-
81.《偶咏不才明主弃多病故人疏之句感孟浩然事作》 宋·赵蕃
吾评孟浩然,雅意作诗人。
死经四百载,赋诗名愈新。
爵禄岂不赏,不义宁贱贫。
身虽遭放还,未必非得亡。 -
82.《江汉亭百韵》 宋·郑清之
山川自高深,开避由邃古。
长江泻岷峨,横亘截区宇。
东流为沔津,疏凿仗神禹。
襟带成奥区,都会称鄂渚。 -
83.《过堂迂路登三学山李八百仙人道场》 宋·程公许
失脚尘土窄,谒归旬朔暂。
迂径款名山,攀险得幽习。
平川开霭杳,长江远疏散。
驱车松柏阴,关户见日淡。 -
84.《鄂忠武王出师疏帖赞》 宋·岳珂
於惟绍兴,扶危支倾。
揠校涖戎,不识一丁。
先生奋呼,起自诸生。
经通谊明。 -
85.《金陵杂兴二百首》 宋·苏泂
楚囚对泣欲何如,江左图王计策疏。
风景不殊人自老,令人更忆管夷吾。 -
86.《金陵杂兴二百首》 宋·苏泂
潮水萦回御水通,垂杨照影绿茸茸。
天生此地非疏凿,未必钱塘似此中。 -
87.《金陵杂兴二百首》 宋·苏泂
出门一步便相疏,千里何缘管得渠。
笑貌声音等如梦,十年参学在长途。 -
88.《金陵杂兴二百首》 宋·苏泂
旋结穹庐作露亭,疏枝阑入更轻盈。
今年客思撩人甚,欲共梅花笑不成。 -
89.《金陵杂兴二百首一百四十七》 宋·苏泂
方桥一派水萦纡,客散亭空清夜徂。
二十五声春点静,月明池上柳疏疏。 -
90.《和刘疏轩雪堂韵》 宋·李曾伯
因君郢调问前踪,贤者斯能乐雪宫。
四海香名寰宇外,百年公论党碑中。
癯然鹤骨存生气,寂甚鸾胶续古风。
留得墨池芳润在,划玄犹可忆扬雄。 -
91.《书楼考甫梅花百咏因徐直孺寄考甫》 宋·方岳
以诗鸣者累百辈,谁与梅花可相配。
只传冰影月香诗,直到如今美无对。
疏篱把住横斜枝,了不肯受春风知。
自非冰肠雪洗髓,向渠正尔难为辞。 -
92.《东禅百韵》 宋·刘宰
群居厌嚣烦,兀坐怅离索。
动静两何心,求端徯先觉。
张氏好兄弟,同游得先诺。
重以临邛客,雍客出莲幕。 -
93.《贤者之孝二百四十首·崔沔》 宋·林同
忆昨升堂拜,何曾有杂宾。
事亡忍废礼,不复问疏亲。 -
94.《偈倾一百三十三首》 宋·释法薰
溪东溪西水牯,四海五湖皇化,俱胝指头禅,一生受用不尽,赵州无拣择,五年分疏不下。
南山忍俊不禁,今日轻酬重价。 -
95.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
小小青山,丛丛翠竹。
野景无多,怡然纵目。
明觉老人,向独脱无依处。
闲坐解疏慵,为静胜所缚。 -
96.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
紫芝峰下,小小山居。
家风淡薄,堂供萧疏。
茭粽叶包蒸米饭,野山茶点石菖蒲。
天中令节,不用书符。 -
97.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
大慈苕菷生,倒拈风飒飒。
扫尽大地尘,赵州惊吐舌。
蓦劄相逢玉乳峰,殷勤为扫寒岩雪。
拄杖子,爱客情深, -
98.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
庾岭春归,溪格早知。
雪破寒英,一点半点,月横疏影,三枝两枝。
未放高楼吹笛,且听茆舍吟诗。
十分潇洒,一段清奇。
将谓黄梅消息绝,暗香犹有好风吹。 -
99.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
跛脚阿师,弄蹄驴子。
一字关徒费分疏,栗棘蓬恣情吞吐。
凌灭祖师禅,函盖乾坤句。
孤危不立自孤危,万仞雪崖丰骨露。
十二峰前,斫额望汝。
洞山佛无光,无你扪摸处,无你栖泊处。 -
100.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
苦涩菖蒲茶,胶粘青蒻粽。
嗅著鼻头辛,咬得牙关肿。
佛病祖病蠲除,妖星怪星惊悚。
善才采药,颺在壁根。