-
61.《传经院壁画松》 唐·郑谷
危根瘦尽耸孤峰,珍重江僧好笔踪。
得向游人多处画,却胜涧底作真松。 -
62.《夜坐》 唐·韩偓
天似空江星似波,时时珠露滴圆荷。
平生踪迹慕真隐,此夕襟怀深自多。
格是厌厌饶酒病,终须的的学渔歌。
无名无位堪休去,犹拟朝衣换钓蓑。 -
63.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
64.《九嶷山(山在萍乡,上有九嶷仙观)》 唐·刘望
鼎湖冠剑有遗踪,晋汉真人羽化同。
九转药成丹灶冷,五车云去玉堂空。
仙家日月蓬壶里,尘世烟花梦寐中。
徒有旧山流水畔,老松枝叶苦吟风。 -
65.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
66.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
67.《奉酬于中丞使君郡斋卧病见示一首》 唐·皎然
宿昔祖师教,了空无不可。
枯槁未死身,理心寄行坐。
仁公施春令,和风来泽我。
生成一草木,大道无负荷。 -
68.《荆门勉怀寄道林寺诸友》 唐·齐己
荣枯得失理昭然,谁斅离骚更问天。
生下便知真梦幻,老来何必叹流年。
清风不变诗应在,明月无踪道可传。
珍重匡庐沃洲主,拂衣抛却好林泉。 -
69.《静坐》 唐·齐己
绳床欹坐任崩颓,双眼醒醒闭复开。
日月更无闲里过,风骚时有静中来。
天真自得生难舍,世幻谁惊死不回。
何处堪投此踪迹,水边晴去上高台。 -
70.《看云》 唐·齐己
何峰触石湿苔钱,便逐高风离瀑泉。
深处卧来真隐逸,上头行去是神仙。
千寻有影沧江底,万里无踪碧落边。
长忆旧山青壁里,绕庵闲伴老僧禅。 -
71.《缑山庙》 唐·吴筠
朝吾自嵩山,驱驾遵洛汭.逶迟轘辕侧,仰望缑山际。
王子谢时人,笙歌此宾帝。
仙材夙所禀,宝位焉足系。
为迫丹霄期,阙流苍生惠。 -
72.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
73.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。 -
74.《临江仙》 唐·牛希济
峭碧参差十二峰,冷烟寒树重重。
瑶姬宫殿是仙踪。
金炉珠帐,香霭昼偏浓¤
一自楚王惊梦断,人间无路相逢。 -
75.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
76.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
77.《仙掌铭》 唐·独孤及
阴阳开阖,元气变化,泄为百川,凝为崇山,山川之作,与天地并,疑有真宰而未知尸其功者。
有若巨灵赑屃,攘臂其间,左排首阳,右拓太华,绝地轴使中裂,坼山脊为两道,然后导河而东,俾无有害,留此巨迹于峰之巅。
后代揭厉于玄踪者,聆其风而骇之,或谓诙诡不经,存而不议。
及以为学者拘其一域,则惑于余方。 -
78.《忆秦娥》 宋·秦观
载人图灞桥雪。
灞桥雪。
茫茫万迳人踪灭。
人踪灭。
此时方见,乾坤空阔。
骑驴老子真奇绝。
肩山吟耸清寒冽。
清寒冽。
只缘不禁,梅花撩拨。 -
79.《念奴娇(赤壁舟中咏雪)》 宋·秦观
中流鼓楫,浪花舞,正见江天飞雪。
远水长空连一色,使我吟怀逸发。
寒峭千峰,光摇万象,四野人踪灭。
孤舟垂钓,渔蓑真个清绝。 -
80.《望江南》 宋·张继先
西源好,神洞自相求。
傍水垦田流涧急,砍山开径小花浮。
踪迹旧人留。
忘万物,爽气白云收。
司命暂曾寻寝静,紫阳真是步条幽。
思继此公游。