-
21.《万年春·劝人休要问前缘》 元·马钰
劝人休要问前缘。
但肯回头是宿缘。
不想浮生难猛悟,稍知虚患近良缘。
无心入道须无分,有意投玄是有缘。
自古神仙皆出离,在家怎得好因 -
22.《金花叶 赠徐安神》 元·马钰
欲要灵明莹彻。
向心上、速宜解结。
便莫受、家缘火*弃妻男产业。
逞俊宁如养拙。
引龙虎、休教急切。
自然悟、神仙妙诀。
本来真难灭。 -
23.《题天台凝真宫陈道士缘化藏经既成求诗还山》 宋·张镃
羽帔褊褼下赤城,烧松秃兔气尤清。
书成胝手怜心苦,神护頳肩觉担轻。
万笈云签来北阙,一朝宝翰得东明。
明年我欲仙游去,要听岩扃晓诵声。 -
24.《会鹤臞郑高士庵为予写神走笔赋杂言》 宋·方回
我不羡渠乘大马食肥肉,我不羡渠寝细毡居华屋。
富贵两字输与渠,奈渠未免一字俗。
我有诗肠如月郎三秋,我有酒肠如海吞百渎。
西湖之水足供酒一杯,西湖之山可作诗千幅。 -
25.《缘识》 宋·宋太宗
造化等齐,不分高低。
神笔才智,海岳凄凄。
稀代为宝,举意东西。
毫端万象,沃荡狂迷。 -
26.《缘识》 宋·宋太宗
具足凡夫,何行何著。
静鏁天台,高知嵩岳。
拘束迷情,人天离乐。
圣境芝兰,名山采药。 -
27.《缘识》 宋·宋太宗
五色云烟聚十洲,蓬莱海浪压鳌头。
化成宫阙遥瞻礼,大众神仙玉洞游。 -
28.《缘识》 宋·宋太宗
香汤洒浴更斋清,运动形躯四体轻。
魔鬼自然生怕怖,神魂必定转安宁。
从无入有皆真实,去住何难妙最精。
五行聚散归一体,灵源不用苦煎烹。 -
29.《缘识》 宋·宋太宗
逍遥里外混诸天,澹荡其中四叙间。
拂拭尘埃明印月,遍駈神神鬼鏁骊山。
装添出没何奇异,秘隐藏真未是闲。
但好消详清景内,勿生疑虑动机关。 -
30.《缘识》 宋·宋太宗
玄之玄又见真空,巧拙临时要妙中。
大智仗藏知远近,纖微尽达了然通。
周旋物性谁区别,坦荡由来是且同。
境致三才随有位,神光照室莹西东。 -
31.《缘识》 宋·宋太宗
神丹妙道故延年,岂是凡流识大仙。
老子尚犹能讳事,轩皇不许乱相传。
谁知造化功夫力,罕见今生度宿缘。
猛虎伏来龙驾驭,云腾五色思悠然。 -
32.《缘识》 宋·宋太宗
神仙洞府好逍遥,不似人间岁月销。
海岳高深谁可测,九重天上自相邀。 -
33.《缘识》 宋·宋太宗
紫檀金线槽偏蹙,拨弄朱弦敲冰玉。
指法从来天下闻,翻成尽入升平曲。
传之世上五音足,希夷道听化民俗。
盘龙面对压鳌头,玄微风散万般流。 -
34.《缘识》 宋·宋太宗
春色春兮景媚妍,薰风暖润物华鲜。
上林花结和香雾,絮压轻轻软似绵。
寰中运启大平年,文武须精百艺全。
弄影马骄难控勒,龟兹韵雅奏钓天。 -
35.《缘识》 宋·宋太宗
妙手弹琴无向束,知之修炼五音足。
先辨浮沈有指归,弦头制度相催促。
左手抑扬禁淫邪,右手徘徊堪瞻瞩。
法於天,象於地, -
36.《缘识》 宋·宋太宗
若言笔法穷绝艺,书一字,至百字,八法从前亦非细。
分间布白要審详,浓淡均匀看可戏。
一则一,二则二, -
37.《缘识》 宋·宋太宗
我曾闻昆吾有铁,九炼方成冰似雪。
玉彩精晶耀日月,风霜凛凛甚威烈。
新磨刃上七星文,谁敢锋前布阵云。
黯黯凌空魑魅怕,销尽邪魔并诡诈。 -
38.《缘识》 宋·宋太宗
玄珠玄珠存今古,总在眼前无一睹。
圆似明珠照十方,或来或去寒无雨。
本是真,玄中圣,天仙地仙收不尽。 -
39.《缘识》 宋·宋太宗
因缘业障遇真稀,黄帝乘龙岂是非。
达识尚凝常恍惚,愚蒙溶解故相违。
华池秘密人天授,神室光扬日月辉。
智者无言皆口默,敢将容易论玄机。 -
40.《缘识》 宋·宋太宗
月琴三柱四条水,圆魄移来混俗耳。
自古从今清且奇,五音一弄惊神鬼。
勾挑指下何织细,傍观侧听心先醉。
胡茄十八笑思归,悲风切切摇朱翠。