-
681.《秋怀十首》 宋·张耒
西风吹前林,壮士中夜兴。
感此岁月晚,白发来无情。
少年读诗书,意与屈贾争。
口谈霸王略,锐气虹霓横。 -
682.《毁璧》 宋·黄庭坚
毁璧兮陨珠,执手者兮问过。
爱憎兮万世一轨,居物之忌兮,固常以好为祸。
羞桃肴兮饭汝,有席兮不嫔汝坐。
归来兮逍遥,采云英兮御饿。 -
683.《次韵奉送公定》 宋·黄庭坚
去年君渡河,枣下实离离。
今年君渡河,剥枣咏豳诗。
直缘恩义重,不惮鞍马疲。
诗书半行李,道路费岁时。 -
684.《夜坐》 宋·司马光
春阳气示胜,重为阴所乘。
涔涔积雨阕,惨惨余寒增。
流云郁不开,烈风尚凭陵。
夜阑闭户牖,青晕生昏烟。 -
685.《谢始平公以近诗一卷赐示》 宋·司马光
皇家骏命承苍穹,烝民这杰生维嵩。
圣贤会合若符契,坐致四海登熙隆。
三阶清平九鼎重,指麾拱揖安华戎。
人情谁不乐将相,往往皓首忘疲癃。 -
686.《送徐登山人》 宋·范仲淹
重君爱诗书,孜孜不知老。
白发末理生,惟谈圣人道。
爱君妙山水,所得是神气。
尺素写林峦,邈有千里意。 -
687.《赠漫客》 明·高启
畸人诚达生,聱叟亦旷士。
漫客乃其徒,放意在云水。
有山即漫游,有竹乃漫止。
漫吟不求工,漫饮不须美。
与物无留情,所适皆漫尔。
人生本漫寄,何事纷戚喜。
与子作漫交,逍遥论兹理。 -
688.《还杨遂蜀中集》 宋·王禹偁
上玄茫昧胡为乎,施设吾道生吾徒。
否多泰少是天意,生有述作死不虚。
圣人忧患方演易,贤者穷愁始著书。
尽令富贵陷逸乐,蠢蠢戢戢如鸡猪。 -
689.《寒林石屏》 宋·王令
虢山之远数千里,虢石之重难将持。
舟车虢来每苦重,釜盎尚弃不肯携。
苟非世尚且奇怪,孰肯甚远载以来。
何况虢人自珍秘,得一不换千琼瑰。 -
690.《留别心老》 宋·陈与义
老心霜下松,名与隆公齐。
人物北斗南,佛事东院西。
平生四海脚,不复烦金篦。
却从梦中别,未免意惨悽。
它时访生死,林深路应迷。 -
691.《端午述怀》 宋·白玉蟾
方瀛山上风飕飕,五月六月常如秋。
松花落地鹤飞去,万顷白云空翠浮。
夜半蟾蜍落丹井,琪林深锁寒叶暝。
满天白露点苍苔,蛙市一散万籁静。 -
692.《自谓》 宋·白玉蟾
造物果小儿,可得问天公。
一生贫到骨,万感悲填胸。
形神本尘坌,身世相羁笼。
安得骑玉鳌,眇然追冥鸿。 -
693.《送任山归河东》 宋·蔡襄
风俗忧思深,在昔言汾绛。
之人隐其间,白首甘陋巷。
毕力事诗书,岂特专记诵。
编年作通记,起周迄炎宋。 -
694.《题宋德器致爽轩》 宋·李吕
将军啸咤风雷生,一诺之宠千金轻。
仰头看山默不应,此段王郎真绝人。
人言爽气定何物,面目俨然君不识。
非氛非祲非烟云,可以意了难口说。 -
695.《金缕曲/贺新郎》 宋·刘辰翁
吾鬓如霜蕊。
自江南、西风尘起,倒骑秃尾。
旧日汾阳中书令,何限门生儿子。
到今也、陆沈草昧。 -
696.《送管养正长歌》 宋·王之道
饯别宜有酒,我无一杯潄君口。
送行当以赆,我无一物藉我手。
与君意气真相知,君尝谓予可言诗。
独有诗句堪送别,欲赋复止空嗟咨。 -
697.《秋夜感怀柬石末公申之》 明·刘基
不寐知夜长,起视天宇阔。
散漫草上风,朦胧云间月。
寒禽鸣疏树,黄叶堕阶闼。
俯仰观群物,惆怅不敢发。 -
698.《和王昭君》 宋·韩维
汉宫姝丽地,华观连珍台。
娥眉三千人,皆自良家来。
昭君乃独出,负色羞自媒。
一为丹青误,白雪成缁埃。 -
699.《冬日示杨季若梁天机》 宋·郑獬
天河忽侧飞雹倾,丁丁屋瓦相敲鸣。
扑衣写下白玉粒,脚底踏碎真珠声。
官舍高屋苦濩落,此时不易孤客情。
颍侯恰寄玉泉酿,乳花甘滑琉璃清。 -
700.《哭渭夫二兄》 宋·郑獬
生平抱直气,鬼神不敢干。
乃从异物化,使我涕泗澜。
昔之初拜兄,申申从太原。
府公颇好事,凿地种琅玕。