-
121.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
122.《古墓》 宋·刘克庄
石麟阙耳笋生苔,要读丰碑与客来。
精舍荒凉僧已出,瓦墙一朵佛桑开。 -
123.《空寂院》 宋·刘克庄
院名谁遣称空寂,入得门来寂又空。
旧有田园官户占,别无衣钵老尼穷。
砌倾苔色侵堂上,厨废炊烟起草中。
或说古碑巢寇写,栖禽不下似伤弓。 -
124.《牛田铺大雪》 宋·刘克庄
暝色蟠空起,狞飚激地吹。
渐看云布濩,稍有霰纷披。
蔌蔌初飘瓦,轻轻已点墀。
居人朝未觉,客子夜先知。 -
125.《送丁元晖知南海》 宋·刘克庄
不用急符催,先行要看梅。
岁时亲祭海,休沐必登台。
鲍井聊供饮,韩碑待拭苔。
遥知蛮俗喜,令尹带琴来。 -
126.《舜庙》 宋·刘克庄
粤俗安知帝,遗祠亦至今。
青山人寂寂,朱户柏森森。
雨打荒碑缺,苔封古洞深。
曾闻张侍讲,来此想韶音。 -
127.《护国寺秋吟八首》 宋·白玉蟾
楼影秋江白,苔碑卧夕阳。
水昏沙暮起,一一雁南翔。 -
128.《麻姑山》 宋·白玉蟾
瑶林猿啸春坡月,玉渊蛟舞秋崖雪。
伊独脯麟饭胡麻,仙爪肯理君毛发。
往事王远徵蔡经,苔碑寂寞颜真卿。
嗅柑羽人叫无处,一鹤飞上寻真亭。 -
129.《题浯溪》 宋·白玉蟾
芙蓉睡足西风冷,渔阳捲入来无影。
不思夜火笑骊山,甘欲庭花唱宫井。
马嵬山下杜鹃声,罗袜空凄花草馨。
谁谓霓裳非有情,倚腔犹韵雨霖铃。 -
130.《峡山寺》 宋·白玉蟾
重楼复屋枕层崖,想有残碑锁翠苔。
但见苍山如壁立,不知绿水自何来。
岩花满眼红而紫,谷鸟呼名去复回。
便欲买舟从此隐,岂惟一处子陵台。 -
131.《道过成蹊菴偶成旧风一篇》 宋·白玉蟾
笑把青藜出武夷,不辞千里记幽奇。
吐吞风月一壶酒,拈弄溪山万首诗。
道过星河骇双目,万灶清烟缠华屋。
老岩峭拔森翠屏,大江东去流苍玉。 -
132.《暇日游建平三闾故里庙貌荒凉惨动耳目噫贤者》 宋·寇准
人生苦远游,多是悲登眺。
况复念三闾,遗踪良可吊。
道直出章华,才高逐边徼。
冤声喷夜江,愁色迷烟峤。 -
133.《滟滪堆》 宋·苏辙
江中石屏滟滪堆,鳖灵夏禹不能摧。
深根百丈无敢近,落日纷纷凫雁来。
何人磊落不畏死,为我赤脚登崔嵬。
上有古碑刻奇篆,当使尽读磨苍苔。
此碑若见必有怪,恐至绝顶遭风雷。 -
134.《滟澦堆》 宋·苏辙
江中石屏滟澦堆,鳖灵夏禹不能摧。
深根百丈无敢近,落日纷纷凫雁来。
何人磊落不畏死,为我赤脚登崔嵬。
上有古碑刻奇篆,当使尽读磨苍苔。
此碑若见必有怪,恐至绝顶遭风雷。 -
135.《经嵩阳废观因有戏题》 宋·魏野
嵩阳多废观,欲验少碑文。
地属村夫子,苔漫石老君。
草生泉更浸,松死烧犹焚。
欲间神仙事,悠悠空白云。 -
136.《游麻姑山》 宋·曾巩
军南古原行数里,忽见峻岭横千寻。
谁开一径破苍翠,对植松柏何森森。
危根自迸古崖出,老色不畏莓苔侵。
修竹整整俨朝士,下荫石齿明如金。 -
137.《雪咏》 宋·曾巩
雪花好洁白,不待咏说知。
区区取相似,今古同一辞。
薛能比众作,小去笔墨畦。
谁能出千载,为雪立传碑。 -
138.《陈晋江以壬戌四月上浣宴同僚于二公亭》 宋·黄公度
百年遗址俯郊坰,十里苍波带古亭。
隔岸楼台春去远,满湖烟雨酒微醒。
苔碑缺落庭松老,野鸟去来汀草青。
风物不殊天竺路,扁舟仿佛旧曾经。 -
139.《临池歌》 宋·刘子翚
君不见锺繇学书夜不眠,以指画字衣皆穿。
当时尺牍来邺下,锦标玉轴争流传。
又不见鲁公得法屋漏雨,意象咄咄凌千古。
断碑零落翠苔封,直气英风犹可睹。 -
140.《嵩山》 宋·汪元量
客行天地中,嵩峰何突兀。
鸟道阻且修,马烦行复歇。
一入玉女窗,便觉幽兴发。
好鸟鸣嘤嘤,细草乱如发。