-
61.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
62.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
63.《绛都春(太师生辰)》 宋·毛滂
余寒尚峭。
早凤沼冻开,芝田春到。
茂对诞期,天与公春向廊庙。
元功开物争春妙。 -
64.《满庭芳(为赵西外寿)》 宋·张元干
玉叶联芳,天潢分润,寿筵长对熏风。
间平襟度,濮邸行尊崇。
忠孝家传大雅,无喜愠、一种宽容。
芝兰盛,彩衣嬉戏,亲睦冠西宗。 -
65.《忆东坡(追和黄鲁直)》 宋·王之道
雪霁柳舒容,日薄梅摇影。
新岁换符来,天上初见颁桃梗。
试问我酬君唱,何如博塞欢娱,百万呼卢胜。
投珠报玉,须放骚人遣春兴。 -
66.《太清舞》 宋·史浩
天门阙锁烟萝。
琼室瑶台瑞气多。
欲识仙凡光景异,欢谣须听太平歌。
花心念:伏以兽炉缥缈喷祥烟,玳席荧煌开邃幄。 -
67.《木兰花慢(夜登青城山玉华楼)》 宋·陆游
阅邯郸梦境,叹绿鬓、早霜侵。
奈华岳烧丹,青溪看鹤,尚负初心。
年来向浊世里,悟真诠秘诀绝幽深。
养就金芝九畹,种成琪树千林。 -
68.《水调歌头》 宋·韩玉
月里一枝桂,不付等闲人。
昔年霄汉,闻道争者尽输君。
衣袖天香犹在,风度仙清难老,冰雪莹无尘。
赋才三十倍,论寿八千春。 -
69.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
70.《渡江云(寿蔡泉使)》 宋·陈允平
桐花寒食近,青门紫陌,不禁绿杨烟。
正长眉仙客,来向人间,听鹤语溪泉。
清和天气,为栽培、种玉心田。
莺昼长,一尊芳酒,容与看芝山。 -
71.《八声甘州(感兴)》 宋·何梦桂
叹人生聊尔,便晨风、翼倦也回飞。
况自骑款段,欲追骐骥,千里安之。
种得玄芝瑶草,不染满头丝。
一醉梅花下,笑舞青衣。 -
72.《祝英台近(耕云)》 宋·张炎
占宽闲,锄浩渺。
船舣水村悄。
非雾非烟,生气覆瑶草。
蒙茸数亩春阴,梦魂落寞,知踏碎、梨花多少。 -
73.《沁园春(寿王高安,七月二十八日)》 宋·姚勉
超逸天才,文如三松,诗如卢溪。
自白莲赋就,已高声价,梅花句出,远见襟期。
玉尘精神,瑶林风韵,雪里神仙小氅衣。
缑山夕,已再经旬浃,戏鹤重归。 -
74.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
75.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
76.《蝶恋花 登封马叟飞卿寿席即事赋词为马卿祝》 元·卢挚
种竹山分浇稻水。
箕颖田园,菘少屏风里。
玉树芝兰谁可比。
堂前索甚裁桃李。
薄劣莺儿来报喜。
似说朝来,麦秀茧眠起。
快唤巢由同一醉。 -
77.《孔雀东南飞》 两汉·汉无名氏
序曰:汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母
所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦 -
78.《题清芬阁》 宋·沈长卿
元英以隐名,名德以仕显。
人言不同调,是说一何浅。
丈夫生世间,出处各有意。
仕以行其道,隐以求其志。 -
79.《延平天庆观》 唐·王初
剑化江边彩构新,层台不染玉梯尘。
千章隐篆标龙简,一曲空歌降凤钧。
岚气湿衣云叶晚,天香飘户月枝春。
盟金早晚闻仙语,学种三芝伴羽人。 -
80.《留别》 元·王蒙
调古世寡和,材高自无群。
种玉秘奇术,还丹隐玄文。
披裘负薪士,拾金非所闻。
虽无箕颍节,亦不慕高勋。
石田长芝草,暮春自耕耘。
曲肱枕耒耜,长歌至日曛。
所乐良在兹,没齿伤何云。