-
21.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
22.《魏公子列传》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
是时范睢亡魏相秦,以怨魏齐故,秦兵围大梁,破魏华阳下军,走芒卯。
魏王及公子患之。 -
23.《拟孙权答曹操书》 宋·苏轼
权白孟德足下:辱书开示祸福,使之内杀子布,外擒刘备以自效。
书辞勤款,若出至诚,虽三尺童子,亦晓然知利害所在矣。
然仆怀固陋,敢略布。
昔田横,齐之遗虏,汉高祖释郦生之憾,遣使海岛,谓横来大者王,小者侯,犹能以刀自刭,不肯以身辱于刘氏。 -
24.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
25.《太上感应篇》 宋·李昌龄
太上曰:祸福无门,唯人自召。
善恶之报,如影随形。
是以天地有司过之神依人所犯轻重,以夺人算。
算减则贫耗,多逢忧患,人皆恶之,刑祸随之,吉庆避之,恶星灾之,算尽则死。 -
26.《宋江三十六赞》 宋·龚开
霹历有火,摧山破岳。
天心无妄,汝孽自作。 -
27.《黄彦与从无逸求妻埋铭以研谢之无逸邀予作歌》 宋·董瞿老
君不见昌黎翁,南迁益觉文章工。
滑稽戏作毛颍传,陶泓之族称宏农。
又不见东坡翁,生涯寄食破研中。
诋诃龙尾尊凤咮,更夸丹石蒸赤红。 -
28.《偈》 宋·富弼
执相诚非,破相亦妄。
不执不破,是名实相。 -
29.《偈五首》 宋·释觉阿上
求真灭妄元非妙,即妄明真都是错。
堪笑灵山老古锥,当阳抛下破木杓。 -
30.《偈二首》 宋·释倚遇
法昌今日开炉,行脚僧无一个。
唯有十八高人,缄口围炉打坐。
不是规矩严难,免见诸人话堕。
直饶口似秤鎚,未免灯笼勘破。
不知道绝功勋,妄自修因证果。 -
31.《絜矩书院示学子》 宋·章粲
四时配四德,元亨利与贞。
天德元最重,方春木主生。
夏火物畅茂,是为德之亨。
金利秋向实,水贞冬日成。 -
32.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
33.《甘露寺》 宋·苏轼
江山岂不好,独游情易阑。
但有相携人,何必素所欢。
我欲访甘露,当途无闲官。
二子旧不识,欣然肯联鞍。 -
34.《文登蓬莱阁下石壁千丈为海浪所战时有碎裂淘》 宋·苏轼
蓬莱海上峰,玉立色不改。
孤根捍滔天,云骨有破碎。
阳侯杀廉角,阴火发光彩。
累累弹丸间,琐细成珠琲。 -
35.《离堆行》 宋·范成大
残山狠石双虎卧,斧迹鳞皴中凿破。
潭渊油油无敢唾,下有猛龙跧铁锁。
自从分流注石门,西州粳稻如黄云。
刲羊五万大作社,春秋伐鼓苍烟根。 -
36.《书叹》 宋·陆游
人生如春蚕,作茧自缠裹,一朝眉羽成,钻破亦在我。
少年不自珍,妄念然烈火,眼乱舞腰轻,心醉笑齿瑳。
余龄幸早悟,世味无一可;但忆唤山僧,煎茶陈饼果。 -
37.《秋来益觉顽健时一出游意中甚适杂赋五字》 宋·陆游
穷厄非由命,从来作计疏。
妄营资鬼笑,多爱夺狐书。
何事能陶写,惟当尽破除。
霜晴宜著屐,不敢笑无驴。 -
38.《闻虏酋遁归漠北》 宋·陆游
幽州遗民款塞来,来者扶老携其孩。
共言单于远逃遁,一夕荆棘生燕台。
天威在上贼胆破,捧头鼠窜吁可哀。
妄期旧穴得孳育,不知天网方恢恢。 -
39.《宿合溜驿》 宋·张耒
空庭野雀噪,客至休我驹。
尽日冲尘沙,解裘振裳裾。
荧荧青灯光,夜永寒堂虚。
破窗见星斗,明月照广除。 -
40.《赠晁二:{走笔约无咎同赴大尹龙图四丈羔酒》 宋·张耒
昔者与兄城南邻,未省一日不相亲。
谁令僦舍得契阔,此事我每怀古人。
逾旬寒热不可说,遍体戢戢生赤鳞。
是身非有病亦幻,调御未伏犹酸辛。