-
121.《吴正仲谪官得故人寄蟹以诗谢之余次其韵》 宋·王安石
越客上荆舠,秋风忆把螯。
故烦分巨跪,持用佐清糟。
饮量宽沧海,诗锋捷孟劳。
甘餐饱觞咏,余事付钧陶。 -
122.《次韵唐子光教授河豚》 宋·范成大
世间尤物美恶并,江乡未用夸吴羹。
清宫洞房寒热媒,深山大泽龙蛇生。
胡夷信美胎杀气,不奈吴儿苦知味。
杨花欲动荻芽肥,污手死心摇食指。 -
123.《闲咏》 宋·陆游
白头羁客更堪论,身寄城南桑竹村。
一榻琴书春寂寂,四山雾雨昼昏昏。
常情共笑门庭冷,好事虚推辈行尊。
烧笋炊粳真过足,儿曹不用致鱼餐。 -
124.《北窗》 宋·陆游
垂老乞骸骨,飘然辞圣朝。
竹头那足用,桐尾不禁焦。
短褐缝綀布,晨餐采药苗。
风霜征雁路,灯火衲僧寮。
陇客询安否,狸奴伴寂寥。
北窗鸣落叶,愁绝夜迢迢。 -
125.《送曾学士赴行在》 宋·陆游
二月侍燕觞,红杏寒未拆;四月送入都,杏子已可摘。
流年不贷人,俯仰遂成昔。
事贤要及时,感此我心恻。
欲书加餐字,寄之西飞翮。 -
126.《安乐庙头》 宋·杨万里
谁遣诗家酷爱山,爱山说得口澜翻。
千峰万岭争投奔,一陟三休却倦烦。
堆案满前何处著,枯肠饱後岂能餐。
残岚剩翠浑无用,包寄金陵同社看。 -
127.《理东堂隙地自种菜》 宋·张耒
幽居无一事,隙地自畦蔬。
秋雨忽甲坼,青青千万余。
江乡盛菘芥,烹咀亦甘腴。
岂惟供晨餐,庶用备冬葅。 -
128.《戏赠彦深》 宋·黄庭坚
李髯家徒立四壁,未尝一饭能留客。
春寒茅屋交相风,倚墙扪虱读书策。
老妻甘贫能养姑,宁剪髻鬟不典书。
大儿得餐不索鱼,小儿得褌不索襦。 -
129.《奉和公择舅氏送吕道人研长韵》 宋·黄庭坚
奉身玉壶冰,立朝朱丝弦。
妙质寄郢匠,素心乃林泉。
力耕不罪岁,嘉谷有逢年。
校书天禄阁,蓺竹老风烟。 -
130.《题武昌郑判官直节亭》 宋·贺铸
开亭榜直节,宠尔青琅玕。
岁晚傲霜雪,不同天下寒。
挺立百丈夫,被之古衣冠。
春华白粉泽,正色莫敢干。 -
131.《水调歌头·早是玉堂客》 宋·无名氏
早是玉堂客,犹著侍臣冠。
便为霖去亦晚,何况此身闲。
胸次光风霁月,意味满庭芳草,体用两相关。
坐对粤山好,名更重於山。 -
132.《促拍满路花》 宋·无名氏
人能常清静,天涤悉皆归。
一真含众妙,入希夷。
昭文不会,气候有成亏。
妄心寂灭尽,困睡饥餐,更无作用施为。 -
133.《促拍满路花》 宋·无名氏
人能常清静,天地悉皆归。
一真含众妙,入希夷。
昭文不会,气候有成亏。
妄心寂灭尽,困睡饥餐,更无作用施为。 -
134.《送史供奉汴口都大》 宋·梅尧臣
河为中国患,亦为中国利。
其患啮堤防,其利通粮馈。
分流入浚汴,万货都城萃。
积淫或暴涨,旱暵或滞疐。 -
135.《次韵邵子文书梦》 宋·晁说之
先生有道无守田,长歌击壤醉伊川。
今式玄冢高嵩峦,嗣子诗礼老益端。
少从父友学其难,一书百读口角涎。
父友寸步简策边,声名九州四海宽。 -
136.《洪秘监徐常丞有诗贺余休致次韵四首》 宋·刘克庄
玉座分明念老臣,孤忠何路更前陈。
无枯树赋如开府,有病梨篇似照邻。
粥钵不愁餐哽噎,蔬盘何用脍纷纶。
尽教巷静门罗爵,绝胜山空塚卧麟。 -
137.《赠空上人》 宋·曾几
我搴空门秀,得之古疏山。
斯人器玉壶,中有宝月寒。
四壁澹相对,安身一蒲团。
玲珑六窗静,竟日心猿閒。 -
138.《快活歌二首》 宋·白玉蟾
快活快活真快活,被我一时都掉脱。
撒手浩歌归去来,生姜胡椒果是辣。
如今快活大快活,有时放颠或放劣。
自家身里有夫妻,说向时人须笑杀。 -
139.《云游歌》 宋·白玉蟾
尝记得洞庭一夜雨,无蓑无笠处。
偎傍茅檐待天明,村翁不许檐头住。
又记得武林七日雪,衣衫破又裂。
不是白玉蟾,教他冻得皮迸血, -
140.《郊居与八弟无斁读书》 宋·晁补之
坐狂得世捐,作官故不了。
十年未弛负,半世不黔灶。
居然颜玉雪,及是鬓蓬葆。
碧山已焚鱼,白水初种稻。