-
101.《和赵郎中捕蝗见寄次韵》 宋·苏轼
麦穗人许长,谷苗牛可没。
天公独何意,忍使蝗虫发。
驱攘著令典,农事安可忽。
我仆既胼胝,我马亦款矻。 -
102.《东坡八首(并叙)》 宋·苏轼
余至黄州二年,日以困匮,故人马正卿哀余乏食,为于郡中请故营地数十亩,使得躬耕其中。
地既久荒为茨棘瓦砾之场,而岁又大旱,垦辟之劳,筋力殆尽。
释耒而叹,乃作是诗,自愍其勤,庶几来岁之入以忘其劳焉。
废垒无人顾,颓垣满蓬蒿。 -
103.《寄慎伯筠》 宋·王安石
世网挂士如蛛丝,大不及取小缀之。
宜乎倜傥不低敛,醉脚踏倒青天低。
前日才能始谁播,一口惊张万夸和。
雷公诉帝喘欲吹,咸恐声名塞天破。 -
104.《和王微之登高斋三首》 宋·王安石
干戈六代战血埋,双阙尚指山崔嵬。
当时君臣但儿戏,把酒空劝长星杯。
临春美女闭黄壤,玉枝自蕊繁如堆。
後庭新声散樵牧,兴废倏忽何其哀。 -
105.《喜晴》 宋·陆游
三日雨不止,意谓无复晴;泥深不可出,卧听空阶声。
事有未易料,南风起三更,阵阵浮云归,杲杲初日明。
穑事既竭作,机杼比屋鸣。
天公真老手,谈笑功皆成。
家家有新酿,欢言相送迎。
蝗櫱幸扫空,努力谋春耕。 -
106.《秋夜感遇十首以孤村一犬吠残月几人行为韵》 宋·陆游
竭作朝筑陂,独劳暮鉏菜。
草烟栏犊卧,船响篱犬吠。
残年迫耄及,农事不敢废。
儿曹强学余,努力事舂磑。 -
107.《记老农语》 宋·陆游
霜清枫叶照溪赤,风起寒鸦半天黑。
鱼陂车水人竭作,麦垄翻泥牛尽力。
碓舂玉粒恰输租,篮挈黄鸡还作贷。
归来糠粞常不餍,终岁辛勤亦何得!虽然君恩乌可忘,为农力耕自其职。
百钱布被可过冬,但愿时清无盗贼。 -
108.《回望黄巢矶之险,心悸久之》 宋·杨万里
夜云到晓不教收,初日微明又却休。
雨为岸花新洗面,水撩江草只摇头。
千篙百棹力都竭,十里九矶船正愁。
若到峡中应更险,却思峡外是安流。 -
109.《六十寄景仁》 宋·司马光
从来好与天争力,困竭方惭已力微。
见事晚于蘧伯玉,今知五十九年非。 -
110.《送白秀才西归》 宋·欧阳修
白子来自西,投我文与书。
升阶揖让席,言气温且舒。
万辙走声利,独趋仁义涂。
仁义荒已久,斤锄费耕除。 -
111.《韩公阅古堂》 宋·欧阳修
兵闲四十年,士不识金革。
水旱数千里,民流谁垦辟。
公初来视之,嘻此乃予责。
将法多益办,万千由十百。 -
112.《题震泽寺壁》 宋·无名氏
民力久已竭,天乎不见怜。
三年两遭水,十室九无烟。
田没官徵赋,家贫子卖钱。
秋风江上路,忽见渡江船。 -
113.《依韵和永叔澄心堂纸答刘原甫》 宋·梅尧臣
退之昔负天下才,扫掩众说犹除埃。
张籍卢仝斗新怪,最称东野为奇瑰。
当时辞人固不少,漫费纸札磨松煤。
欧阳今与韩相似,海水浩浩山嵬嵬。 -
114.《嘉佑二年七月九日大雨寄永叔内翰》 宋·梅尧臣
去年龙母沐,今年龙妇浴。
民何竞相传,讹言初愿戮。
沐水不湿缨,浴波吞目睛。
连岁果为患,准度非人情。 -
115.《寄致仕余少卿》 宋·梅尧臣
仕苦恋朝廷,多为老所逼。
朝廷虽爱贤,不欲竭其力。
君归颇得宜,湖上遂偃息。
男能智自谋,孙亦俛就职。
人事当置之,自可乐胸臆。 -
116.《饮酒呈邻几原甫》 宋·梅尧臣
天地不争行,日月不争明。
昼夜自显晦,冬春自枯荣。
夸父逐日死,共工触天倾。
二子不量力,空有千古名。 -
117.《和斯立夜校试卷呈同舍十二韵》 宋·晁说之
校艺来从鲁,闻韶昔在齐。
幸容葭倚树,欢会食甘藜。
礼数延文士,雄豪动武奎。
严凝池上雪,灿烂谷中霓。 -
118.《杨班湫神恩加广应公以其诰祭之》 宋·晁说之
平生笑杀诅楚文,今朝鄜畤祭湫神。
嗟尔湫神何为者,上公衮冕皇恩新。
日出辉辉收霰雪,仿佛拜命若可亲。
湫神传云是杨班,填墓突兀自姚秦。 -
119.《书事二首》 宋·刘克庄
竭海夷山气力雄,只愁无术驻颜红。
却须擘划千馀岁,多买丹砂置女僮。 -
120.《题黄景文诗》 宋·刘克庄
病叟懒亲灯久矣,得君贽卷阖还开。
专心致意刻成楮,有胆通身占断梅。
中的孟云非尔力,鑽坚颜叹竭吾才。
旧时奇字今忘却,不是无人载酒来。