-
21.《送岷山杨道士游庐山》 宋·郑獬
独鹤志万里,不肯安故林。
排翮下岷山,浩荡穷幽寻。
初来识京师,魏阙郁萧森。
讲书勤万乘,赐服照华簪。 -
22.《观江淮名胜图》 唐·王昌龄
刻意吟云山,尤知隐沦妙。
远公何为者,再诣临海峤。
而我高其风,披图得遗照。
援毫无逃境,遂展千里眺。 -
23.《将赴岭外,留题萧寺远公院(寺即梁朝萧内史创)》 唐·刘长卿
竹房遥闭上方幽,苔径苍苍访昔游。
内史旧山空日暮,南朝古木向人秋。
天香月色同僧室,叶落猿啼傍客舟。
此去播迁明主意,白云何事欲相留。 -
24.《泥功山(贞元五年于同谷西境泥公山权置行成州)》 唐·杜甫
朝行青泥上,暮在青泥中。
泥泞非一时,版筑劳人功。
不畏道途永,乃将汩没同。
白马为铁骊,小儿成老翁。
哀猿透却坠,死鹿力所穷。
寄语北来人,后来莫匆匆。 -
25.《题永崇西平王宅太尉愬院六韵》 唐·杜牧
天下无双将,关西第一雄。
授符黄石老,学剑白猿翁。
矫矫云长勇,恂恂郄縠风。
家呼小太尉,国号大梁公。
半夜龙骧去,中原虎穴空。
陇山兵十万,嗣子握雕弓。 -
26.《和厉玄侍御题户部相公庐山草堂》 唐·刘得仁
白云居创毕,诏入凤池年。
林长双峰树,潭分并寺泉。
石溪盘鹤外,岳室闭猿前。
柱史题诗后,松前更肃然。 -
27.《清源标公》 唐·方干
师为众人重,始得众人师。
年到白头日,行如新戒时。
瓶添放鱼涧,窗迥袅猿枝。
此地堪终老,迷痴自不知。 -
28.《沁园春(寿白侍从八十)》 宋·立齐
表表耆英,松柏贞刚,冰霜洁清。
正持囊紫禁,急流勇退,步角巾绿野,闲处安身。
里社鸡豚,家山猿鹤,物我相忘法从荣。
东溪畔,似非熊尚父,在渭之滨。 -
29.《白鹿洞别诸生》 明·李梦阳
东南自有匡庐山,遂与天地增篱卫。
山根插入彭蠡湖,峥嵘背杀三江势。
地因人胜古有语,於乎万物随兴废。
学馆林宫客不栖,千岩万壑堪流涕。 -
30.《挽故和容州朝请陶公》 宋·丁师正
万影奔朝市,归山见一人。
青云莫相附,白云不生尘。
暖日眠松石,凉风岸葛巾。
依然旧原宪,猿鹤伴清贫。 -
31.《白帝庙》 宋·杨安诚
蜀江万壑俱东奔,瞿唐喧豗争一门。
惊涛骇浪建瓴下,颠崖仆谷相吐吞。
朋妖窟宅恃幽阻,正昼喷薄阴霾昏。
灵宫奕奕镇地险,众渎禀令川只尊。 -
32.《夜泊湘陵县逢袁公礼戍贵州》 明·郭武
青山如龙渡江去,江上波涛湿烟树。
三湘七泽枉帆过,水绿摐香是何处。
清波渺渺愁予心,寒猿故故啼枫林。
谁将横笛叫清夜,一曲《武溪》深复深。 -
33.《甲午十一月十三夜梦右臂踊出一小剑长八九寸》 宋·陆游
少年学剑白猿翁,曾破浮生十岁功。
玉具拄颐谁复许,蒯缑弹铗老犹穷。
床头忽觉蛟龙吼,天上方惊牛斗空。
此梦怪奇君记取,佩刀犹得世三公。 -
34.《送遵式师谒金陵王相国》 宋·林逋
天竺孱颜暂掩扉,讲香浮穗上行衣。
白猿声里生公石,莫遣移文怨晚归。 -
35.《谢孙奉职惠胡德墨》 宋·陈师道
奚李风流尽,法传外诸孙。
常山陈赡子,怀抱自高攑。
孰云胜潘翁,惟眉山公言。
四海未尽试,一变归九原。 -
36.《水龙吟 寿静公右平章》 元·许有壬
一生白浪红尘,得归才见乾坤阔。
三升无分,如何料理,文园消渴。
衰病禁持,不教杖履,经丘寻壑。
记平生怀抱,曾逢恶处,都不似、今年恶。 -
37.《水龙吟 寿静公右平章》 元·许有壬
一生白浪红尘,得归才见乾坤阔。
三升无分,如何料理,文园消渴。
衰病禁持,不教杖履,经丘寻壑。
记平生怀抱,曾逢恶处,都不似、今年恶。 -
38.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
39.《枯树赋》 南北朝·庾信
殷仲文风流儒雅,海内知名。
世异时移,出为东阳太守。
常忽忽不乐,顾庭槐而叹曰:“此树婆娑,生意尽矣!”。
至如白鹿贞松,青牛文梓。 -
40.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。