-
41.《闲情赋》 魏晋·陶渊明
初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。
将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。
缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。
余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。 -
42.《太上感应篇》 宋·李昌龄
太上曰:祸福无门,唯人自召。
善恶之报,如影随形。
是以天地有司过之神依人所犯轻重,以夺人算。
算减则贫耗,多逢忧患,人皆恶之,刑祸随之,吉庆避之,恶星灾之,算尽则死。 -
43.《望人家桃李花》 唐·贺知章
山源夜雨渡仙家,朝发东园桃李花。
桃花红兮李花白,照灼城隅复南陌。
南陌青楼十二重,春风桃李为谁容。
弃置千金轻不顾,踟蹰五马谢相逢。 -
44.《代葛沙门妻郭小玉诗》 南北朝·鲍令晖
明月何皎皎。
垂櫎照罗茵。
若共相思夜。
知同忧怨晨。
芳华岂矜貌。
霜露不怜人。
君非青云逝。
飘迹事咸秦。
妾持一生泪。
经秋复度春。 -
45.《次忠定史越王丹桂韵》 宋·胡榘
雾隐森森小山碧,不嫁东风矜国色。
流芳端自蕊珠仙,曾是先皇亲拔识。
一身便足当三千,气韵乃在黄香前。
聊同蕖菊领秋色,不与桃李争春妍。 -
46.《寄题张秀才此君亭》 宋·金君卿
群山四向盘青云,山足一径萦云根。
拂云截径敞轩槛,槛外百卉铺重茵。
矜春哆哆弄颜色,散漫红紫何纷纷。
主人养高不累俗,欲以清节遗子孙。 -
47.《接花》 宋·游酢
色红可使紫,叶单可使千。
花小可使大,子小可使繁。
天赋有定质,我力能使迁。
自矜接花用,可夺造化权。 -
48.《海棠》 宋·张冕
海棠栽植遍尘寰,未必成都欲咏难。
山木瓜开千颗颗,水林檎发一攒攒。
初疑红豆争头缀,忽觉燕脂众手丸。
西蜀僧家根拨小,南荆宫舍树支宽。 -
49.《赋内阁芍药》 明·陆粲
金门柳色萦深绿,上苑春余杂花扑。
夭桃已歇秾李衰,红药翻阶正芬郁。
此花初种自宣皇,百曲雕阑七宝妆。
融风窈窕昭阳殿,暖日轻盈白玉堂。 -
50.《秋柳诗八首》 明·米云卿
濯濯芳时枉自矜,枝头错许露珠凝。
绿阴别去留难住,黄叶飘来扫不胜。
新曲更翻成苦调,旧游重过等寒冰。
天涯一望同岑寂,未必豪华在五陵。
¤ -
51.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
52.《关外纪行四十韵》 明·殷奎
一下东吴船,久留中立县。
故人致殷勤,行役成迁延。
忽惊月破腊,况喜雪见夋。
游壮乏厚装,期愆畏多谴。 -
53.《隩叙》 明·于嘉
兴寄随年短,尸居度日长。
厨供大阮酒,炉炷小宗香。
倦涉英雄记,勤披服食方。
敝精玄尚白,凋干紫移黄。 -
54.《和子由记园中草木十一首》 宋·苏轼
煌煌帝王都,赫赫走群彦。
嗟汝独何为,闭门观物变。
微物岂足观,汝独观不倦。
牵牛与葵蓼,采摘入诗卷。 -
55.《寄周安孺茶》 宋·苏轼
大哉天宇内,植物知几族。
灵品独标奇,迥超凡草木。
名従姬旦始,渐播桐君录。
赋咏谁最先,厥传惟杜育。 -
56.《谢苏自之惠酒》 宋·苏轼
高士例须怜曲糵,此语尝闻退之说。
我今有说殆不然,曲糵未必高士怜。
醉者坠车庄生言,全酒未若全于天。
达人本自不亏缺,何暇更求全处全。 -
57.《急雨遽凉》 宋·陆游
急雨消残暑,旷然天地秋。
露萤矜熠熠,风叶送飕飕。
凉篻惟添睡,明河不洗愁。
流年又如此,随处怯登楼。 -
58.《六峰项里看采杨梅连日留山中》 宋·陆游
绿阴翳翳连山市,丹实累累照路隅。
未爱满盘堆火齐,先惊探颔得骊珠。
斜簪宝髻看游舫,细织筠笼入上都。
醉里自矜豪气在,欲乘风露摘千株。 -
59.《明发陈公径过摩舍那滩石峰下十首》 宋·杨万里
遥松烟未销,近竹露犹滴。
石峰矜孤锐,喜以江自隔。
清潭涵曦紫,碧岫过云白。
回瞻宿处堤,路转不可觅。 -
60.《抒怀呈同舍》 宋·宋祁
本自草茆贱,非贪箕斗名。
客心摧似橹,官谤沸如羹。
昼役迴肠数,秋扶病体轻。
长年书转忘,多露涕先横。