-
321.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
正因二字得闻,鼠粪污一釜羹。
乳峰初无个事,饱噇饭了闲行。
松门雨霁,苔径云横。
堤防平地上,著脚是深坑。 -
322.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
绿暗红稀,人家翠微。
杜鹃啼月,紫燕衔泥。
莫春者,浴乎沂,风乎舞雩,咏而归。 -
323.《禅房十事·蒲龛》 宋·释绍昙
百匝千重包裹,未免黑山里坐。
古今多少生盲,引得全身入草。 -
324.《禅房十事·蒲团》 宋·释绍昙
百草头边荐得,何妨打块成团。
直下千差坐断,无心犹隔重关。 -
325.《偈颂一百四十一首》 宋·释师范
东边有知事,西边有头首。
山僧赢得倚栏干,尽日仰头看云走。 -
326.《偈颂一百五十首》 宋·释心月
五髻峰头望海东,烟重重又水重重。
同人相见论心事,又得西来一信通。 -
327.《归剡五首》 宋·释行海
三十将成道未成,菱花频照意频惊。
百年得趣非容易,万事无心是太平。
白雪阳春谁欲听,青鞋布袜世相轻。
天台庐岳难忘处,泉石皆知旧姓名。 -
328.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
灵机未动,道环先入。
极理也妙得穷通,顺事也聊分借借。
无象无私,何固何必。
娟娟印水之月魂,冉冉在华之春律。
巍巍堂堂兮炜炜煌煌,三千大千兮周行独立。 -
329.《颂古一百则》 宋·释正觉
水不洗水,金不博金。
昧老色而得马,靡丝弦而乐琴。
结绳画卦有许事,丧尽真淳盘古心。 -
330.《偈倾一百六十九首》 宋·释智朋
莺老花残,春事已过。
明眼衲僧,多是蹉过。
楝花信风,不肯放过。
万户千门,一时俱过。
筑著磕著,是谁之过。
转换不得,也要验过。 -
331.《颂古一百首》 宋·释智愚
始见春花归阆苑,又逢秋叶堕宫墙。
思量世事如翻掌,谁得长生不死方。 -
332.《颂古一百首》 宋·释智愚
宁辨人间是与非,生来屈盾眼如眉。
不因说著当年事,万古千秋那得知。 -
333.《颂古一百二十一首》 宋·释宗杲
言无展事,语不投机。
随言者丧,滞句者学。
逢人不得错举。 -
334.《偈颂一百二十三首》 宋·释祖钦
春日晴,烧痕青,布谷催耕处处鸣。
虽然底事最分明,只是不得将眼看并耳听。 -
335.《偈颂一百二十三首》 宋·释祖钦
春风荡荡,春日熙熙。
花开笑面,柳展欢眉。
处处呢喃紫燕,声声睍睆黄鹂。
麻三斤,乾屎橛,庭前柏树子,遮里见得,全理全事,无是无非。
坐断集云峰顶上,大家齐贺太平时。 -
336.《秋日书事贻潘少白》 宋·舒岳祥
树色已非昨,虫声不忍闻。
乱鸦投急景,老树淰长云。
百顷青黄半,一村晴雨分。
凭阑新得句,书赠特山君。 -
337.《和次中双庙感事》 宋·苏颂
天宝黎民困贼庭,杞城睢社势相形。
四公百战期歼虏,数载重围不启扃。
当日捐躯全土境,至今遗貌载丹青。
行人安得侵松槚,樵采从来禁有刑。 -
338.《论语绝句一百首》 宋·张九成
一诺要之不可轻,古人於事贵能行。
若还行得方为诺,不尔徒言未必诚。 -
339.《辛未闰四月即事》 宋·张九成
相马须相骨,探水须探源。
君如识此理,知人若神仙。
可以千岁下,坐照万古前。
有时阴求人,得意初无言。 -
340.《和颜长官百咏·空门》 宋·朱继芳
灯灯相续古犹今,怪底门前立雪深。
衣不得传关臂事,汝师轻发老婆心。