-
121.《鬼车》 宋·欧阳修
嘉佑六年秋,九月二十有八日,天愁无光月不出。
浮云蔽天众星没,举手向空如抹漆。 -
122.《表夏十首》 唐·元稹
夏风多暖暖,树木有繁阴。
新笋紫长短,早樱红浅深。
烟花云幕重,榴艳朝景侵。
华实各自好,讵云芳意沉。 -
123.《锁窗寒(春暮用美成韵)》 宋·赵必{王象}
乳燕双飞,黄莺百啭,深深庭户。
海棠开遍,零乱一帘红雨。
绣帘低、卷起春风,香肩倦倚娇无语。
叹玉堂底事。 -
124.《宫词》 明·刘俨
霜月照帘栊,开帘独凝伫。
玉阑花敛房,金井桐垂乳。
风传百和香,羊车往何许。
嘿嘿整云鬟,鸦啼俄向曙。 -
125.《岐亭五首(并叙)》 宋·苏轼
元丰三年正月,余始谪黄州。
至岐亭北二十五里山上,有白马青盖来迎者,则余故人陈慥季常也,为留五日,赋诗一篇而去。
明年正月,复往见之,季常使人劳余于中途。
余久不杀,恐季常之为余杀也,则以前韵作诗,为杀戒以遗季常。 -
126.《小游仙二十首》 元·杨维桢
元君赐觐素华台,酒饮龙胎五色醅。
醉啖蟠桃三百颗,手怀遗核大如杯。
女郎双双白玉床,对博宛在橘中央。
青城不取态盈袜,闲赌萧家双凤凰。 -
127.《三阁图》 元·杨维桢
金陵新阁空中起,虎踞龙蟠凤双掎。
沉檀雕柱阚玉螭,丽华吹笙彩云里。
水晶帘空滤明月,三十六宫白于水。
红尘巴马四百秋,五城步障五花球。 -
128.《退之谓以鸟鸣春往往为以夏鸣耳古人麦黄韵鹂》 宋·舒岳祥
麦熟即快活,汝不食麦空饶舌。
前时斗粟银百星,老农无银色菜青。
此鸟年年啄草子,今年草根救人死。
鸟无所食饥奈何,见人食麦喜且歌。 -
129.《黄筌画金盆鸽孟蜀屏风者也一首》 宋·苏籀
孟氏观阙尝鲜新,虯虯栱桷翔青冥。
可怜当年百事足,鬼眼未遽窥高明。
铺首仓琅百楼耸,宝帘珠带关银屏。
风台露榭敞锦缬,朝朝暮暮吹竽笙。 -
130.《解秋十首》 唐·元稹
清晨颒寒水,动摇襟袖轻。
翳翳林上叶,不知秋暗生。
回悲镜中发,华白三四茎。
岂无满头黑,念此衰已萌。 -
131.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
132.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
133.《人间词话七则》 清·王国维
有有我之境,有无我之境。
“泪眼问花花不语,乱红飞过秋千去。
”“可堪孤馆闭春寒,杜鹃声里斜阳暮。
”有我之境也。 -
134.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹。
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身。 -
135.《遡蛱诗》 宋·邓深
胪言峡山天下奇,欲观愁隔三千里。
常恐因循孤此兴,非假夤缘那得至。
偶逢月湖起仕宦,正指夔门愁凋敝。
忻然谓我便登陆陟。 -
136.《离思五首》 唐·元稹
自爱残妆晓镜中,环钗谩篸绿丝丛。
须臾日射燕脂颊,一朵红苏旋欲融。
山泉散漫绕阶流,万树桃花映小楼。
闲读道书慵未起,水晶帘下看梳头。 -
137.《沔阳秩满北上汉水舟中感旧书怀却寄污郡诸寮》 明·李濂
我本山海姿,躬耕嵩少阳。
八岁学籀篆,十岁《急就章》。
孺小不知难,欲升钟索堂。
波磔竟无成,临池心内伤。 -
138.《答盈盈》 未知·王山
东风艳艳桃李忪,花围春入屠酥浓。
龙脑透缕鲛绡红,鸳鸯十二罗芙蓉。
盈盈初见十六,眉试青膏鬓垂绿。
道字不正娇满怀,学得襄阳大堤曲。 -
139.《长安秋草篇(小引)》 明·王留
吴市畸人,燕都逐客,南冠寄食,西第佣书。
已伤飒飒三秋,更苦奄奄一病。
繁华耀日,难依桃李之荣;乱叶吟风,空逐梗萍之困。
睹兹衰草,倍触羁怀。 -
140.《邯郸宫人怨》 唐·崔颢
邯郸陌上三月春,暮行逢见一妇人。
自言乡里本燕赵,少小随家西入秦。
母兄怜爱无俦侣,五岁名为阿娇女。