-
301.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫相度时。
合放手时须放手,得开眉处且开眉。
狂情多见好人喜,僻性少为他物移。
只恨一般言不到,尧夫非是爱吟诗。 -
302.《诏三下答乡下人起之意》 宋·邵雍
生平不作皱眉事,天下应无切齿人。
断送落花安用雨,装添旧物岂须春。
幸逢尧舜为真主,且放巢由作外臣。
六十病夫宜揣分,监司无用苦开陈。 -
303.《进退吟》 宋·邵雍
进退两途皆曰宾,何烦坐上苦云云。
低眉坐处当周物,掉臂行时莫顾人。
齿发既衰非少日,林泉能老是长春。
行於无事人知否,宠辱何由得到身。 -
304.《王氏螟罗氏子》 宋·邵雍
庚星一点光无涯,日来飞入江东家。
江东江左旧声气,叔氏得之真差事。
归来瑞光凌九霄,叔氏喜亦迎眉鬓。
家人惊起偏物色,袖中却得真英物。
螟蛉须信逢蜾蠃,莫惜丁宁长类我。
他年解有速肖时,会振风流旧江左。 -
305.《次韵和文潜暮春即事》 宋·晁补之
南归见君百事足,如何一官曾不闲。
寒冲雪泥暑鄣日,老面只今如缬斑。
怜君与我自同调,久渫不食犹寒泉。
功名栎社直寄耳,颜色不同谁后先。 -
306.《花林示杨彭年秀才莎鸡食蝗》 宋·晁补之
花林远望春阳浮,卒然相值东山头。
犊儿初乳毛物润,鸦子欲哺鸣声柔。
一生会合尽天幸,万事反复非人谋。
倒头且拟醉千日,相如渴病干咽喉。 -
307.《奉同子瞻荔支叹》 宋·苏辙
蜀中荔支止嘉州,余波及眉半有不。
稻糠宿火却霜霰,结子仅与黄金侔。
近闻闽尹传种法,移种成都出巴峡。
名园竞撷绛纱苞,密清琼肤甘且滑。 -
308.《白菊》 宋·苏辙
白菊长先黄菊开,年年九日泛新醅。
犹存古历摽花候,不奈时人信手栽。
得势从教盈九畹,俯眉聊复引三杯。
愈风明目须真物,能使神农为尔回。 -
309.《东轩长老二绝〈并序〉》 宋·苏辙
始余于官舍营东轩,彭城曹君焕子文,自浮光访余于高安,道过黄冈,家兄子瞻以诗送之曰:“君到高安几日回,一时抖薮旧尘埃。
赠君一笼牢收取,盛取东轩长老来。
”君过庐山,见圆通知慎禅师,出诗示之。
师尝与余通书,见之欣然。 -
310.《次韵秦观梅花》 宋·苏辙
病夫毛骨日凋槁,愁见米盐惟醉倒。
忽传骚客赋寒梅,感物伤春同懊恼。
江边不识朔风劲,墙头亦有南枝早。
未开素质夜先明,半落清香春更好。 -
311.《望灵山》 宋·韩元吉
岳镇古所录,兹山谅其遗。
忆从西江来,恍惚欣见之。
初疑春雨晴,云物出怪奇。
稍稍对岩壁,森森面岭奇。 -
312.《次韵伯远运干见寄》 宋·王之道
善邻虽幸借余光,终愧陈臻问发棠。
官柳又惊眉拂翠,宫梅应喜额涂黄。
江湖得计还相造,道义论交付两忘。
多谢乾坤容长物,许乘春意到文昌。 -
313.《三男词》 元·杨维桢
君不见羌胡之妻产龙鹫,骆家之妇生虎狸。
造物好或怪,痴儿以为奇。
金村铁妇不画眉,健手能运千斤椎。
怀妊弗知十月期,一诞三子如母豨。 -
314.《题陶弘景移居图》 元·杨维桢
大奴担簦挈壶餐,小奴笼鸡约孤犭屯。
雪斑鹿前双婉娈,水云牯背三温黁。
中有玉立而长身,幅巾野服为何人?云是永明之隐君,身
有黑子七星文。 -
315.《上云乐》 明·刘基
混沌结,玄黄开,人生其中,称为三才。
一人身有一天地,形质虽异众理该。
欲淫物诱滋巧伪,遂使真淳耗?攵玄风颓。
乃有朝生而暮死者,本根浅短无栽培。 -
316.《题群龙图》 明·刘基
世间万类皆可睹,茫昧独有鬼与龙。
此图画龙二十四,状貌诡谲各不同。
得非物产有异种,或曰神变无常踪。
一龙揵尾欲上水,足爪犹在奫中。 -
317.《闻蝉》 明·杨基
眉庵四十未闻道,偶于世事无所好。
寻常惟看东家竹,屈指十年今不到。
微躯之外无长物,寒暑一裘兼一帽。
妻孥屡叹升斗绝,不独无烟亦无灶。 -
318.《季迪病目医令止酒因作此劝之》 明·杨基
病目须饮酒,饮酒调微疴。
气血郁不舒,赖此酒力和。
所以雷公方,制药用酒多。
活血必酒洗,散郁须酒磨。 -
319.《春风行》 明·杨基
春风吹花快如剪,柳条婆娑颜色浅。
四更急雨作轻寒,零落余香上苔藓。
街泥污人不出户,强以一樽聊自遣。
西家酒熟复苦贵,收拾春衣倩人典。 -
320.《和王昭君》 宋·韩维
汉宫姝丽地,华观连珍台。
娥眉三千人,皆自良家来。
昭君乃独出,负色羞自媒。
一为丹青误,白雪成缁埃。