-
41.《和陶神释》 宋·苏轼
二子本无我,其初因物著。
岂惟老变衰,念念不如故。
知君非金石,安得长托附。
莫从老君言,亦莫用佛语。 -
42.《摇落吟》 宋·陆游
素秋欲尽风雨恶,千林如扫俱摇落。
年运而往秋复冬,念念元知已非昨。
痴人顾欲吝此生,放翁悯汝笑绝缨。
发毛爪齿俱外物,天地大化终无情。
我贫无以遗儿子,惟有一言持付尔:仕宦要能当百挫,为农饥死无游惰。 -
43.《喜知命弟自青原归》 宋·黄庭坚
为吏困米盐,曲肱梦灵泉。
谅非调鼎手,正觉荷锄便。
在公虽勤苦,归喜叔山禅。
去我忽数日,草虫傍床煎。 -
44.《景纯以侍儿病期与原甫月圆为饮》 宋·梅尧臣
古龙水底鸣素秋,江云不飞江贾愁。
金陵旧族天禄游,家有善笛能娱侯。
忆侯前年罢姑孰,自买蕲州饱霜竹。
腮肥顶瘦裁青玉,钻凿商声五音足。 -
45.《示诸儿》 宋·洪咨夔
徂徕古君子,泾渭何太明。
一奸众稷契,诗作奇祸萌。
奸人挤之死,既死气未平。
锐欲剖其棺,谓北走犹生。 -
46.《次韵王知军夜坐有怀》 宋·陈造
梦想天兵下不其,壮心摇荡受风枝。
摄衣试作听鸡舞,穷我庸非造物儿。
腰下不悬苏子印,城中人笑董生帷。
西来江左夷吾在,小敌才堪剑首吹。 -
47.《移居》 宋·李洪
僦屋东瓯城,爽气挹西山。
飓风忽作恶,柴荆不容关。
再徙得陋巷,藩拔井亦眢。
稍毕涂塈功,已觉容膝安。 -
48.《又用韵示长儿》 宋·陈著
向来枯卉亦生芝,种学才深可瑞时。
语海方知蜗井浅,培风当使翼云垂。
可能任运如彭泽,也要名家似蜀眉。
理义本来非外铄,自求两字盍观颐。 -
49.《送儿沆再之台学并似许梧山张在轩》 宋·陈著
学古入官非易事,同寅协恭第一义。
昨汝行矣重吾忧,今吾闻之为汝喜。
有如此广文先生,真所谓法家拂士。
寄声忽到我,用情应为汝。 -
50.《贺林自知兄登第》 宋·胡仲弓
贺客来迟休怪余,新篇准备暮春初。
群儿得志诚逾望,一第於君非有余。
喜脱平生场屋债,饱看太古圣贤书。
由来天爵无穷乐,人爵虽荣百不如。 -
51.《战掉丑奴儿》 元·马钰
世人个个便宜爱,争要便宜。
半使心机。
赢得便宣却是亏。
少人知。
劝他好把便宜舍,建德施为。
非是遇痴。
暗积洪禧达紫微。
做仙归。 -
52.《战掉丑奴儿 赠莱州平等会首》 元·马钰
世传斑竹佳人泪。
语话皆非。
因击三尸。
血染斑斑事最奇。
马风知。
专投正直无私杖,休笑轻微。
最好闲携。
屏尽妖魔玉性辉。
赴瑶池。 -
53.《木兰花慢 至元七年京师除夜,灯下与儿子孺》 元·王恽
记误)且忆马宾王来事可为云语,因感而赋此,以见其志云淡中庭暝色,初遣奠,夜寒凄。
对草草杯盘,昏昏灯火,客里京师。
比量旧年心事,笑蹉跎、书剑向来非。
谁着朱衣白兰,春风三拜龙墀。 -
54.《挽主簿吴宁侯三首》 宋·陈棣
昔我先君子,时称鉴裁公。
知君非介绍,虚馆授儿童。
倒屣迎王粲,登门得孔融。
他年记先友,孰不仰清风。 -
55.《自知》 宋·丘葵
古寺栖身又两期,西风吹我鬓成丝。
俗儿往往貌相敬,吾道悠悠心自如。
尽去皮毛方是学,若无情性定非诗。
可怜千载相传授,只为秦人煨炉余。 -
56.《圜悟赞》 宋·释师范
坐底是谁,立底是谁。
两枚漆桶,一种无知。
非惟咈诟咄{左口右聿},恣意凤林吒之。
坏尽东山穷活计,都因这汉两爷儿。 -
57.《送江充之郎中知温州》 宋·喻良能
岩廊拱神圣,岳牧用才良。
委寄晋藩镇,飞腾汉省郎。
缣推非矫激,绵蕝岂寻常。
花粲挥毫玉,风生漱齿霜。 -
58.《陈情表》 魏晋·李密
臣密言:臣以险衅,夙遭闵凶。
生孩六月,慈父见背;行年四岁,舅夺母志。
祖母刘愍臣孤弱,躬亲抚养。
臣少多疾病,九岁不行,零丁孤苦,至于成立。 -
59.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
60.《促织》 清·蒲松龄
宣德间,宫中尚促织之戏,岁征民间。
此物故非西产;有华阴令欲媚上官,以一头进,试使斗而才,因责常供。
令以责之里正。
市中游侠儿得佳者笼养之,昂其直,居为奇货。