-
101.《虞仲通判以溪声名轩约同赋》 宋·李弥逊
山根出泉泻鸣玉,上有苍崖擎佛屋。
无风水石自撞触,不尽潮音发寒谷。
宰官不是云间陆,旧识南泉生处熟。
当轩大榜与名目,平地重翻偃溪曲。 -
102.《责睡魔》 宋·冯时行
绿阴满门春已还,黄鹂门外犹绵蛮。
萧萧冷官无一事,高斋搔首兀痴顽。
睡魔袭我意萧散,直来眉睫扬神奸。
须臾爽气溷尘俗,双眸瞑眩那能{左间右见}。 -
103.《夜闻风声》 宋·曹勋
作寒作暑无处避,花落花开尽他意。
只有夜声殊可憎,偏搅愁人五更睡。
幸自无形那有声,无端树子替渠鸣。
斫尽老槐与枯柳,更看渠侬作麽生。 -
104.《夜来四鼓枕上闻雨声喜而不寐》 宋·虞俦
雨声天外倒银潢,枕上才闻喜欲狂。
鼓吹不须教两部,稻粱行庆有千仓。
青缸照影花无睡,红袂行云梦有香。
最好空阶泻檐溜,却疑并舍压糟床。 -
105.《幽居多暇风雨兼旬山色菁葱禽声在树顾而乐之》 宋·赵蕃
林雪乾留冻,巘云行带昏。
幽人贪熟睡,檐鹊故我多。
宿润微侵屦,晨光渐满轩。
倦能行竹迳,闲且灌兰盆。 -
106.《夜雨不睡》 宋·郑清之
浮湛世事付洪乔,欹枕迢迢度永宵。
雨细无声檐溜滴,香残有炉篆烟锁。
翻盆硕鼠全欺暗,绕鬓飞蚊始作娇。
老去易惊寒暑变,几多今夕又明朝。 -
107.《睡起三绝》 宋·岳珂
天色今晨已放晴,鸟乌亦觉有欢声。
幅巾自是便疎嬾,饭了花间取次行。 -
108.《夜梦在旧京忽闻卖花声有感至于恸哭觉而泪满》 宋·陈著
卖花声,卖花声,识得万紫千红名。
与花结习夙有分,宛转说出花平生。 -
109.《夜坐冥搜闻吟声》 宋·胡仲弓
青灯耿耿透窗明,一字推敲睡不成。
只道衰翁自迂阔,隔楼亦有苦吟声。 -
110.《睡起》 宋·赵文
小窗午热倦如柳,睡起雨来江浪声。
快意百年浑似此,不须浮海觅长生。 -
111.《声声慢·金关叩户》 元·王哲
金关叩户,玉锁扁门,闲里不做修持。
杳默昏冥谁会,舞弄婴儿。
睡则擒猿捉马,醒来后、复采琼芝。
每依时,这功夫百日,只许心知。 -
112.《小重山·阴阳颠倒一声雷》 元·侯善渊
阴阳颠倒一声雷。
忽然惊睡觉,梦中回。
迷云拂尽慧光开。
随风去,抱个日头来。
温养结仙胎。
空中明显现,越灵台。
四维上下看蓬莱。
堪归 -
113.《睡梦》 当代·钱钟书
别犹相忆睡全忘,目语心声两渺茫。
情最生疏形最密,与君异梦却同床。 -
114.《午睡》 当代·钱钟书
摊饭萧然昼掩扉,任教庭院减芳菲。
一声燕语人无语,万点花飞梦逐飞。
春似醇醪酲不解,身如槁木朽还非。
何心量取愁深浅,栩栩蘧蘧已息机。 -
115.《睡起》 宋·裘万顷
疾去得安卧,寒宵不知长。
邻鸡忽闻声,曙色侵我床。
人生孰无营,晨兴固其常。
奈何以一身,投之百忧场。 -
116.《睡起书怀时诸公相勉再出》 宋·裘万顷
北窗终日废书眠,一枕清风直万钱。
云度茅檐轻冉冉,泉生石砌净涓涓。
不嫌雨脚花间注,要听秋声屋外传。
三径初成吾欲老,幕中何用泛红莲。 -
117.《午睡》 宋·王镃
枕书午睡正朦胧,云翠风凉透葛中。
唤醒一床蝴蝶梦,虬鸦声在隔楼东。 -
118.《春昼睡起》 宋·陈杰
柳影年华度,莺声午梦回。
空床静看刎,满席澹凝埃。
隐几野花落,闭门山雨来。
无人见愁绪,欢伯一樽开。 -
119.《九月一日睡起》 宋·钱时
帖帖冬窝眠正稳,剥地钟声忽敲醒。
起来空堂一事无,日弄波纹满窗影。 -
120.《睡起即事》 宋·钱时
梦破幽窗午漏长,岁寒心事只寻常。
一声谷鸟穿林出,数点梅花满院香。