-
141.《长门赋·并序》 两汉·司马相如
孝武皇帝陈皇后,时得幸,颇妒。
别在长门宫,愁闷悲思。
闻蜀郡成都司马相如天下工为文,奉黄金百斤,为相如、文君取酒,因于解悲愁之辞。
而相如为文以悟主上,陈皇后复得亲幸。 -
142.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
143.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
144.《答韩三子华韩五持国韩六玉汝见赠述诗》 宋·梅尧臣
圣人於诗言,曾否专其中。
因事有所激,因物兴以通。
自下而磨上,是之谓国风。
雅章及颂篇,刺美亦道同。 -
145.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
146.《喜晴》 宋·曾巩
天晴万里无纤风,江平水面磨青铜。
光华逸发万物上,精气夐与扶桑通。
我行江汉道苦恶,十步九折遗西东。
况遭积雨驾高浪,沙翻石走相撞舂。 -
147.《秋夜与子充论文退而赋诗一首因简子充并寄胡》 明·宋濂
太虚之气随物形,天声地声由此生。
小或簸荡吼河海,大将触搏流风霆。
天轮胶戾神鬼战,地轴挺拔蛟龙争。
圈臼洼污各异奏,彯沙礜石咸齐鸣。 -
148.《经史阁四言诗》 未知·张衡
玄黄氤氲,混沌未死。
道隐冥默,文郁雕跂。
蚩蚩熙熙。
结绳而治。 -
149.《满庭芳·未许蜂知》 宋·葛立方
未许蜂知,难交雀啅,芳丛犹是寒丛。
东方解冻,春仗做春工。
何事仙葩未放,寒苞秘、冰麝香浓。
应须是、惊闻羯鼓,谁敢喷髯龙。 -
150.《送洪旸岩赴班》 宋·崔与之
法吏了繁剧,儒生擅文墨。
世多兼两长,远到须器识。
昔在晋魂公,曾此趋幕职。
一逢龚庄敏,期以柱天极。 -
151.《题莺花亭》 宋·芮烨
人言多技亦多穷,随意文章要底工。
淮海秦郎天下士,一生怀抱百忧中。 -
152.《题冀缺图》 宋·李兼
耕夫自立苗且耘,饷妇相敬礼如宾。
画工貌出态闲暇,不是如今愚野人。
古之农者盖如此,馌彼公田同妇子。
山林自信有真乐,隐逸传中无姓字。 -
153.《沁园春 舟中九日次韵》 元·吴存
万里南还,临江一笑,吾道沧洲。
算生来骨相,不堪蝉冕,带来分定,只合羊裘。
薄酒胜茶,晚餐当肉,六印何如二顷谋。
人间事,看蜃楼城郭,蚁穴公侯。 -
154.《旅舍七首》 宋·敖陶孙
啮雪苏州年,嘿数天再闰,当时贾长头,霜桐送孤韵。
今年贫更恶,交友云散尽。
收自缃楮林,博阅先后进。
纵横略千家,诣处合一印。
文章何当工,一死差可忍。 -
155.《题张氏十咏图》 宋·陈振孙
平生闻说张三影,十咏谁知有乃翁。
逢世升平百年久,与龄耆艾一家同。
名贤叙述文章好,胜事流传绘素工。
遐想盛时生恨晚,恍如身在画图中。 -
156.《和陶》 宋·黄文雷
黄河一再清,似是上古时。
风雅久已降,后来无文辞。
清风日沦落,世道皆如兹。
工华不工实,此话我所疑。
文章有心印,昔人端不欺。
但恨智者少,吾亦少卑之。 -
157.《范资政移镇杭州一百韵》 宋·金君卿
圣门高弟游渊源,当时所得惟十贤。
科张言行政与学,兼此四者谁能然。
公含天资得具美,出文入武材谟全。
轩昂盛时进以道,行高德钜齐回骞。 -
158.《题吴氏四贤堂》 宋·罗鉴
中光洪韩吕,文章之钜工。
密年偏参请,一镞直箭锋。
锦帐与画戟,稽古似不蒙。
遗像今伟然,吾敬吏部公。 -
159.《岘山》 宋·裴煜
襄阳有佳山,名著无如岘。
尝休贤达足,我独愧未践。
君侯把麾符,政暇兴不浅。
命车极登临,旌旆随谷转。 -
160.《蓬莱行》 宋·钱公辅
蓬莱谪居香案吏,此语昔自微之始。
后人慷慨慕前芬,高阁雄名由此起。
一从圮废知几年,栋摧礎断埋空山。
遗踪馀址杳何处,惟有竹树荒芜閒。