-
121.《岐亭五首(并叙)》 宋·苏轼
元丰三年正月,余始谪黄州。
至岐亭北二十五里山上,有白马青盖来迎者,则余故人陈慥季常也,为留五日,赋诗一篇而去。
明年正月,复往见之,季常使人劳余于中途。
余久不杀,恐季常之为余杀也,则以前韵作诗,为杀戒以遗季常。 -
122.《题新涂何宏甫江村》 宋·戴复古
近郭畏嚣尘,移居在水滨。
江山千古意,松竹四时春。
宾客门无禁,诗书笔有神。
何郎好心事,鸥鹭亦相亲。 -
123.《梅花》 宋·陆游
冰崖雪谷木未芽,造物破荒开此花。
神全形枯近有道,意庄色正知无邪。
高坚政要饱忧患,放弃何遽愁荒遐。
移根上苑亦过计,竹篱茅屋真吾家。
平生自嫌亦自许,妙处可识不可夸。
金樽翠杓未免俗,篝火为试江南茶。 -
124.《依韵和提刑太博嘉雪》 宋·范仲淹
南阳风俗常苦耕,太守忧民敢不诚。
今秋与冬数月旱,二麦无望愁编氓。
龙遁云藏不肯起,荒祠巫鼓徒轰轰。
昨宵天意聚回复,繁阴一布飘寒英。 -
125.《八月十五日夜东轩》 宋·梅尧臣
隔竹已见月,清光度溪来。
移影上素壁,与我相徘徊。
是夜正中秋,天地雾露开。
人疑玉兔出,药杵不生埃。
嫦娥倚冰轮,艳色若自媒。
他夕岂不孚,物意为之摧。 -
126.《题吏隐堂》 宋·梅尧臣
新堂生虚明,未悟追隐吏。
无乃隐非时,唯应喧可避。
移花莫伤根,种竹不改翠。
床中置素琴,亦见陶潜意。 -
127.《代书寄欧阳永叔四十韵》 宋·梅尧臣
始谪夷陵日,当居建德年。
一书冤逐客,四咏继称贤。
自谓临江徼,相逢莫我先。
白醪封画榼,素鲤养泓泉。 -
128.《秋日江居写怀(七首)》 明·高启
桑苎翁家次近居,人烟沙竹自成墟。
移门欲就山当榻,补屋唯防雨湿书。
贫为湖田长半没,拙因世事本多疏。
当时亦有求名意,自喜年来渐已除。
¤ -
129.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
130.《闲遣》 宋·文同
庭竹拥高丛,移床就好风。
掩门休务外,隐几坐忘中。
世事元何物,人心了即空。
客来休借问,此意浩无穷。 -
131.《题诸葛绣香园》 宋·白玉蟾
碧桃枝上东风转,一点阳和开柳眼。
何人收拾罗浮香,藏在此园天不管。
每岁东君召勾芒,玉壶淡淡晴烟暖。
佳人有恨嫌花迟,王孙不来空草偃。 -
132.《十一日福昌县会雨》 宋·邵雍
云势移峰缓,泉声出竹迟。
此时无限意,唯有翠禽知。 -
133.《依韵和子充杂言》 宋·晁补之
君不见东方朔,避世金马门,侏儒倡郭同陆沉。
滑稽突梯意已深,不如孙登闭口逃苏门。 -
134.《和臧奎秋夜书怀》 宋·魏野
林中独坐欲中宵,落叶纷纷触坏袍。
月影渐移蛩韵急,露华初上鹤声高。
四时催老秋偏感,万事萦心夜更劳。
犹赖清风知我意,频吹庭竹助萧骚。 -
135.《游麻姑山》 宋·曾巩
军南古原行数里,忽见峻岭横千寻。
谁开一径破苍翠,对植松柏何森森。
危根自迸古崖出,老色不畏莓苔侵。
修竹整整俨朝士,下荫石齿明如金。 -
136.《句》 宋·张舜民
万里秋风吹鬓发,百年人事倚栏干。
知他落日能多少,偏照淮南几处山。
李白寻仙持玉杖,庾公对月踞胡床。
楼上康庐紫翠环,槛前湓浦转清湾。 -
137.《诗寄懒翁兼简士特温其原仲致仲昆季》 宋·刘子翚
懒翁疏散无与俦,结庵名懒山之幽。
萧然杖履岩壑裹,似是当年嵇阮流。
云何出处戾初志,束书负剑俄西游。
悲猿攀车鹤卧辙,去意勇决谁能留。 -
138.《寂照院》 宋·李新
道人筑室不草草,燕垒蜂房断有才。
细细转泉萦屋去,疏疏栽竹放山来。
琴无杀意客何惮,士怕移文车自回。
清夜不眠留迟月,譟天耘鼓急如雷。 -
139.《古今豪逸自放之士鲜不嗜酒》 宋·胡寅
美禄无过酒,星泉奠两仪。
端由皆作圣,意趣少人知。
肇命惟元祀,迎春祝寿祺。
功深资药石,力厚起疲赢。 -
140.《雨后》 宋·赵蕃
畏暑常疑病,逢凉还作诗。
岸巾看镜懒,步履过廊迟。
草树消陈意,江山发令姿。
裴徊如自得,徒倚竟何为。