-
41.《括酹江月》 宋·林正大
坐愁书室,谩临风、遐想蓬莱高致。
抚鹤扪松长叹息,失足误来人世。
紫禁九重,碧山万里,无路鸣珂B06D。
江山胜处,且寻花柳倾醉。 -
42.《永遇乐(送春)》 宋·洪茶
歌雪徘徊,梦云溶曳,欲劝春住。
薄幸杨花,无端杜宇,抵死催教去。
参差烟岫,千回百匝,不解禁春归路。
病厌厌,那堪更听,小楼一夜风雨。 -
43.《水调歌头》 宋·王罙高
千枝蔓仙牒,眉宇肖苍龙。
就中天赋英杰,玉磬照金钟。
满袖春风和气,散在苕溪霅水,讴歌颂儿童。
好个庙堂样,貂弁马头公。 -
44.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
45.《论贵粟疏》 两汉·晁错
圣王在上,而民不冻饥者,非能耕而食之,织而衣之也,为开其资财之道也。
故尧、禹有九年之水,汤有七年之旱,而国亡捐瘠者,以畜积多而备先具也。
今海内为一,土地人民之众不避汤、禹,加以亡天灾数年之水旱,而畜积未及者,何也?地有遗利,民有余力,生谷之土未尽垦,山泽之利未尽出也,游食之民未尽归农也。
民贫,则奸邪生。 -
46.《胠箧》 先秦·庄周
将为胠箧、探囊、发匮之盗而为守备,则必摄缄縢、固扃鐍;此世俗之所谓知也。
然而巨盗至,则负匮、揭箧、担囊而趋;唯恐缄縢扃鐍之不固也。
然则乡之所谓知者,不乃为大盗积者也?故尝试论之,世俗之所谓知者,有不为大盗积者乎?所谓圣者,有不为大盗守者乎?何以知其然邪?昔者齐国邻邑相望,鸡狗之音相闻,罔罟之所布,耒耨之所刺,方二千余里。
阖四竟之内,所以立宗庙、社稷,治邑、屋、州、闾、乡、曲者,曷尝不法圣人哉?然而田成子一旦杀齐君而盗其国。 -
47.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
48.《左忠毅公逸事》 清·方苞
先君子尝言,乡先辈左忠毅公视学京畿,一日,风雪严寒,从数骑出微行,入古寺,庑下一生伏案卧,文方成草;公阅毕,即解貂覆生,为掩户。
叩之寺僧,则史公可法也。
及试,吏呼名至史公,公瞿然注视,呈卷,即面署第一。
召入,使拜夫人,曰:“吾诸儿碌碌,他日继吾志者,惟此生耳。 -
49.《十月望十二月朔百舌群鸣连日腊朔之夜雷电彻》 明·徐渭
万历十八年十二月之朔,百舌声声叫如昨。
如朋唤友互答应,乃是气机使然诺。
百舌小鸟尔,颛顼使之敢不听。
雷电本大物,蛰藏已久矣。 -
50.《乐语》 宋·王义山
龙楼日永,鹤禁风薰,拂晓寿星光现。
无限霞裾,欣传帝母,与佛同生华旦。
佳气慈闱,看龙颜欢动,玉卮亲劝。
捧祝殷勤,对萱草青松,菖蒲翠软。 -
51.《寿运使》 宋·芹庵
总计宁专借远方,高勋盟府要深藏。
明年今日扫清禁,天语传宣劝寿觞。 -
52.《诫酒肉慈慧法门》 宋·释遵式
南无佛法僧,大慈三宝海。
我念欲依教,普劝诸众生。
莫杀莫食肉,同蕴仁慈行。
无病保长龄,未来成佛道。 -
53.《地动聊句》 宋·苏舜元
大荒孟冬月,末旬高舂时。
日腹昏盲伥,风口鸣呜咿。
万灵困险戚,百槎嗟阳衰。
浓寒有胜气,天冻无败期。 -
54.《送杜靖国知连州》 宋·郑侠
杜氏世德光无前,声华行实相辉鲜。
蒉之职也在刀匕,亲举罚爵平公筵。
预之闻见合左氏,春秋大法因粲然。
诗为郡守称杜母,南阳之人今尚传。 -
55.《寿于宗伯穀峰先生》 明·冯琦
南省卿云近紫微,明光晓奏劝宵衣。
自从剑佩归沧海,不见鸾舆出禁闱。
一曲春湖明主赐,十年芳草故人违。
莫教绮季山中老,且为皇储定是非。 -
56.《拜方正学先生祠堂(二首)》 明·顾起元
匿孤闻县幕,收骨有将军。
禁密趣烹客,心枯绝命文。
泪痕台北土,魂梦海东云。
劝进同时士,麒麟自纪勋。 -
57.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。 -
58.《次韵子由病酒肺疾发》 宋·苏轼
忆子少年时,肺喘疲坐卧。
喊呀或终日,势若风雨过。
虚阳作浮涨,客冷仍下堕。
妻孥恐怅望,脍炙不登坐。 -
59.《岐亭五首(并叙)》 宋·苏轼
元丰三年正月,余始谪黄州。
至岐亭北二十五里山上,有白马青盖来迎者,则余故人陈慥季常也,为留五日,赋诗一篇而去。
明年正月,复往见之,季常使人劳余于中途。
余久不杀,恐季常之为余杀也,则以前韵作诗,为杀戒以遗季常。 -
60.《蕲春李丈解后游江上园劝游人不可折花木禁渔》 宋·戴复古
坐断此江干,池亭百亩宽。
禽鱼全性命,花竹报平安。
有道行其志,非时做甚官。
丰神更闲雅,野服竹皮冠。