-
61.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
这一灯,处甚起。
没踪由,难拟议。
三贤十圣眼见如盲,芥狗泥猪放光动地。
大家吹灭暗中行,然灯佛在你脚底。 -
62.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
上下三指,彼此七马。
眼见如盲,口说如哑。
拄杖子忍俊不禁,等闲捉败。
休休,尽法恐无民,且放天寒赦。 -
63.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
冻折枯梅,三两枝亚。
香度野桥,影横茆舍。
道人鼻观相忘,有眼如盲,不被这些留碍。
可怜鬼窟藏身,唤起来,雪团打,雪团打。 -
64.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
一口吸西江,赤土涂牛奶。
荡尽圣凡情,犹欠这一解。
丹霞马祖,眼见如盲,灵照庞婆,口说如哑。
蓦劄相逢露一机,惊翻岩瀑苍龙挂。
虽然斫额望乡关,前头大有路在。 -
65.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
铁团栾,无缝罅。
上下三指,彼此七马。
德山临济,眼见如盲,云门赵州,口说如哑。
拄杖子,忍俊不禁,等闲捉败。
休休尽法恐无民,且放天寒赦。 -
66.《示宝头陀之径山打钟》 宋·释绍昙
劳生梦寐分途辙,深省一声何处发。
客系枫林半夜舟,僧敲烟寺黄昏月。
争似凌霄峰顶头,怒鲸吼彻千林秋。
饱噇眠汉不知晓,有眼如盲还听否。
我侬会得无闻性,说与头陀终不信。
不信试归撞击看,风递落花山意寒。 -
67.《谦翁》 宋·释绍昙
具通方眼放{嗤口换目}盲,争肯先人一步行。
穷四部洲求逊让,看来不出老先生。 -
68.《送载上人往天童更依》 宋·释绍昙
教眼年深似拍盲,金篦刮了膜重生。
说天童有翳晴药,妙手轻轻点即明。 -
69.《愚翁》 宋·释绍昙
聪明点尽若盲聋,没变通时有变通。
漏得黄梅无底钵,笑开老眼醉春风。 -
70.《偈颂一百四十一首》 宋·释师范
当明有暗,当暗有明。
口说如哑,眼见如盲。
门外一条通驿路,朝朝暮暮有人行。 -
71.《颂古九十八首》 宋·释印肃
没眼休谈见药山,免将明暗警盲参。
特牛生子犹为易,石女生儿岂似凡。
孤明独朗光无二,只恐痴猿搅碧潭。 -
72.《偈颂三十首》 宋·释印肃
众生本是佛,悟了一体同。
若人不达本,逐末走西东。
君子当务本,本立佛性同。
通一万事毕,终不被尘笼。 -
73.《赞三十六祖颂》 宋·释印肃
真师子法身,究竟无头尾。
赠当盲眼人,华空疑不是。 -
74.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
75.《学无学颂一十五首》 宋·释印肃
戴起枯髅撞眼晴,烧香设拜甚精勤。
一盲引众谁人会,赚误世间多少人。 -
76.《颂古二十一首》 宋·释正觉
雪老大开方便路,低头却入庵中去。
老僧有眼恰如盲,却被岩头行一步。
老僧好休不肯休,依然依路去悠悠。
元来不会雪峰意,却被岩头瓮赣头。 -
77.《瞎翁》 宋·释智朋
道得更无心外法,首山有眼且无光。
拍盲枷棒挥将去,匝地普天兴祸殃。 -
78.《偈颂一百六十首》 宋·释宗杲
百杂碎,没缝罅。
明眼衲僧,盲聋瘖哑,金刚水际藏知,非非想天走马。 -
79.《缘识》 宋·宋太宗
君恩重,人心重,未知各各将何用?思量二事一般情,贤愚忧乐皆相踵。
大道不见是非心,