-
1.《折桂令·罗浮梦里真仙》 元·乔吉
罗浮梦里真仙,双锁螺鬟,九晕珠钿。
晴柳纤柔,春葱细腻,秋藕匀圆。
酒盏儿里央及出些腼腆,画帧儿上唤下来的婵娟。
试问尊前,月落参横,今夕何年? -
2.《题刘子远宴坐画图楼》 宋·杨万里
大年小景真儿戏,郭熙远山闲故纸。
东山一塔作毛锥,试点卢溪一溪水。
洒出楼前千万峰,一一奔腾入楼里。
金华仙翁强解事,攘我楼中新句子。 -
3.《比红儿诗》 唐·罗虬
姓字看侵尺五天,芳菲占断百花鲜。
马嵬好笑当时事,虚赚明皇幸蜀川。
金谷园中花正繁,坠楼从道感深恩。
齐奴却是来东市,不为红儿死更冤。 -
4.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
5.《奉先刘少府新画山水障歌》 唐·杜甫
堂上不合生枫树,怪底江山起烟雾。
闻君扫却赤县图,乘兴遣画沧洲趣。
画师亦无数,好手不可遇。 -
6.《野趣居士杨公远令其子依竹似孙为予写真赠以》 宋·方回
尔来画工工画花,俗眼所识惟纷华。
牡丹百卉哄蜂蝶,芙蓉鸳鸯相交加。
大为屏帐小卷轴,堆红积绿供□奢。
高人瞥见付一笑,妇女小儿争惊夸。 -
7.《题夏训武珪画牛》 宋·张炜
枯木立数茎,断岸走千尺。
旁有牧牛儿,放牛倚拳石。
牛闲芳草间,儿倦眠跼蹐。
画手笔入神,淡墨夺真迹。
凭谁唤儿醒,落日归路僻。
觉来横短笛,吹断远山碧。 -
8.《游罗浮山一首示儿子过》 宋·苏轼
人间有此白玉京,罗浮见日鸡一鸣。
南楼未必齐日观,郁仪自欲朝朱明。
(刘梦得有诗,记罗浮夜半见日事。
山不甚高,而夜见日,此可异也。 -
9.《题画李白真》 宋·陈师道
君不见浣花老翁醉骑驴,熊儿捉辔骥子扶。
金华仙伯哦七字,好事不复千金模。
青莲居士亦其亚,斗酒百篇天所借。
英姿秀骨尚可似,逸气高怀那得画。 -
10.《画虎行》 明·陆粲
山人视我画虎图,邀我为作《画虎行》。
我生城郭不识虎,向来浪说真无凭。
自从谪居傍夷落,时惊夜啸风生壑。
似闻行旅遭搏食,往往白骨撑丛薄。 -
11.《题王诜都尉画山水横卷三首》 宋·苏辙
摩诘本词客,亦自名画师。
平生出入辋川上,鸟飞鱼泳嫌人知。
山光盎盎著眉睫,水声活活流肝脾。
行吟坐咏皆自见,飘然不作世俗词。 -
12.《画眉郎(好女儿)》 宋·贺铸
雪絮凋章。
梅粉华妆。
小芒台、榧机罗缃素,古铜蟾砚滴,金雕琴荐,玉燕钗梁。
五马徘徊长路,漫非意、凤求凰。
认兰情、自有怜才处,似题桥贵客,栽花潘令,真画眉郎。 -
13.《沁园春·画鷁凌空》 宋·刘过
画鷁凌空,红旗翻雪,灵鼍震雷。
叹沈湘去国,怀沙吊古,江山凝恨,父老兴哀。
正直难留,灵修已化,三户真能存楚哉。
空江上,但烟波渺渺,岁月洄洄。 -
14.《嘉熙戊戌季春一日画溪吟客王子信为亚愚诗禅》 宋·王谌
只在青山可卜邻,妻儿语笑意全真。
休识字,莫嫌贫,方是安闲第一人。 -
15.《王真画桃花玉颊儿扇》 宋·李石
飞上桃花玉颊儿,小红轻踏碧萎蕤。
莫教啄破枝头雨,怕见胭脂泪点垂。 -
16.《题徐参议所藏唐人浴儿图》 宋·王炎
右相尝惭呼画师,技痒仍复拈毛锥。
逼真谁作此赝本,亦有妙意生妍姿。
中庭燕坐必主妇,绿云高髻香罗衣。
嫣然嫔妾左右侍,前浴能言丹凤雏。 -
17.《题画扇》 宋·项安世
前舟半出垂杨港,儿子把篙翁撒网。
后舟儿小未能篙,媪自哺雏斜刺舫。
何处两生来看鱼,野服纶巾意森爽。
路穷有叟独施罛,短策惊鱼水声响。 -
18.《唐儿歌(杜豳公之子)》 唐·李贺
头玉硗硗眉刷翠,杜郎生得真男子。
骨重神寒天庙器,一双瞳人剪秋水。
竹马梢梢摇绿尾,银鸾睒光踏半臂。
东家娇娘求对值,浓笑画空作唐字。
眼大心雄知所以,莫忘作歌人姓李。 -
19.《唐儿歌(杜豳公之子)》 唐·李贺
头玉硗硗眉刷翠,杜郎生得真男子。
骨重神寒天庙器,一双瞳人剪秋水。
竹马梢梢摇绿尾,银鸾睒光踏半臂。
东家娇娘求对值,浓笑画空作唐字。
眼大心雄知所以,莫忘作歌人姓李。 -
20.《咏史诗·武昌》 唐·胡曾
王浚戈鋋发上流,武昌鸿业土崩秋。
思量铁锁真儿戏,谁为吴王画此筹。