-
81.《甘州遍》 唐·毛文锡
春光好,公子爱闲游。
足风流。
金鞍白马,雕弓宝剑,红缨锦襜出长楸¤ -
82.《贻高谠》 唐·方干
都缘相府有宗兄,却恐妨君正路行。
石上长松自森秀,雪中孤玉更凝明。
西陵晓月中秋色,北固军鼙半夜声。
幸有清才与洪笔,何愁高节不公卿。 -
83.《满江红(送陈方伯上襄州幕府)》 宋·吴潜
露驿星程,又还控、西风征辔。
原自有、孔璋书檄,元龙豪气。
蜀道尚惊鼙鼓后,神州正在干戈里。
佐元戎、一柱稳擎天,襄之水。 -
84.《沁园春》 宋·陈人杰
石城之胜,班班在目,而平淮如席,亦横陈樽俎间。
既而北历淮山,自齐安溯江泛湖,薄游巴陵,又得登岳阳楼,以尽荆州之伟观,孙刘虎视遗迹依然,山川草木,差强人意。
洎回京师,日诣丰乐楼以观西湖。
因诵友人“东南妩媚,雌了男儿”之句,叹息者久之。 -
85.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
86.《浯溪摩崖怀古》 宋·杨万里
湘江曾闻有浯溪,片帆今挂湘东西。
上摩石崖与天齐,江头落日云凄凄。
山昏雨暗哀猿啸,步入烟萝转深峭。
元颜千古迹不朽,星斗蛟龙两奇妙。 -
87.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
88.《边城独望》 唐·马戴
聊凭危堞望,倍起异乡情。
霜落蒹葭白,山昏雾露生。
河滩胡雁下,戎垒汉鼙惊。
独树残秋色,狂歌泪满缨。 -
89.《有感》 宋·陈普
后人百事不如古,创立造为难悉数。
一百苟且万千年,一夫阿狥弥九土。
神仙不死岂有之。
起自秦皇并汉武。 -
90.《崇法寺》 宋·韩缜
外闻云际山,中有古招提。
新秋喜远览,锐意穷攀跻。
出郭值微雨,凉风晓萋萋。
陂陀越大岭,沙路净无泥。 -
91.《豆踠行》 明·李梦阳
昨当大风吹雪过,湖船无数冰打破。
冰骧峞山岳立,行人骇观泪交堕。
景泰年间一丈雪,父老见之无此祸。
鄱阳十日路断截,庐山百姓啼寒饿。 -
92.《满江红·举扇西风》 宋·宋自逊
举扇西风,又十载、重游秋浦。
对旧日、江山错愕,鬓丝如许。
世事兴亡空感慨,男儿事业谁堪数。
被老天、开眼看人忙,成今古。 -
93.《南归诗十八首》 明·李流芳
吾爱陶彭泽,出处皆草草。
动必求其全,俗人自缠扰。
吾尔廿年交,知子如余少。
爱子无俗情,俗情亦自好。 -
94.《和老人观牧图》 宋·崔鶠
作官畏人嘲,胡孙骑牧牛。
却离大江水,还家整归舟。
还家此计不可移,此乐勿令儿辈知。
行歌带索拾遗穗,耳静不复闻征鼙。 -
95.《赤壁》 明·蓝智
长江西来雨如雾,赤壁苍苍风雨暮。
草木犹疑横槊时,尘沙尚忆焚舟处。
乌林渡口下舳舻,曹瞒已料无全吴。
阵前部曲奔先主,眼中谈笑轻周瑜。 -
96.《义士歌》 明·刘炳
番阳胡公,字振祖。
当元之季,以义起兵,克复郡治,纪功,授饶州府判。
后从官军转战至浮梁,与敌相拒,粮尽矢绝,义不辱,愤
骂,以身死之。 -
97.《送人戍边》 明·徐勃
天涯秋气深,行子别家林。
客泪月中笛,边愁马上砧。
风沙连朔漠,鼙鼓散穷阴。
后夜相思处,空闻胡雁音。 -
98.《对湖》 明·郑善夫
远水远如镜,平林渺欲迷。
天多足鸿雁,沙暖定凫珣。
秋事关身世,湖声避鼓鼙。
老渔吾愧汝,曼衍听天倪。 -
99.《古风其十四》 唐·李白
胡关饶风沙。
萧索竟终古。
木落秋草黄。
登高望戎虏。 -
100.《喜晴》 宋·陆游
西风吹雨冷凄凄,道上行人白昼迷。
聊抉重云取朝日,未容嘉榖卧秋泥。
年丰郡府疏文檄,蛮遁边亭息鼓鼙。
寄语农家莫游惰,冬闲正要饱鉏犁。