-
101.《正字南仲祭诗》 宋·周文璞
昭阳作噩冬,愁云凝上苍。
我堕豀谷底,卤莽闻公丧。
哲人困中寿,颇谓告者狂。
继执邸吏符,踯蹢抽肝肠。 -
102.《热》 宋·方岳
脱巾无计避炎熇,安得长风上泬寥。
自浴寒泉眉子砚,时浇苍石胆瓶蕉。
老来转觉身为累,贫甚岂为山可樵。
坐想草亭新竹上,一林碎月玉翛翛。 -
103.《四月五日醉书慈云阁》 宋·陈著
峰开荷叶东南倾,梵宫截断西来青。
参差楼阁半空起,撞钟椎鱼撼林坰。
奔走簦笠数百里,随事来乞山中灵。
大众坐饱云捧足,百需顺应水建瓴。 -
104.《读旧书有感》 宋·董嗣杲
生发未燥时,朝晚将书劬。
意可掇高科,措世跻唐虞。
安知齿年壮,为计堕拙迂。
依人游四方,骨骼甚鹤臞。 -
105.《河传令》 元·王哲
害风落魄。
便飘蓬信任,到处并无篱落。
游历水云,管甚身躯零落。
觅残馀,傍人家。 -
106.《清心镜 戒掉粉洗面》 元·马钰
出家儿,贪美膳。
不顾抛撒,掉粉洗面。
吃素签、包子假鼋,甚道家体面。
美口腹,非长便。
粗茶淡饭,且填坑堑。
乐清贫、恬淡优游,别是 -
107.《糴踊感兴》 宋·艾性夫
笔耕长馁拙生涯,何用撑肠着五车。
甚欲疗饥难煮字,可怜不饱费炊砂。
老惭乞米修午牍,贫欲休粮种枣瓜。
梦里不知时世换,买珠犹自说京华。 -
108.《丁戊行》 宋·方回
丁日释奠集儒士,戊日赛社驩农民。
四海干戈万事革,独此仿佛殷周因。
古礼仅存吏治落,农极憔悴儒尤贫。
章甫行市笑骂众,夫须服田科敛频。