-
141.《迎春花》 宋·董嗣杲
破寒乘暖迓东皇,簇定刚条烂熳黄。
野艳飘摇金誉嫩,露丛勾引蜜蜂狂。
万千花事从头起,九十韶光有底忙。
岁岁阳和先占取,等閒排日趱群芳。 -
142.《祝英台 咏骷髅》 元·王哲
无事闲行郊野过。
见棺函板破。
里头白白一骷髅。
独潇洒愁愁。
为甚因缘当路卧。
往来人诽谤,在生昧昧了真修。
这回却休休。 -
143.《沁园春·启诉芳年》 元·侯善渊
启诉芳年,猛悟回头,纵情任真。
弃父娘兄嫂,妻男侄女,孤云野鹤,二十馀春。
风瑞漂萍,随方安分,一任交人笑我慵。
君休怪,厌浮生虚矫,省悟前身。 -
144.《次韵和张芸老阻风见寄》 宋·孔武仲
闻道征帆却滞留,萧条湘岸正南头。
春光虽有将归意,野色仍供不尽愁。
破浪心期元万里,扬帆目送已千舟。
山齐亦欲君重访,逆水如今是顺流。 -
145.《辛顺忠唐得道之士真身今在河州寺》 宋·李复
少年游嵩丘,登高吾独见。
西游渡陇坂,脱屣古河县。
削发俗网裂,绝味诸漏断。
卧胁三十年,凝尘满羌簟。 -
146.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
浪荡贪观野鸭儿,犯丛林合讲清规。
鼻头担破知惭愧,烧炷枫香供养伊。 -
147.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
脚跨马师门,便有弥天过。
喝得耳朵聋,扭得鼻头破。
纵大雄毛虎略露爪牙,脱百丈野狐不昧因果。
说条念贯,监本无端,不独瞒人亦自瞒。 -
148.《过般若庵》 宋·释正觉
重轩瘦立曲栏头,岛屿青微冷枕流。
望眼解随沙水转,赏心真与岸云浮。
平分野色连延屋,点破江光相趁舟。
般若空宗深得义,森罗元不碍人休。 -
149.《馆娃宫一首》 宋·王阮
释越来妖艳,穷吴事儁游。
笑谈遗庙社,绘罽及山丘。
鵷宿离宫瓦,龙移别浦舟。
楯陈金制巧,床莹玉光浮。 -
150.《峡路山行即事十首》 宋·袁说友
旌旗猎猎晓云风,扑面清微破午烘。
更度幽香来细细,转头寻见野花红。 -
151.《正月四日张次公先生过遇琴馆留宿对雪即事》 明·程嘉燧
野翁犹自爱贫家,一笑柴门起暮鸦。
柏叶细倾元日榼,松萝频泼小春茶。
沉沉带雨檐花落,淅淅无风径竹斜。
破榻尚堪留十日,墙头浊酒未须赊。