-
201.《和黄叔万游西湖韵》 宋·沈继祖
城西去天才尺五,溯游从之不修阻。
西湖春水涨旧痕,葡萄盎盎浮春醑。
鱼成队阵影虚游,禽呼友朋声乐与。
船行是处有佳趣,芳草和烟为断浦。 -
202.《洛下别同志》 宋·释善懃
岁暮远交朋,携筇背洛城。
往来兴废地,今古别离情。
叠翠嵩峰色,泻寒伊水声。
他年再相会,却讶白髭生。 -
203.《夏夜与魏野陈越会宿河亭联句三十韵》 宋·臧奎
雨破畏日沉,月出酷暑歇。
衙中河亭上,静与山不别。
良朋俱远来,文会一何悦。
箕踞巾舄闲,玩好琴樽列。 -
204.《秋晴出游归偶赋》 明·张掞
江雨夜来歇,日出残氛散。
掩书下帷行,独步泾边岸。
岸竹泛晴光,泾流乱以灿。
清风吹浏浏,谁识水上涣。 -
205.《题书厨上》 明·杨循吉
吾家本市人,南濠居百年。
自我始为士,家无一简编。
辛勤一十载,购求心颇专。
小者虽未备,大者亦略全。 -
206.《白门重晤林茂之》 明·张慎言
三十年来怀所思,皤然再见喜还悲。
应门投刺惊相讯,倾盖前途知是谁。
尔我慨仍谈契阔,友朋嗟岂泣生离。
中间历落崎岖话,少待挑灯夜雨时。 -
207.《孙莘老寄墨四首》 宋·苏轼
吾穷本坐诗,久服朋友戒。
五年江湖上,闭口洗残债。
今来复稍稍,快痒如爬疥。
]
先生不讥诃,又复寄诗械。
幽光发奇思,点黮出荒怪。
诗成自一笑,故疾逢虾蟹。 -
208.《次韵孙巨源寄涟水李盛二著作并以见寄五绝》 宋·苏轼
南岳诸刘岂易逢,相望无复马牛风。
山公虽见无多子,社燕何由恋塞鸿。
(昔与巨源、刘贡父、刘莘老相遇于山阳,自尔契阔,惟巨源近者复相见于京口。
)高才晚岁终难进,勇退当年正急流。 -
209.《送刘道原归觐南康》 宋·苏轼
晏婴不满六尺长,高节万仞陵首阳。
青衫白发不自叹,富贵在天那得忙。
十年闭户乐幽独,百金购书收散亡。
朅来东观弄丹墨,聊借旧史诛奸强。 -
210.《寄吴冲卿》 宋·王安石
物变极万殊,心通才一曲。
读书谓已多,抚事知不足。
与君语承华,念此非不夙。
恨无数顷田,归耕使成熟。 -
211.《酬王檐叔奉使江南访茶法利害见寄》 宋·王安石
余闻古之人,措法贻厥後。
命官惟贤材,职事又留狃。
止能权轻重,王府则多有。
岂尝搉其子,而为民父母。 -
212.《秋夜》 宋·陆游
抱病齿发非,阅世城市换。
朋侪冢累累,在者亦云散。
穷居嬾出户,俯仰秋已半。
疏钟到倦枕,微火耿幽幔。 -
213.《自规》 宋·陆游
立志当如塞决河,犀编铁砚未为过。
文难称意古所恨,学不尽才今亦多。
四海交朋常隔阔,一生光景易蹉跎。
耄年尚欲鞭吾後,太息无人为诋诃! -
214.《岁晚幽兴》 宋·陆游
残年欲遂迫期颐,追数朋俦死已迟。
卜冢治棺输我快,染须种齿笑人痴。
野梅角地草生後,街柳拂鞍冰泮时。
满眼云山不须买,剩倾新酿赋新诗。 -
215.《二爱》 宋·陆游
门外秋水深,日日集鸥鹭;是岂相与期,正以同类故。
残年过七十,朋旧半丘墓。
非吾济世心,叹息莫予助。
人生非金石,去日如脱兔。
三复东野诗,独立悲岁暮。 -
216.《晚晴闻角有感》 宋·陆游
暑雨初收白帝城,小荷新竹夕阳明。
十年尘土青衫色,万里江山画角声。
零落亲朋劳远梦,凄凉乡社负归耕。
议郎博士多新奏,谁致当时鲁二生? -
217.《寄陈鲁山正字》 宋·陆游
平生交游中,陈子我所敬。
初犹似豪举,晚乃抱渊静。
独观心地初,皎若虚室镜。
人知自渠事,道行君有命。 -
218.《示二子》 宋·陆游
岂不怀荣畏友朋,一生凛凛蹈春冰。
任真虽笑拘边幅,达节宁容出准绳。
自喜残年如白传,更怜诸子慕崔丞。
耄期尚有江湖兴,顽健人言见未曾。 -
219.《狂歌》 宋·陆游
少年虽狂犹有限,遇酒时能傲忧患;即今狂处不待酒,混混长歌老岩涧。
拂衣即与世俗辞,掉头不受朋友谏。
挂帆直欲截烟海,策马犹堪度云栈。
枵然痴腹肯贮愁?天遣作盎盛藜苋。 -
220.《游大智寺》 宋·陆游
脱发纷满梳,衰颜不堪照。
百年忽已半,去日如过烧。
平生功名心,上马无燕赵。
尔来阅世故,万事惊错料。