-
41.《岁暮江轩寄卢端公》 唐·赵嘏
积水生高浪,长风自北时。
万艘俱拥棹,上客独吟诗。
路以重湖阻,心将小谢期。
渚云愁正断,江雁重惊悲。 -
42.《村夜二篇》 唐·陆龟蒙
江上冬日短,裴回草堂暝。
鸿当绝塞来,客向孤村病。
绵绵起归念,咽咽兴微咏。
菊径月方高,橘斋霜已并。 -
43.《贻林铎》 唐·黄滔
终被春闱屈,低回至白头。
寄家僧许岳,钓浦雨移洲。
战士曾怜善,豪门不信愁。
王孙草还绿,何处拟羁游。 -
44.《金陵怀古》 唐·唐尧臣
晋末英雄起,神器沦荒服。
胡月蚀中原,白日升旸谷。
金陵实形胜,关山固重复。
巨壑隍北壖,长江堑西隩. -
45.《美玉》 唐·南巨川
抱玉将何适,良工正在斯。
有瑕宁自掩,匪石幸君知。
雕琢嗟成器,缁磷志不移。
饰樽光宴赏,入珮奉威仪。
象德曾留记,如虹窃可奇。
终希逢善价,还得桂林枝。 -
46.《人不易知》 唐·无名氏
权衡谅匪易,愚智信难移。
九德皆殊进,三端岂易施。
同称昆岫宝,共握桂林枝。
郑鼠今奚别,齐竽或滥吹。 -
47.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
48.《哭吴县房耸明府》 唐·皎然
仁人迈厚德,可谓名实全。
抚迹若疏旷,会心极精研。
履危节讵屈,著论识不偏。
恨以荣级浅,嘉猷未及宣。 -
49.《哭吴县房耸明府》 唐·皎然
仁人迈厚德,可谓名实全。
抚迹若疏旷,会心极精研。
履危节讵屈,著论识不偏。
恨以荣级浅,嘉猷未及宣。 -
50.《贺郑使君》 唐·贯休
三衢蜂虿陷城池,八咏龙韬整武貔。
才谕危亡书半幅,便思父母泪双垂。
戈收甲束投仁境,汗浃魂飘拜虎旗。 -
51.《谢人惠端溪砚》 唐·齐己
端人凿断碧溪浔,善价争教惜万金。
砻琢已曾经敏手,研磨终见透坚心。
安排得主难移动,含贮随时任浅深。
保重更求装钿匣,闲将濡染寄知音。 -
52.《又记》 唐·吕岩
数载乐幽幽,欲逃寒暑逼。
不求名与利,犹恐身心役。
苦志慕黄庭,殷勤求道迹。
阴功暗心修,善行长日积。 -
53.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
54.《同韩给事观毕给事画松石》 唐·皇甫冉
海峤微茫那得到,楚关迢递心空忆。
夕郎善画岩间松,远意幽姿此何极。
千条万叶纷异状,虎伏螭盘争劲力。 -
55.《丁巳元日》 唐·司空图
禀朔华夷会,开春气象生。
日随行阙近,岳为寿觞晴。
作睿由稽古,昭仁事措刑。
上玄劳眷佑,高庙保忠贞。 -
56.《成相杂辞》 先秦·佚名
请成相。
世之殃。
愚暗愚暗堕贤良。
人主无贤。 -
57.《风赋》 先秦·宋玉
楚襄王游于兰台之宫,宋玉景差侍。
有风飒然而至,王乃披襟而当之,曰:“快哉此风!寡人所与庶人共者邪?”宋玉对曰:“此独大王之风耳,庶人安得而共之!” 王曰:“夫风者,天地之气,溥畅而至,不择贵贱高下而加焉。
今子独以为寡人之风,岂有说乎?”宋玉对曰:“臣闻于师:枳句来巢,空穴来风。
其所托者然,则风气殊焉。 -
58.《洛神赋》 魏晋·曹植
黄初三年,余朝京师,还济洛川。
古人有言,斯水之神,名曰宓妃。
感宋玉对楚王神女之事,遂作斯赋,其词曰:余从京域,言归东藩,背伊阙 ,越轘辕,经通谷,陵景山。
日既西倾,车殆马烦。 -
59.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
60.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。