-
101.《送偶能禅者》 宋·释重顯
湖绕严城列象宽,万家台榭水光寒。
片帆隐隐生遥极,谁问曹溪意转难。 -
102.《喜禅人回山》 宋·释重顯
别我游方意未论,瓶盂还喜到云根。
旧岩房有安禅石,再折松枝拂藓痕。 -
103.《禅人求赞四首》 宋·释宗杲
上无片瓦盖头,下无旧锥之地。
赤骨{左骨右歷}个浑身,与人争甚闲气。
些子无明奈何,说甚祖师西来意。 -
104.《冲密禅人求赞》 宋·释宗杲
佛祖有密语,有说即不密。
密禅画吾真,密意已漏泄。
如析栴檀香,片片体非别。
密意在其中,密亦如是说。 -
105.《守净禅人求赞》 宋·释宗杲
瞋恚痴未除,心意识颠倒。
谈禅信口开,知头胡乱扫。
其施汝者不名福田,供养汝者堕三恶道。
个是云门僧,即非杜撰长老。 -
106.《七月十五日题章敬寺》 唐·李适
招提迩皇邑,复道连重城。
法筵会早秋,驾言访禅扃。
尝闻大仙教,清净宗无生。
七物匪吾宝,万行先求成。 -
107.《湖中别鉴上人》 唐·宋之问
愿与道林近,在意逍遥篇。
自有灵佳寺,何用沃洲禅。 -
108.《襄州景空寺题融上人兰若》 唐·张说
高名出汉阴,禅阁跨香岑。
众山既围绕,长川复回临。
云峰晓灵变,风木夜虚吟。
碧湫龙池满,苍松虎径深。
旧知青岩意,偏入杳冥心。
何由侣飞锡,从此脱朝簪。 -
109.《灉湖山寺》 唐·张说
空山寂历道心生,虚谷迢遥野鸟声。
禅室从来尘外赏,香台岂是世中情。
云间东岭千寻出,树里南湖一片明。
若使巢由知此意,不将萝薜易簪缨。 -
110.《偶然作六首》 唐·王维
楚国有狂夫,茫然无心想。
散发不冠带,行歌南陌上。
孔丘与之言,仁义莫能奖。
未尝肯问天,何事须击壤。 -
111.《题璿公山池》 唐·李颀
远公遁迹庐山岑,开士幽居祇树林。
片石孤峰窥色相,清池皓月照禅心。
指挥如意天花落,坐卧闲房春草深。
此外俗尘都不染,惟馀玄度得相寻。 -
112.《宿双峰寺,寄卢七、李十六》 唐·刘长卿
寥寥禅诵处,满室虫丝结。
独与山中人,无心生复灭。
徘徊双峰下,惆怅双峰月。
杳杳暮猿深,苍苍古松列。 -
113.《登东海龙兴寺高顶望海,简演公》 唐·刘长卿
朐山压海口,永望开禅宫。
元气远相合,太阳生其中。
豁然万里馀,独为百川雄。
白波走雷电,黑雾藏鱼龙。 -
114.《戏赠干越尼子歌》 唐·刘长卿
鄱阳女子年十五,家本秦人今在楚。
厌向春江空浣沙,龙宫落发披袈裟。
五年持戒长一食,至今犹自颜如花。 -
115.《赠僧皎然》 唐·颜真卿
秋意西山多,别岑萦左次。
缮亭历三癸,趾趾邻什寺。
元化隐灵踪,始君启高致。
诛榛养翘楚,鞭草理芳穗。 -
116.《还山贻湛法师》 唐·孟浩然
幼闻无生理,常欲观此身。
心迹罕兼遂,崎岖多在尘。
晚途归旧壑,偶与支公邻。
导以微妙法,结为清净因。 -
117.《题道虔上人竹房》 唐·李嘉祐
诗思禅心共竹闲,任他流水向人间。
手持如意高窗里,斜日沿江千万山。 -
118.《夜听许十损诵诗爱而有作》 唐·杜甫
许生五台宾,业白出石壁。
余亦师粲可,身犹缚禅寂。
何阶子方便,谬引为匹敌。
离索晚相逢,包蒙欣有击。 -
119.《陪李梓州、王阆州、苏遂州、李果州四使君登惠义寺》 唐·杜甫
春日无人境,虚空不住天。
莺花随世界,楼阁寄山巅。
迟暮身何得,登临意惘然。
谁能解金印,潇洒共安禅。 -
120.《送道虔上人游方(一作方干诗)》 唐·戴叔伦
律仪通外学,诗思入禅关。
烟景随缘到,风姿与道闲。
贯花留静室,咒水度空山。
谁识浮云意,悠悠天地间。