-
1.《丫头石》 宋·梅尧臣
丫头石虽断,文字未全讹。
年筭赤乌近,书疑黄象多。
几时经霹雳,异代见干戈。
更与千秋看,松煤定费摩。 -
2.《石钟山记》 宋·苏轼
《水经》云:“彭蠡之口有石钟山焉。
”郦元以为下临深潭,微风鼓浪,水石相搏,声如洪钟。
是说也,人常疑之。
今以钟磬置水中,虽大风浪不能鸣也,而况石乎!至唐李渤始访其遗踪,得双石于潭上,扣而聆之,南声函胡,北音清越,桴止响腾,余韵徐歇。 -
3.《游南山》 宋·汪任
浈阳富佳致,无以过南山。
山高雄地理,万丈亲云端。
攀援临绝顶,气象非尘寰。
神存古庙貌,台敞旧轩栏。 -
4.《石淙(一作五淙十首)》 唐·孟郊
岩谷不自胜,水木幽奇多。
朔风入空曲,泾流无大波。
迢递径难尽,参差势相罗。
雪霜有时洗,尘土无由和。 -
5.《李仲高石君堂》 宋·王灼
三吴黑风吹地拆,太湖浪高一千尺,龟鼋两山压湖心,岁岁飞涛恣冲射。
山骨虽坚亦破碎。
穴穿根断瑰奇出。 -
6.《昨虽移韵於兰然石鼎联章不可以不成也再赋一》 宋·郑清之
续诗愧无修绠力,意绪中断轲母织。
掉头吟坐欲成寐,出吻悲鸣方愿息。
君诗爱梅笔不停,四叠阳关人未识。
冰壶交映雪同调,秋水为神月争色。 -
7.《和楼志国范君武读胡尉临安所获颜鲁公书断碑》 宋·强至
书名唐世凡几人,鲁公运笔独有神。
当年一字百金直,异代傥获宜尔珍。
公尝道直不容内,江湖出走刺史轮。
东南挥翰落几郡,在处巨迹刊坚珉。 -
8.《石鼓诗》 明·唐之淳
郡学旧辟雍,中有岐阳鼓。
古今所闻十,左右各惟五。
离离大星陨,兀兀坏云补。
累累营灶减,落落陈沙聚。 -
9.《和子瞻凤翔八观八首其一石鼓》 宋·苏辙
岐山之阳石为鼓,叩之不鸣悬无虞。
以为无用百无直,以为有用万物祖。
置身无用有用间,自托周宣谁敢侮。
宣王没後坟垅平,秦野苍茫不知处。 -
10.《石鼓》 宋·苏辙
岐山之阳石为鼓,叩之不鸣悬无虡。
以为无用百无直,以为有用万物祖。
置身无用有用间,自讬周宣谁敢侮。
宣王没后坟垅平,秦野苍茫不知处。 -
11.《游白石岩》 宋·楼钥
我游仙都观独峰,辙迹虽在车不通。
鼎湖望极几怊怅,怅无羽翮凌天风。
兹来乐成望白石,玉甑突兀摩苍穹。
人言真人老聘裔,凿开洞府遗仙踪。 -
12.《松石歌寿皇太子殿下》 宋·姜特立
万生总总各殊廪,中间变化通希夷。
大椿一万八千岁,蟠桃结实千年期。
虽云阅世最久远,要自与物同推移。
不如长松老为石,仙家旧家尤环奇。 -
13.《唐开成年墓志石》 宋·王应麟
鸿蒙肇开辟,变嬗几成毁。
寥寥断竹歌,瓦堲溯姚姒。
周坟典以族,讵认青乌子。
公琴记咎繇,邢山称东里。 -
14.《慰张石山幼子亡》 宋·卫宗武
无子虽可悲,有子未为喜。
断以释子言,莫非假合耳。
杜陵咏为麟,瑞物能有几。
昌黎谓之枭,恶德乃类是。 -
15.《游石仙分韵得观字》 宋·吴汝弌
闲拢两袖秋,步入冲寂观。
古树老云中,仙成毁岩半。
是时零雨高,叶脱凄风乱。
怪禽走何忙。 -
16.《石楠》 唐·司空图
客处偷闲未是闲,石楠虽好懒频攀。
如何风叶西归路,吹断寒云见故山。 -
17.《韩子华石淙庄》 宋·苏轼
绛侯百万兵,尚畏书牍背。
功名意不已,数与危机会。
我公抱绝识,凛凛镇横溃。
欲收伊吕迹,远与巢由对。 -
18.《凤栖梧(三之一·小石调)》 宋·柳永
帘下清歌帘外宴。
虽爱新声,不见如花面。
牙板数敲珠一串,梁尘暗落琉璃盏。
桐树花深孤凤怨。
渐遏遥天,不放行云散。
坐上少年听不惯。
玉山未倒肠先断。 -
19.《家人子辈往石湖检校暮归》 宋·范成大
南浦回春棹,东城掩暮扉。
儿修鸡栅了,女挈菜蓝归。
风力虽欺酒,花香尚染衣。
衰翁牢守舍,肠断钓鱼矶。 -
20.《依韵答宋中道》 宋·梅尧臣
朝回思见子,疲马不及换。
入门呼僮仆,鸡犬屡鸣嚾。
中厨尚青烟,知未毕晨爨。
曾不留我餐,忍馁固已惯。