-
81.《与山巨源绝交书》 魏晋·嵇康
康白:足下昔称吾于颍川,吾常谓之知言。
然经怪此意尚未熟悉于足下,何从便得之也?前年从河东还,显宗、阿都说足下议以吾自代,事虽不行,知足下故不知之。
足下傍通,多可而少怪;吾直性狭中,多所不堪,偶与足下相知耳。
闲闻足下迁,惕然不喜,恐足下羞庖人之独割,引尸祝以自助,手荐鸾刀,漫之膻腥,故具为足下陈其可否。 -
82.《在狱咏蝉并序》 唐·骆宾王
余禁所禁垣西,是法厅事也,有古槐数珠焉。
虽生意可知,同殷仲文之古树,而听讼斯在,即周召伯之甘棠。
每至夕照低阴,秋蝉疏引,发声幽息,有切尝闻。
岂人心异于曩时,将虫响悲于前听。 -
83.《缘识》 宋·宋太宗
白发长,眉似雪,宗禅和尚何分别。
百尺高山足浮云,万丈海中有明月。 -
84.《六咏诗》 明·憨山大师
心金翅鸟命终,骨肉尽消散。
唯有心不化,圆明光灿烂。
龙王取为珠,照破诸黑暗。
转轮得如意,能救一切难。 -
85.《水龙吟 余始年二十馀,岁在丁未,与故人东》 金朝·蔡松年
余言,怀卫间风气清淑,物产奇丽,相约他年为终焉之计。
尔后事与愿违,遑遑未暇。
故其晚年诗曰,梦想淇园上,春林布谷声。
又曰,故交半在青云上,乞取淇园作醉乡,盖志此也。 -
86.《赠篆书吴全仲古风》 宋·欧阳光祖
黄帝史仓初作书,依类象形书亦疏。
兽蹄鸟迹颇奇怪,乾端坤倪微发舒。
周籀大篆十五篇,体制渐与苍史殊。
秦兼七国有天下,混一土字同书车。 -
87.《听郑三弹双韵子歌》 宋·游九言
寒窗积雪生虚明,玉壶风折层檐冰。
朱霞秀色妙公子,理弦灯下声亭亭。
游丝两两挂孤月,双声应手无留停。
月寒照户砌虫泣,云冻出浦边鸿征。 -
88.《寄题郑熙宁夫玉轩》 宋·林表民
良玉本不琢,不音无希声。
观君命轩意,欲以诗自鸣。
君诗志古调,考击在差韺。
泠泠涧泉泣,切切溪条清。 -
89.《寿友人》 宋·周申
蕤宾纪月蓂初开,斗杓直指午位回。
家家妆点垂门艾,儿童报道端午来。
仙风偠{左亻右袅}温琼室,幔亭秀气重胚胎。
夜来忽叶熊梦吉,凌晨果见生真才。 -
90.《千金意》 宋·琴精
音音音。
音音你负心。
你真负心。
孤负我到如今。
记的年时,低低唱、浅浅斟。
一曲值千金。
如今寂寞古墙阴。
秋风荒草白云深。
断桥流水何处寻。
凄凄切切,冷冷清清,教奴怎禁。 -
91.《沁园春·说与学人》 元·李道纯
说与学人,火无斤两,候无卦爻。
也没抽添,也无作用,既无形象,不必烹炮。
件件非真,般般是假,着意作工空谩劳。
君知否,但一切声色,都是讹肴。 -
92.《满江红 呜鹤余音卷一》 元·云阳子
竖起空拳,休着相、秤*是铁。
敢承当时要,丈夫刚烈。
古佛拈花微微笑,今时几个齐腰雪。
叹杜鹃、啼得血流枝,谁知切。 -
93.《送馆主朝宪使之淮西四十韵》 明·张以宁
宇宙开昌运,山川产荩臣。
周邦多士贵,鲁国一儒真。
江海襟无际,风雷笔有神。
渊涵珠皎洁,山立玉嶙峋。 -
94.《暮春联句九首》 宋·许月卿
沃心裨帝学,古道畅皇风。
天下真无敌,君前置一通。
将拚龙尾砚,去作鱼头公。
笔底澜翻舌,谈间磊块胸。 -
95.《楞严经偈》 宋·蔡卞
觉海性澄图,图澄觉元妙。
元明照生所,所立照性亡。
迷妄有虚空,依空立世界。
相想澄国土,知觉乃众生。 -
96.《旴江舟中联句》 宋·黄春伯
倏忽僧千兔,寻常涸百蠡。
眼光摩日月,足迹遍山河。
赤壁聊化鹤,黄庭浪换鹅。
秋声归欸乃,云影映婆娑。 -
97.《偈颂二十二首》 宋·释道生
衲僧门下,三月一结。
把断要津,圣凡路绝。
一夜檐头雨滴声,把真机俱漏世,切忌守著系驴橛。 -
98.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
今朝正当端午节,衲僧倒用真妙诀。
转圣作凡,点金成铁。
却把山茶,以替竹叶。
角黍满盘,菖蒲细切。
虽然俗气未除,也要大家暖热。
百草头边,艾人懽悦。
千峰影里笑不休,野猿时把藤萝拽。 -
99.《颂古四十五首》 宋·释如珙
真正道流行脚去,护身符子不须担。
国师实为耽源切,不是临岐作对谈。 -
100.《诫酒肉慈慧法门》 宋·释遵式
南无佛法僧,大慈三宝海。
我念欲依教,普劝诸众生。
莫杀莫食肉,同蕴仁慈行。
无病保长龄,未来成佛道。