-
1.《开平》 明·陈循
滦河河北开平府,云是前朝故上都。
万瓦当年供避暑,孤城此日事防胡。
龙冈夜照乌桓月,凤辇时巡敕勒处。
何区登临最愁寂,李陵台上望平芜。 -
2.《清明雨寒八首》 宋·杨万里
莫嫌细雨苦飘萧,政要寒声伴寂寥。
杏叶犹疏不成响,且将纸瓦当芭蕉。 -
3.《宿青山市四首》 宋·杨万里
市心酒店客来尝,且酹仙家十二郎。
鹦鹉鸬鹚何处觅,只将老瓦当瑶觞。 -
4.《当句有对》 唐·李商隐
密迩平阳接上兰,秦楼鸳瓦汉宫盘。
池光不定花光乱,日气初涵露气干。
但觉游蜂饶舞蝶,岂知孤凤忆离鸾。
三星自转三山远,紫府程遥碧落宽。 -
5.《当句有对》 唐·李商隐
密迩平阳接上兰,秦楼鸳瓦汉宫盘。
池光不定花光乱,日气初涵露气干。
但觉游蜂饶舞蝶,岂知孤凤忆离鸾。
三星自转三山远,紫府程遥碧落宽。 -
6.《瓦亭聊句》 宋·苏舜元
阴霜策策风呼虓,羌贼胆开凶{左凶右炎}豪。
赤胶脆折乳马健,汉野秋穟黄云高。
驱先老尩伏壮黠,裹以山壑鬼莫招。
烽台屹屹百丈起,但报平安摇桔槔。 -
7.《相州古瓦砚》 宋·王安石
吹尽西陵歌舞尘,当时屋瓦始称珍。
甄陶往往成今手,尚托声名动世人。 -
8.《壬子八月癸卯大风雨拔木飘瓦通夕不能寐》 宋·陆游
我昔浮江坐贪快,六十幅蒲船尾挂。
恶风吹到马当祠,出没蜿蜒舞澎湃。
舟人失色急倒樯,共上芦湾望祠拜。
风云昼晦性命忧,更复何心问薪菜。 -
9.《古瓦砚》 宋·欧阳修
砖瓦贱微物,得厕笔墨间。
於物用有宜,不计丑与妍。
金非不为宝,玉岂不为坚。
用之以发墨,不及瓦砾顽。
乃知物虽贱,当用价难攀。
岂惟瓦砾尔,用人从古难。 -
10.《答谢景山遗古瓦砚歌》 宋·欧阳修
火数四百炎灵销,谁其代者当涂高。
穷奸极酷不易取,始知文章基扃牢。
坐挥长喙啄天下,豪杰竞起如蝟毛。
董吕傕汜相继死。 -
11.《王几道罢磁州遗澄泥古瓦二砚》 宋·梅尧臣
澄泥丛台泥,瓦斲邺宫瓦。
共为几桉用,相与笔墨假。
赋无左思作,书媿右军写。
初从故人来,自来邯郸下,物因人以重,谬当好事者。 -
12.《李审言相招与刁景纯周仲章裴如晦冯当世沈文》 宋·梅尧臣
自君命我饮,朝暮雨倾瓦。
城东与城北,大道泥没马。
敢忘主人勤,颠扑困驭者。
众客亦如期,陈肴藉兰若。 -
13.《问陈彦升觅古瓦砚》 宋·文同
魏主用死力,构彼铜雀台。
当时台上瓦,百澄为一坯。
烧成比坚玉,翠甲横崔嵬。
西陵既归后,此地日以摧。 -
14.《省中当直即事书怀兼简阁长李舍人》 宋·杨亿
两掖深沉大帝居,紫微西省掌泥书。
天阍启鑰趋朝后,侍史焚香起草初。
五吏援毫才患少,万钱分膳食无馀。
凤池荀令连宾阁,骑省潘郎对直庐。 -
15.《省中当直书怀呈诸同舍》 宋·杨亿
太微西掖凤池边,阿阁凌空瓦起烟。
彩笔时批尺一诏,直庐深在九重天。
早朝螭陛炉香近,书寝难人漏唱传。
祇恐承明难久恋,长安桂玉苦相煎。 -
16.《新城寄瓦桥郭太傅》 宋·王珪
冰天行绝驾归轺,十里清烟望界桥。
此夕离音留使节,一心上苑看晴霄。
燕云逐马逢春断,朔雪沾衣入塞销。
寄语当时四并客,东风应已遍柔条。 -
17.《铜雀瓦》 宋·赵文
曹公筑铜台,气力雄九有。
咿嘤到香履,千古开笑口。
犹馀当时瓦,作砚传不朽。
涪翁所珍惜,又复落吾手。
鬼夺与客偷,任运不汝守。
可怜台上人,不如此瓦寿。 -
18.《普请道友搬瓦》 宋·释印肃
当时驴觑井,如今井觑驴。
酒醒溪边思往昔,至今方觉彼区区。
空花解弄□儿路,蝶引痴蜂入网蛛。
谁是那头能警叱,回光返照越贤愚。
云盖瓦铺须子细,笔端有□显文殊。 -
19.《杂曲歌辞·升平乐》 唐·薛能
正气绕宫楼,皇居信上游。
远冈延圣祚,平地载神州。
会合皆重译,潺湲近八流。
中兴岂假问,据此自千秋。 -
20.《横江词六首》 唐·李白
人道横江好,侬道横江恶。
一风三日吹倒山,白浪高于瓦官阁。
海潮南去过浔阳,牛渚由来险马当。
横江欲渡风波恶,一水牵愁万里长。