-
41.《和微之诗二十三首·和我年三首》 唐·白居易
我年五十七,荣名得几许。
甲乙三道科,苏杭两州主。
才能本浅薄,心力虚劳苦。
可能随众人,终老于尘土。 -
42.《自问》 唐·白居易
年来私自问,何故不归京。
佩玉腰无力,看花眼不明。
老慵难发遣,春病易滋生。
赖有弹琴女,时时听一声。
主 -
43.《闻里谣效古歌》 唐·李绅
乡里儿,桑麻郁郁禾黍肥,冬有褴襦夏有絺。
兄锄弟耨妻在机,夜犬不吠开蓬扉。
乡里儿,醉还饱,浊醪初熟劝翁媪。 -
44.《闻里谣效古歌》 唐·李绅
乡里儿,桑麻郁郁禾黍肥,冬有褴襦夏有絺。
兄锄弟耨妻在机,夜犬不吠开蓬扉。
乡里儿,醉还饱,浊醪初熟劝翁媪。 -
45.《和主司王起(一作和主司酬周侍郎)》 唐·李潜
文学宗师心秤平,无私三用佐贞明。
恩波旧是仙舟客,德宇新添月桂名。
兰署崇资金色重,莲峰高唱玉音清。
羽毛方荷生成力,难继鸾皇上汉声。 -
46.《津阳门诗》 唐·郑嵎
津阳门北临通逵,雪风猎猎飘酒旗。
泥寒款段蹶不进,疲童退问前何为。
酒家顾客催解装,案前罗列樽与卮。 -
47.《唐乐府十首·输者讴》 唐·刘驾
挽粟上高山,高山若平地。
力尽心不怨,同我家私事。
去者不遑宁,归者唱歌行。
相逢古城下,立语天未明。
一身远出塞,十口无税征。 -
48.《初夏即事寄鲁望》 唐·皮日休
夏景恬且旷,远人疾初平。
黄鸟语方熟,紫桐阴正清。
廨宇有幽处,私游无定程。
归来闭双关,亦忘枯与荣。 -
49.《杂讽九首》 唐·陆龟蒙
红蚕缘枯桑,青茧大如瓮。
人争捩其臂,羿矢亦不中。
微微待贤禄,一一希入梦。
纵操上古言,口噤难即贡。 -
50.《圣政纪颂》 唐·来鹄
三皇不书,五帝不纪。
有圣有神,风销日已。
何教何师,生来死止。 -
51.《春宫词》 唐·李咸用
风和气淑宫殿春,感阳体解思君恩。
眼光滴滴心振振,重瞳不转忧生民。
女当为妾男当臣,男力百岁在,女色片时新。
用不用,唯一人。
敢放天宠私微身,六宫万国教谁宾? -
52.《涂山怀古》 唐·陈陶
落拓书剑晚,清秋鹰正笼。
涂山间来上,敬爱如登龙。
览古觉神王,翛然天地空。
东南更何有,一醉先王风。 -
53.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎, ——孟郊
泉音玉淙琤.琉璃剪木叶, ——韩愈
翡翠开园英。
流滑随仄步, ——孟郊 -
54.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
55.《上宋使君》 唐·贯休
折桂文如锦,分忧力若春。
位高空倚命,诗妙古无人。
有感禾争熟,无私吏尽贫。
野人如有幸,应得见陶钧。 -
56.《上宋使君》 唐·贯休
折桂文如锦,分忧力若春。
位高空倚命,诗妙古无人。
有感禾争熟,无私吏尽贫。
野人如有幸,应得见陶钧。 -
57.《春》 唐·贯休
自来自去动洪炉,无象无私无处无。
回雁不多消气力,染花应最费工夫。
溟濛便恨豪家惜,浓暖深为政笔驱。
莫讶相逢只添睡,伊余心不在荣枯。 -
58.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
59.《中春感兴》 唐·齐己
春风日日雨时时,寒力潜从暖势衰。
一气不言含有象,万灵何处谢无私。
诗通物理行堪掇,道合天机坐可窥。
应是正人持造化,尽驱幽细入垆锤。 -
60.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。