-
41.《暮春联句九首》 宋·许月卿
贺公雅吴语,文靖咏唐风。
我自儒多误,心惭佛六通。
将焉用彼相,不肯为渠公。
明月夜满目,晴云晓盪胸。 -
42.《暮宿田家作》 明·蓝智
木落天正寒,山空日将暮。
荒林倦鸟归,乱水行人渡。
穷年滞草莽,短褐被霜露。
晚宿依田家,主人情亦故。 -
43.《岁暮赠新安吴用卿》 明·王惟俭
北风吹云云四幕,岁尽穷阴苦寂寞。
忽闻有客来大鄣,清姿绝尘立野鹤。
大鄣山客性耽古,开缄发箧光煜?龠。
夏王九牧铸黄金,大泽深山远不若。 -
44.《岁暮书怀寄林玉溪》 宋·戴复古
笑共梅花语,穷难与命争。
人皆居燠馆,我独堕寒坑。
假合非吾道,幽栖了此生。
门墙元自静,群小莫从横。 -
45.《岁暮》 宋·陆游
吴中寒气薄,岁暮亦和风。
移树来村北,寻僧渡港东。
露葵收半绿,霜稻杵微红。
一饱无余念,吾生正不穷。 -
46.《岁暮》 宋·陆游
半生浪走跨秦吴,白道还如筮仕初。
冻芋浊醪邀里巷,昏烟湿雪暗郊墟。
穷空敢恨寒无褐,忧患元因出有车。
笑掩陈编聊自慰,古来富贵羡樵渔。 -
47.《穷居》 宋·陆游
半世伥伥信所之,穷居仍抱暮年悲。
烧金术误囊衣薄,种黍年凶酒味醨。
大厦万间空有志,後车千乘更无期。
掩书常笑城南杜,麻屦还朝授拾遗。 -
48.《岁暮感怀以余年谅无几休日怆已迫为韵》 宋·陆游
井地以养民,整整若棋画。
初无甚贫富,家有五亩宅。
哀哉古益远,祸始开阡陌。
富豪役千奴,贫老无寸帛。
因穷礼义废,盗贼起蹙迫。
谁能讲古制,寿我太平脉? -
49.《岁暮书怀》 宋·陆游
忆昔初辞鵷鹭行,慨然誓墓老耕桑。
蓼汀夜宿梦魂爽,梅坞暮归襟袖香。
穷巷每多闲日月,小儿时诵古文章。
吾侪穷死从来事,敢变胸中百链刚。 -
50.《游圜觉乾明祥符三院至暮》 宋·陆游
成都再见春事残,虽名闲官实不闲;门前车马闹如市,案上文檄高於山。
有时投罅辄径出,略似齐客偷秦关。
日斜仆夫已整驾,顾景欲驻愁嘲讪。
岂知今朝有此乐,放浪一笑开衰颜。 -
51.《穷居有感》 宋·陆游
孤村烟草暮凄迷,笠子蓑衣自架犁。
生计似蛛聊补网,弊庐如燕旋添泥。
人亡耆旧多时学,地废陂湖失古堤。
迂阔自知无著处,敢因穷厄怨推挤。 -
52.《山家暮春》 宋·陆游
行饭独相羊,扶藜过野塘。
晴光生蝶粉,暖律变莺吭。
美群儿竞,蚕饥小妇忙。
深知游宦恶,穷死勿离乡。 -
53.《暮行》 宋·陆游
志士能轻万户封,野人自爱一枝筇。
行穷绿岸呼船渡,籴得黄粱就碓舂。
林外人家明远火,月边僧阁下疏钟。
江村不用愁孤绝,小店茅檐尽见容。 -
54.《日暮自湖上归》 宋·陆游
我生本亦与人同,缘薄才疏剩得穷。
细水自鸣沙渚外,乱山时出雪云中。
僧归独趁残钟去,人散遥怜晚渡空。
造物陈诗信奇绝,匆匆摹写不能工。 -
55.《岁暮贫甚戏作》 宋·陆游
得米还求涧底薪,始知天地有穷人。
年开八秩宁赊死?官及三儿不救贫。
药尽无如医偃蹇,囊空那办酒逡巡。
柳条萱草添愁思,不似寻常见早春。 -
56.《出游暮归戏作》 宋·陆游
终年兀兀复腾腾,眼看朱门几废兴。
造物偶容穷不死,众人共养老无能。
逢山自有闲游侣,入寺宁无淡话僧?莫道归来却岑寂,小儿同守短檠灯。 -
57.《岁暮与邻曲饮酒用前辈独酌韵》 宋·陆游
出会稽南门,九里有聚落,虽非衣冠区,农圃可共酌。
野实杂甘酸,草具无厚薄。
小童能击筑,一笑相与乐。
徒手出丛花,空中取丸药。 -
58.《暮寒》 宋·杨万里
过鴈双仍急,寒鸦只已多。
绝怜暗色好,无柰暮寒何。
眼病书休读,心劳句尚哦。
老生穷事业,此外岂无他。 -
59.《暮立荷桥》 宋·杨万里
欲问红蕖几苍开,忽惊浴罢夕阳催。
也知今夕来差晚,犹胜穷忙不到来。 -
60.《暮春书事四首》 宋·张耒
冉冉春将老,迟迟日正长。
露花低晓架,风絮集闲堂。
水暖荷争出,杯寒杏已尝。
芳菲值穷谷,嗟负少年狂。