-
321.《淮阴祠二首》 明·张如兰
剑锷模糊洗血痕,颓垣如见旧精魂。
谁知廖廓无双士,犹自徘徊一饭恩。
咳唾河山归赤帝,解推衣食误王孙。
吁嗟此意空千古,淮水凄凉白日昏。
¤ -
322.《丙申冬游黄山》 明·赵滂
蒐括山林尽,诛求鸟雀悲。
力微思引避,势迫遂相夷。
误返屠羊肆,空忧漆室葵。
浮丘如可觅,携手访安期。 -
323.《古风其二十》 唐·李白
昔我游齐都。
登华不注峰。
兹山何峻秀。
绿翠如芙蓉。 -
324.《游泰山六首(一作天宝元年四月从故御道上泰》 唐·李白
四月上泰山,石屏御道开。
六龙过万壑,涧谷随萦回。
马迹绕碧峰,于今满青苔。
飞流洒绝巘,水急松声哀。 -
325.《颜阖》 宋·苏轼
颜阖古有道,躬耕自衣食。
区区鲁小邦,不足隐明德。
轺轩来我门,聘币继金璧。
山门应使者,耕稼不谋国。 -
326.《九日次定国韵》 宋·苏轼
朝菌无晦朔,蟪蛄疑春秋。
南柯已一世,我眠未转头。
仙人视吾曹,何异蜂蚁稠。
不知蛮触氏,自有两国忧。 -
327.《赠郑清叟秀才》 宋·苏轼
风涛战扶胥,海贼横泥子。
胡为犯二怖,博此一笑喜。
问君奚所欲,欲谈仁义耳。
我才不逮人,所有聊足己。 -
328.《芙蓉城》 宋·苏轼
芙蓉城中花冥冥,谁其主者石与丁。
珠廉玉案翡翠屏,霞舒云卷千娉婷。
中有一人长眉青,炯如微云淡疏星。
往来三世空链形,竟坐误读黄庭经。 -
329.《次韵王郁林》 宋·苏轼
晚途流落不堪言,海上春泥手自翻。
汉使节空馀皓首,故侯瓜在有颓垣。
平生多难非天意,此去残年尽主恩。
误辱使君相抆拭,宁闻老鹤更乘轩。 -
330.《次韵王都尉偶得耳疾》 宋·苏轼
君知六凿皆为赘,我有一言能决疣。
病客巧闻床下蚁,痴人强觑棘端猴。
聪明不在根尘里,药饵空为婢仆忧。
但试周郎看聋否,曲音小误已回头。 -
331.《游道场山何山》 宋·苏轼
道场山顶何山麓,上彻云峰下幽谷。
我従山水窟中来,尚爱此山看不足。
陂湖行尽白漫漫,青山忽作龙蛇盘。
山高无风松自响,误认石齿号惊湍。 -
332.《轼以去岁春夏侍立迩英而秋冬之交子由相继入》 宋·苏轼
瞳瞳日脚晓犹清,细细槐花暖自零。
坐阅诸公半廊庙,时看黄色起天庭。
(仆射吕公、门下韩公、左丞刘公,皆自讲席大用。
)上尊初破早朝寒,茗碗仍沾讲舌干。 -
333.《杨康功有石状如醉道士为赋此诗》 宋·苏轼
楚山固多猿,青者黠而寿。
化为狂道士,山谷恣腾蹂。
误入华阳洞,窃饮茆君酒。
君命囚岩间,岩石为械杻。 -
334.《芙蓉城(并叙)》 宋·苏轼
世传王迥子高,与仙人周瑶英游芙蓉城。
元丰元年三月,余始识子高,问之信然,乃作此诗。
极其情而归之正,亦变风止乎礼义之意也。
芙蓉城中花冥冥,谁其主者石与丁。 -
335.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·艾如张》 唐·李贺
锦襜褕,绣裆襦。
强饮啄,哺尔雏。
陇东卧穟满风雨,莫信笼媒陇西去。
齐人织网如素空,张在野田平碧中。
网丝漠漠无形影,误尔触之伤首红。
艾叶绿花谁剪刻,中藏祸机不可测。 -
336.《秋娘诗并序》 唐·杜牧
杜秋,金陵女也。
年十五为李锜妾。
后锜叛灭,籍之入宫,有宠于景陵。 -
337.《送石赓归宁》 宋·王安石
虚名误长者,邂逅肯经过。
所操十余篇,浩荡决江河。
侧身朝市间,乐少悲惭多。
文章旧所好,久已废吟哦。 -
338.《次韵酬微之赠池纸并诗》 宋·王安石
微之出守秋浦时,椎冰看捣万谷皮。
波工龟手咤今样,鱼网肯数荆州池。
霜纨夺色贾不售,虹玉丧气山无辉。
方船稳载献天子,善价徐取供吾私。 -
339.《送何圣从龙图》 宋·王安石
射策曾称蜀郡雄,朝廷重得汉司空。
应留赐席丹涂地,误责飞刍紫塞功。
三径欲归无旧业,百城先至有清风。
潞山直与天为党,回首孙高想见公。 -
340.《既别羊王二君与同官会饮于城南因成一篇追寄》 宋·王安石
赤车使者白头翁,当归入见天门冬。
与山久别悲匆匆,泽泻半天河汉空。
羊王不留行薄晚,酒肉从容追路远。
临流黄昏席未卷,玉壶倒尽黄金盏。