-
141.《偈倾一百三十三首》 宋·释法薰
明如日,黑如漆。
一犬吠虚,千猱啀宝。
山僧有口,多时挂壁。
却烦拄杖子,与诸人通个消息。
东土衲子心粗,西天蜡人泪滴。 -
142.《偈颂一百零二首》 宋·释慧远
电卷星驰作者知,倒施逆用猛提撕。
霜华宝剑当风按,忿怒那咤斫额窥。 -
143.《偈颂一百零二首》 宋·释慧远
参透西来鼻祖禅,乘时东去广流传。
镬汤炉炭随缘人,剑树刀山自在攀。
教海义天休更问,龙宫宝藏岂能诠。
翻身师子通涂妙,活捉魔王鼻孔穿。 -
144.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
万壑乔松,九枝灵草。
瑞气久钟,清声远播。
材大今为宗庙梁,国香世产芝房宝。
别露风规,寻僧论道。
十二峰高热莫齐,到顶方知天下小。 -
145.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
家在蓬莱,霓裾粲霞。
步虚声有节,观徼念无差。
护剑苍虬鸣宝匣,听琴瘦鹤倚庭花。
丹成九转,符扫群邪。
不负东林莲神约,乘轺来访竺仟家。
虎溪分未得,款吃赵州茶。 -
146.《偈颂一百四十一首》 宋·释师范
木中有火,鑽之始明。
矿中有金,炼之始精。
诸人分上各各有无价之宝,如何甘自溺於阴入之坑。 -
147.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
目视云霄,有一拳未敢分付。
日游闹市,三十棒且待别时。
遇坎则止,乘流而行。
既无迹於去来,宁有心於动静。 -
148.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
惠力不宝藏,日转万亿匝。
一万意亿匝,千日千万亿。
原以转轮数,仰祝天子寿。
惟原天子寿,复倍转轮数。
繁开玉叶茂金枝,永与法轮无尽时。 -
149.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
德山拆殿,宝峰烧香。
二俱不恶,一种不臧。
瞿昙元自面皮黄。 -
150.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
岁尽年穷,多少人脚忙手乱,惟有宝峰恬然不管。
来年更有新条在,恼乱春风卒未休。 -
151.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
经诵三千部,曹溪一句忘。
尘尘皆宝所,处处是家乡。
云净天如洗,潭清月愈光。
须知远烟浪,别有好商量。 -
152.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
宝剑出匣,精金跃冶。
色泽星辉,光芒斗射。
投之重津而光愈发赵,加之烈火而色无少假。
行为人间报不平,定尖索起辽天价。 -
153.《偈颂一百五十首》 宋·释心月
初三十一,上上大吉。
中九下七,有口挂壁。
双林傅大士儒履道冠,蒋山梁宝公剪刀曲尺,笑倒生公台畔石。 -
154.《偈颂一百五十首》 宋·释心月
敕书来自九重天,宝墨琳琅色尚鲜。
移怪岩间枯树子,和根植向鹫峰巅。 -
155.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
156.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
我住汝亦住,我行汝亦行。
结制顺诸佛,禁足护众生。
金锁无须两头动,灵犀有晕中间明。
泥牛入海恰半夜,木鸡唤月看五更。 -
157.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
不落阶级,卓卓超出三际。
曷用安排,十方自然畐塞。
五色线不我羁縻,七宝冠是谁严饰。 -
158.《颂古一百则》 宋·释正觉
争解恁麽道,五更鸡唱家林晓。
争肯恁麽道,千年鹤与雪松老。
宝鉴澄明验正偏,玉机转侧看兼到。
门风大振兮规步绵绵,父子变通兮声光浩浩。 -
159.《颂古一百则》 宋·释正觉
君王底意语知音,天下倾诚葵藿心。
掇出中原无价宝,不同赵璧与燕金。
中原之宝呈兴化,一段光明难定价。
帝业堪为万世师,金轮景燿四天下。 -
160.《颂古一百则》 宋·释正觉
一窍虚通,八面玲珑。
无象无私春入律,不留不碍月行空。
清净宝目功德臂,遍身何似通身是。
现前手眼显全机,大用纵横何讳忌。