春风作阵飞,晓来馀片尚难披。
细看山色空明处,应似乾坤混沌时。
一转阳和回土胍,十分清气人诗脾。
芒鞋趾碎琼瑶窟,间着梅花总不知。 -
100.《游洞霄和坡仙韵》 宋·史宗恺
水非凡浊石非顽,水石萦回九锁间。
游客步随清浪起,道人身似白云闲。
仙岩泉滴琼音碎,古木风轻宝盖翻。
共酌翠蛟亭上酒,翠光相与映红颜。