-
161.《送秦文仲博士还三沙》 明·饶介
东望大瀛海,影落扶桑弓。
三洲直如矢,正射三山中。
三山负晓日,晓日波浪红。
仙人不骑鹤,所适多御风。 -
162.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。 -
163.《蔡芝林为蒋公进求画扇遂题》 明·王绂
蒋君我未识,好事能延宾。
从游蔡夫子,是可知其人。
谓我隘而介,傲兀长居贫。
尚耽山水癖,豪缣扫嶙峋。 -
164.《图成戏作此自庆》 明·王履
昌黎曾到不能画,摩诘能画不曾到。
万秀千奇不出山,秘作深深鬼神奥。
海滨野客一何幸,直抵峰尖问苍昊。
笑呼二子看我盘礴于其间,石剑泉绅,积翠连天,无乃未 -
165.《次东坡韵怀李三长蘅》 明·郑胤骥
丈夫怀当世,真假正相半。
淡荡曾生言,夫子喟然叹。
人生须底事,直为造物玩。
之子真快人,遇辄氛翳散。 -
166.《次韵奉答东桥》 明·朱应登
张衡未老赋归田,地烧菑理术阡。
世路风波甘息足,贫家衣食愿逢年。
窗临茂树清阴直,门对斜川小径偏。
爱逐西邻沮溺饮,巾车乘醉稳如船。 -
167.《巫山》 宋·苏轼
瞿塘迤逦尽,巫峡峥嵘起。
连峰稍可怪,石色变苍翠。
天工运神巧,渐欲作奇伟。
坱轧势方深,结构意未遂。 -
168.《和王巩六首并次韵》 宋·苏轼
君谈阳朔山,不作一钱直。
岩藏两头虺,瘴落千仞翼。
雅宜驩兜放,颇讶虞舜陟。
暂来已可畏,览镜忧面黑。 -
169.《自净土步至功臣寺》 宋·苏轼
落日岸葛巾,晚风吹羽扇。
松间野步稳,竹外飞桥转。
神功凿横岭,岩石得巨片。
直渡千人沟,下有微流泫。 -
170.《和孔郎中荆林马上见寄》 宋·苏轼
秋禾不满眼,宿麦种亦稀。
永愧此邦人,芒刺在肤肌。
平生五千卷,一字不救饥。
方将怨无襦,忽复歌缁衣。 -
171.《次韵答章传道见赠》 宋·苏轼
并生天地宇,同阅古今宙。
视下则有高,无前孰为后。
达人千钧弩,一弛难再彀。
下士沐猴冠,已系犹跳骤。 -
172.《送江宁彭给事赴阙》 宋·王安石
西江望士众长兼,卓荦传家在一男。
壮志异时开史牒,妙龄终日对书龛。
桂堂发策收科选,樱苑颁诗豫宴酣。
大邑援琴聊试可,小州怀绂果才堪。 -
173.《寄章泉先生赵昌父》 宋·戴复古
灵凤鸣朝阳,神龙不泥蟠。
时兮不可为,昌父乃在山。
思君二十年,见君良独难。
时于邸报上,屡见得祠官。 -
174.《自勉》 宋·陆游
自信直如弦,残年偶得全。
老犹嗤佞佛,贫亦讳言钱。
旦暮勤鞭策,麈埃痛洗湔。
仍须语儿子,此事要家传。 -
175.《杂书幽居事》 宋·陆游
贫困虽终老,胸中尚浩然。
直令头抢地,未害鼻撩天。
种菜悭三亩,苫茅仅数椽。
布衾常不暖,夜夜亦安眠。 -
176.《山园杂赋》 宋·陆游
一日老一日,一年贫一年。
元无肉食相,且作地行仙。
本不营三窟,何须直一钱。
村虚樱笋闹,剩放醉中颠。 -
177.《岁暮感怀以余年谅无几休日怆已迫为韵》 宋·陆游
我壮已早衰,晨镜每惆怅;药物姑自持,耆老曷敢望。
造物有乘除,贫悴博无恙。
归乡更多感,朋旧尽凋丧。
客来多避席,谓我丈人行。
此意讵敢忘,报子以直谅。 -
178.《庵中纪事用前辈韵》 宋·陆游
扫洒一庵躬琐细,蓬户朝昏手开闭。
荒山斸药须长鑱,小灶煎茶便短袂。
空中咄咄安用书,身外悠悠固难计。
山僧野叟到即留,麦饭葵羹贵能继。
久贫奴婢多散去,岂有跣足井椎髻。
负薪长歌过此生,直疑身在鸿荒世。 -
179.《久无暇近书卷慨然有作》 宋·陆游
少年喜读书,事业期不朽,致君颇自许,书卷常在手。
白头乞锺釜,坐使此心负。
朝衙有达午,夕坐或过酉。
文符苦酬对,迎饯厌奔走。 -
180.《炭尽地炉危坐至夜分戏作》 宋·陆游
短景窗易黑,长宵炉少红。
直令贫到骨,未害气如虹。
志士元谋道,儒生敢讳穷。
霜严鸡喔喔,但愧读书功。