-
21.《仲夏归汉南园,寄京邑耆旧》 唐·孟浩然
尝读高士传,最嘉陶征君。
日耽田园趣,自谓羲皇人。
予复何为者,栖栖徒问津。
中年废丘壑,上国旅风尘。 -
22.《罢章陵令山居过中峰道者二首》 唐·钱起
宁辞园令秩,不改渊明调。
解印无与言,见山始一笑。
幽人还绝境,谁道苦奔峭。
随云剩渡溪,出门更垂钓。 -
23.《蝶恋花(述怀)》 宋·苏轼
云水萦回溪上路。
叠叠青山,环绕溪东注。
月白沙汀翘宿鹭。
更无一点尘来处。
溪叟相看私自语。
底事区区,苦要为官去。
尊酒不空田百亩。
归来分得闲中趣。 -
24.《南泉庵》 明·邱道隆
南征战士欲投戈,寻乐施旗映薛萝。
酒熟田家来赛社,晚晴渔舍乱堆蓑。
半帘风月吟中趣,一剑功名水上波。
指点当年陈迹在,几人襟袖泪痕多。 -
25.《和陶饮酒二十首》 宋·苏轼
我不如陶生,世事缠绵之。
云何得一适,亦有如生时。
寸田无荆棘,佳处正在兹。
纵心与事往,所遇无复疑。
偶得酒中趣,空杯亦常持。 -
26.《送吴智叔检详直中秘使闽》 宋·范成大
抗章襆被岂公难,已说高风立懦顽。
客路莫嫌河畔草,直庐须爱道家山。
秋生莲浦船初泛,春满茶溪骑趣还。
却访故人西府旧,定烦书札堕田间。 -
27.《舟中三首》 宋·宋祁
舟行不碍动,纵目望联堤。
稍觉前川近,徐惊后树低。
鱼游随聚沫,禽度带残啼。
自趣家田路,春清况日携。 -
28.《长葛道中作寄侍读梅给事》 宋·宋祁
仲春告言归,道次古长葛。
水穷既舍舟,仅具始脂辖。
南登高原望,天宇莽庨豁。
溱冀澹无波,芣騩森相轧。 -
29.《庐山高赠同年刘中允归南康》 宋·欧阳修
庐山高哉几千仞兮,根盘几百里,◇然屹立乎长江。
长江西来走其下,是为扬澜左里兮,洪涛巨浪日夕相舂撞。 -
30.《通判郎中以州早休特形诗咏辄依元韵》 宋·韩维
颍水箕山一腐儒,麟符何幸玷恩除。
未缘秕政休官去,真赖英贤接迹居。
秀麦川原知雨足,清阴池馆爱余闲。
田园雨足官无事,趣驾何妨慰病颜。 -
31.《长田道中梅花》 宋·赵蕃
腊前已赋忆梅诗,年后才能见好枝。
我亦嗟渠苦孤瘦,渠应怪我底清羸。
虽然故有临风趣,政尔难忘觅句痴。
回首江东在何许,故人相远费相思。 -
32.《雪中泛舟》 宋·方回
诗翁泛雪船,动趣两三篇。
未快看梅眼,空流忆酒涎。
□□冲冻凌,饥雁起荒田。
儿女牵衣处,新春入暮年。 -
33.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
34.《陈涉世家》 两汉·司马迁
陈胜者,阳城人也,字涉。
吴广者,阳夏人也,字叔。
陈涉少时,尝与人佣耕,辍耕之垄上,怅恨久之,曰:“苟富贵,无相忘。
”佣者笑而应曰:“若为佣耕,何富贵也?”陈涉太息曰:“嗟乎!燕雀安知鸿鹄之志哉!”二世元年七月,发闾左适戍渔阳九百人,屯大泽乡。 -
35.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
36.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
37.《胠箧》 先秦·庄周
将为胠箧、探囊、发匮之盗而为守备,则必摄缄縢、固扃鐍;此世俗之所谓知也。
然而巨盗至,则负匮、揭箧、担囊而趋;唯恐缄縢扃鐍之不固也。
然则乡之所谓知者,不乃为大盗积者也?故尝试论之,世俗之所谓知者,有不为大盗积者乎?所谓圣者,有不为大盗守者乎?何以知其然邪?昔者齐国邻邑相望,鸡狗之音相闻,罔罟之所布,耒耨之所刺,方二千余里。
阖四竟之内,所以立宗庙、社稷,治邑、屋、州、闾、乡、曲者,曷尝不法圣人哉?然而田成子一旦杀齐君而盗其国。 -
38.《同王十三维偶然作十首》 唐·储光羲
仲夏日中时,草木看欲燋。
田家惜工力,把锄来东皋。
顾望浮云阴,往往误伤苗。
归来悲困极,兄嫂共相譊. -
39.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
40.《读书》 宋·曾巩
吾性虽嗜学,年少不自强。
所至未及门,安能望其堂。
荏苒岁云几,家事已独当。
经营食众口,四方走遑遑。