-
141.《过终南柳处士》 唐·卢纶
五老正相寻,围棋到煮金。
石摧丹井闭,月过洞门深。
猿鸟三时下,藤萝十里阴。
绿泉多草气,青壁少花林。
自愧非仙侣,何言见道心。
悠哉宿山口,雷雨夜沈沈。 -
142.《题云际寺上方》 唐·卢纶
松高萝蔓轻,中有石床平。
下界水长急,上方灯自明。
空门不易启,初地本无程。
回步忽山尽,万缘从此生。 -
143.《游终南山因寄苏奉礼士尊师苗员外》 唐·李端
半岭逢仙驾,清晨独采芝。
壶中开白日,雾里卷朱旂。
猿鸟知归路,松萝见会时。
鸡声传洞远,鹤语报家迟。 -
144.《题凌云寺》 唐·司空曙
春山古寺绕沧波,石磴盘空鸟道过。
百丈金身开翠壁,万龛灯焰隔烟萝。
云生客到侵衣湿,花落僧禅覆地多。
不与方袍同结社,下归尘世竟如何。 -
145.《过终南柳处士》 唐·司空曙
云起山苍苍,林居萝薜荒。
幽人老深境,素发与青裳。
雨涤莓苔绿,风摇松桂香。
洞泉分溜浅,岩笋出丛长。
败屦安松砌,馀棋在石床。
书名一为别,还路已堪伤。 -
146.《送张炼师还峨嵋山》 唐·司空曙
太一天坛天柱西,垂萝为幌石为梯。
前登灵境青霄绝,下视人间白日低。
松籁万声和管磬,丹光五色杂虹霓。
春山一入寻无路,鸟响烟深水满溪。 -
147.《酬李二十二兄主簿马迹山见寄》 唐·权德舆
杳杳尘外想,悠悠区中缘。
如何战未胜,曾是教所牵。
远郊有灵峰,夙昔栖真仙。
鸾声去已久,马迹空依然。 -
148.《酬陆四十楚源春夜宿虎丘山对月寄梁四敬之兼见贻之作》 唐·权德舆
东风变蘅薄,时景日妍和。
更想千峰夜,浩然幽意多。
蕙香袭闲趾,松露泫乔柯。
潭影漾霞月,石床封薜萝。 -
149.《富阳陆路》 唐·权德舆
又入乱峰去,远程殊未归。
烟萝迷客路,山果落征衣。
欹石临清浅,晴云出翠微。
渔潭明夜泊,心忆谢玄晖。 -
150.《奉和礼部尚书酬杨著作竹亭歌》 唐·权德舆
直城朱户相逦连,九逵丹毂声阗阗。
春官自有花源赏,终日南山当目前。
晨摇玉佩趋温室,莫入竹溪疑洞天。 -
151.《谢真人仙驾还旧山》 唐·夏方庆
何年成道去,绰约化童颜。
天上辞仙侣,人间忆旧山。
沧桑今已变,萝蔓尚堪攀。
云覆瑶坛净,苔生丹灶闲。
逍遥堪白石,寂寞闭玄关。
应是悲尘世,思将羽驾还。 -
152.《游桃源一百韵》 唐·刘禹锡
沅江清悠悠,连山郁岑寂。
回流抱绝巘,皎镜含虚碧。
昏旦递明媚,烟岚分委积。
香蔓垂绿潭,暴龙照孤碛。 -
153.《唐侍御寄游道林岳麓二寺诗并沈中丞姚员外所和见征继作》 唐·刘禹锡
湘西古刹双蹲蹲,群峰朝拱如骏奔。
青松步障深五里,龙宫黯黯神为阍。
高殿呀然压苍巘,俯瞰长江疑欲吞。 -
154.《游华山云台观》 唐·孟郊
华岳独灵异,草木恒新鲜。
山尽五色石,水无一色泉。
仙酒不醉人,仙芝皆延年。
夜闻明星馆,时韵女萝弦。
敬兹不能寐,焚柏吟道篇。 -
155.《游韦七洞庭别业》 唐·孟郊
洞庭如潇湘,叠翠荡浮碧。
松桂无赤日,风物饶清激。
逍遥展幽韵,参差逗良觌。
道胜不知疲,冥搜自无斁。 -
156.《上张徐州》 唐·孟郊
为水不入海,安得浮天波。
为木不在山,安得横日柯。
再来君子傍,始觉精义多。
大德唯一施,众情自偏颇。 -
157.《山中送从叔简赴举》 唐·孟郊
石根百尺杉,山眼一片泉。
倚之道气高,饮之诗思鲜。
于此逍遥场,忽奏别离弦。
却笑薜萝子,不同鸣跃年。 -
158.《峡哀》 唐·孟郊
昔多相与笑,今谁相与哀。
峡哀哭幽魂,噭噭风吹来。
堕魄抱空月,出没难自裁。
齑粉一闪间,春涛百丈雷。 -
159.《使东川·南秦雪》 唐·元稹
帝城寒尽临寒食,骆谷春深未有春。
才见岭头云似盖,已惊岩下雪如尘。
千峰笋石千株玉,万树松萝万朵银。
飞鸟不飞猿不动,青骢御史上南秦。 -
160.《梦游春七十韵》 唐·元稹
昔岁梦游春,梦游何所遇。
梦入深洞中,果遂平生趣。
清泠浅漫流,画舫兰篙渡。
过尽万株桃,盘旋竹林路。