-
141.《白菊》 唐·张蠙
秋天木叶干,犹有白花残。
举世稀栽得,豪家却画看。
片苔相应绿,诸卉独宜寒。
几度携佳客,登高欲折难。 -
142.《织妇女》 唐·苏拯
伊余尽少女,一种饰螓首。
徒能事机杼,与之作歌舞。
歌舞片时间,黄金翻袖取。
只看舞者乐,岂念织者苦。
感此尝忆古人言,一妇不织天下寒。 -
143.《对雪》 唐·裴说
大片向空舞,出门肌骨寒。
路岐平即易,沟壑满应难。
兔穴归时失,禽枝宿处干。
豪家宁肯厌,五月画图看。 -
144.《旅中作》 唐·裴说
妄动远抛山,其如馁与寒。
投人言去易,开口说贫难。
泽国云千片,湘江竹一竿。
时明未忍别,犹待计穷看。 -
145.《对雪》 唐·裴说
大片向空舞,出门肌骨寒。
路岐平即易,沟壑满应难。
兔穴归时失,禽枝宿处干。
豪家宁肯厌,五月画图看。 -
146.《旅中作》 唐·裴说
妄动远抛山,其如馁与寒。
投人言去易,开口说贫难。
泽国云千片,湘江竹一竿。
时明未忍别,犹待计穷看。 -
147.《晋门·王茂弘》 唐·周昙
韩魏荆扬日岂堪,胡风看欲过江南。
中原一片生灵血,谁秉王纲色不惭。 -
148.《送夏侯秀才》 唐·李中
江村摇落暮蝉鸣,执手临岐动别情。
古岸相看残照在,片帆难驻好风生。
牵吟一路逢山色,醒睡长汀对月明。
况是清朝至公在,预知乔木定迁莺。 -
149.《贯休应梦罗汉画歌(一作禅月大师歌)》 唐·欧阳炯
西岳高僧名贯休,孤情峭拔凌清秋。
天教水墨画罗汉,魁岸古容生笔头。
时捎大绢泥高壁,闭目焚香坐禅室。 -
150.《狱中书情上使君(长文为强暴所诬系狱,献诗雪冤)》 唐·程长文
妾家本住鄱阳曲,一片贞心比孤竹。
当年二八盛容仪。
红笺草隶恰如飞。
尽日闲窗刺绣坐,有时极浦采莲归。 -
151.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
152.《拾遗二首新添》 唐·寒山
我见世间人,个个争意气。
一朝忽然死,只得一片地。
阔四尺,长丈二。
汝若会出来争意气,我与汝立碑记。
家有寒山诗,胜汝看经卷。
书放屏风上,时时看一遍。 -
153.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
154.《小雪(一作可止诗)》 唐·清江
落雪临风不厌看,更多还恐蔽林峦。
愁人正在书窗下,一片飞来一片寒。 -
155.《中秋江驿示韦益》 唐·无可
莫惜三更坐,难销万里情。
同看一片月,俱在广州城。
泪逐金波满,魂随夜鹊惊。
支颐乡思断,无语到鸡鸣。 -
156.《题秦系山人丽句亭》 唐·皎然
独将诗教领诸生,但看青山不爱名。
满院竹声堪愈疾,乱床花片足忘情。 -
157.《奉应颜尚书真卿观玄真子置酒张乐舞破阵画洞庭三山歌》 唐·皎然
道流迹异人共惊,寄向画中观道情。
如何万象自心出,而心澹然无所营。
手援毫,足蹈节,披缣洒墨称丽绝。 -
158.《桃花石枕歌赠康从事》 唐·皎然
卞山幽石产奇璞,荆人至死采不著。
何人琢枕持赠君,片片桃花开未落。
剑工见兮可为剑,玉工辨兮知非石。 -
159.《白云歌寄陆中丞使君长源》 唐·皎然
一见西山云,使人情意远。
凭高发咏何超遥,道妙如君有舒卷。
萦空叠景多丽容,众峰峰上自为峰。 -
160.《买药歌送杨山人》 唐·皎然
华阴少年何所希,欲饵丹砂化骨飞。
江南药少淮南有,暂别胥门上京口。
京口斜通江水流,斐回应上青山头。