-
1.《闲中颇自适戏书示客》 宋·陆游
发犹半黑脸常红,老健应无似放翁。
烹野八珍邀父老,烧穷四和伴儿童。
剪纱新制簪花帽,乞竹宽编养鹤笼。
巢许夔龙竟谁是,请君下语勿匆匆。 -
2.《四和》 宋·刘克庄
昔年东观接英游,岁晚南柯各拜州。
炊黍有时成幻梦,著书自古要穷愁。
散花魔女聊相恼,□□□□□□仇。
诏募佽飞求跅弛,与公投笔去防秋。 -
3.《四和》 宋·刘克庄
手援鍪弧先奋呼,盛气直传入国都。
屈盘硬语押险韵,有似兵家使诈愚。
专场自矜觜距黠,覆军讵意肝脑涂。
堂堂老将号令肃,中营外栅如联珠。 -
4.《送穷文》 唐·韩愈
元和六年正月乙丑晦,主人使奴星结柳作车,缚草为船,载糗舆粮,牛繫轭下,引帆上樯。
三揖穷鬼而告之曰:“闻子行有日矣,鄙人不敢问所涂,窃具船与车,备载糗粻,日吉时良,利行四方,子饭一盂,子啜一觞,携朋挚俦,去故就新,驾尘风,与电争先,子无底滞之尤,我有资送之恩,子等有意于行乎?” 屏息潜听,如闻音声,若啸若啼,砉敥嘎嘤,毛发尽竖,竦肩缩颈,疑有而无,久乃可明,若有言者曰:“吾与子居,四十年余,子在孩提,吾不子愚,子学子耕,求官与名,惟子是从,不变于初。
门神户灵,我叱我呵,包羞诡随,志不在他。
子迁南荒,热烁湿蒸,我非其乡,百鬼欺陵。 -
5.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
6.《中秋咏怀借杜子美秋日述怀一百韵和寄柳州假鸣桑先生》 明·徐威
异乡青嶂外,故里白云边。
北极悬双眼,中秋度四年。
灯前横一剑,江浒宿孤船。
玉露漙漙忌,金波炯炯然。 -
7.《过阴山和人韵》 元·耶律楚材
阴山千里横东西,秋声浩浩鸣秋溪。
猿猱鸿鹄不能过,天兵百万驰霜蹄。
万倾松风落松子,郁郁苍苍映流水。
六丁何事夸神威,天台罗浮移到此。 -
8.《和谢吏部铁字韵三十四首·邑官有和者亦以诗》 宋·邓肃
寂寞相如四壁耳,陋巷萧然穷饮水。
虽似退之厌权门,时作对人慕君子。
惭愧知音个中人,近前不学丞相嗔。
欣髯抵掌论今古,肺腑恢然笑语真。
顷余学问非三绝,操瑟干齐谋更拙。
栖迟何以酬己知,吾道不移砚铸铁。 -
9.《陵祀归得赐暖耳诗和方石韵四首(时和者颇众》 明·李东阳
乌纱巾上透凉芃,一发君恩力未辞。
赐暖宫貂同日戴,冒寒郊马有人骑。
耳闻明主如丝诏,心似穷民挟纩时。
明向玉阶还再拜,羔羊重续退公诗。
¤ -
10.《和友人喜相遇十首》 唐·李咸用
为儒自愧已多年,文赋歌诗路不专。
肯信披沙难见宝,只怜苫草易成编。
燕昭寤寐常求骏,郭隗寻思未是贤。 -
11.《和佥事夹谷之寄韵》 宋·方逢辰
夫子说周易,肇开太极分。
及乎作春秋,下逮西狩麟。
混辟至决裂,坚冰致习驯。
三皇何皞皞,五帝何纷纷。 -
12.《和微之诗二十三首并序》 唐·白居易
微之又以近作四十三首寄来,命仆继和,其间瘀絮
四百字、车斜二十篇者流,皆韵剧辞殚,瑰奇怪谲。
又题云:奉烦只此一度,乞不见辞。
意欲定霸取威, -
13.《仓使和诗出奇不穷再次韵四首》 宋·刘克庄
作雨宾春雪饯冬,田家休戚使家同。
鱼非人所当加察,马与民皆不可穷。
政尔和风并暖日,管他雌霓更雄虹。
耿侯非祖荆舒者,预创常平备歉丰。 -
14.《感遇十首次韵和黄著作鲁直以将穷山海迹胜绝》 宋·晁补之
鼓吹出西羌,光华动眉额。
鞑橐望酒泉,面有可怜色。
念身匪兕虎,少日四方迹。
百计等画蛇,老大悲故国。 -
15.《袭美先辈以龟蒙所献五百言既蒙见和复示荣唱…用伸酬谢》 唐·陆龟蒙
洪范分九畴,转成天下规。
河图孕八卦,焕作玄中奇。
先开否臧源,次筑经纬基。
粤若鲁圣出,正当周德衰。 -
16.《陆浑山火和皇甫湜用其韵(湜时为陆浑尉)》 唐·韩愈
皇甫补官古贲浑,时当玄冬泽乾源。
山狂谷很相吐吞,风怒不休何轩轩。
摆磨出火以自燔,有声夜中惊莫原。 -
17.《和春深二十首》 唐·白居易
何处春深好,春深富贵家。
马为中路鸟,妓作后庭花。
罗绮驱论队,金银用断车。
眼前何所苦,唯苦日西斜。 -
18.《今月二日不自量度辄以诗一首四十韵…咏叹不足之义也》 唐·李商隐
家擅无双誉,朝居第一功。
四时当首夏,八节应条风。
涤濯临清济,巉岩倚碧嵩。
鲍壶冰皎洁,王佩玉丁东。 -
19.《和饮酒二十首初夏天气微热方不欲饮偶龚仲和》 明·唐时升
贫贱难久居,固穷亦有道。
有酒且为欢,居常以待老。
朝华既夕萎,春荣亦秋槁。
造物于群生,安能尽美好。
回视灵台中,中有不贪宝。
孰知被褐徒,光辉照四表。
¤ -
20.《答任师中家汉公(一题:奉和师中丈汉公兄见》 宋·苏轼
先君昔未仕,杜门皇祐初。
道德无贫贱,风采照乡闾。
何尝疏小人,小人自阔疏。
出门无所诣,老史在郊墟。