-
41.《依韵和杨州许待制竹拄杖》 宋·梅尧臣
楚竹翦霜丛,何惭汉使筇。
鸠形殊用刻,马箠不同功。
挺特生难变,支离分已穷。
轻肥思比鹤,短发任如蓬。 -
42.《竹溪直院盛称起予草堂诗之善暇日览之多有可》 宋·刘克庄
塞雁先荒徼,雕弓莫射渠。
心怀南向意,足有北来书。
翔集鸿毛迅,缄题鸟迹疏。
上言存魏阙,下说厌穹庐。
陇右平安远,云中探报虚。
不知子卿妇,锦字托谁欤。 -
43.《己未立春留杨伯子知县小酌夜闻窗竹有声伯子》 宋·周必大
谟讶衰翁笑口开,故人风度继欧梅。
堕簁雪阵鱼丽远,蹋迹诗仙凤沼来。
酒似茅柴居膈上,句如桂子落天台。
新年春日相追逐,谁谓天公厌两回。 -
44.《感遇十首次韵和黄著作鲁直以将穷山海迹胜绝》 宋·晁补之
楚有吹竹者,工作百兽音。
削格为尔多,滔滔宁适今。
尝俾范驰驱,终日无一禽。
复之傥或可,诡遇亦何心。 -
45.《次韵子云种竹》 宋·韩元吉
官居地多隙,种竹及春早。
萧然三亩园,便可事幽讨。
层峦寓岩石,一目惜尽了。
移根互掩映,取径作深杳。 -
46.《雨后陪省中诸公游竹阁》 宋·黄公度
红尽桃初实,青浓柳欲花。
春归人迹少,山远市声哗。
空有前朝树,难寻处士家。
登临多感慨,况复客天涯。 -
47.《屏迹》 宋·刘子翚
屏迹山樊避世喧,晚风落日静柴门。
寒泉绕竹通幽圃,小径穿田入别村。
散策微吟霜叶脱,钩帘宴坐碧云翻。
閒中兴味知何晚,绝口名途不更言。 -
48.《竹西亭歌》 元·杨维桢
望娟娟兮云之篁,结氤氲兮成堂。
百草棼而易蘦兮,孰与玩遗芳?■美人之好饰兮,辟氛台而清凉。
岂大原之无所兮,若稽首乎西皇。
虚中以象迹兮,体员以用方。
又乌知吾之所兮,为西为东。 -
49.《对竹图》 明·唐寅
箪瓢不厌久沉伦,投着虚怀好主人。
榻上氍毹黄叶满,清风日日坐阳春。
此君少与契忘形,何独相延厌客星。
苔满西阶人迹断,百年相对眼青青。 -
50.《题惟晤师斑竹杖》 宋·强至
蜀江濯锦含文漪,竹生江岸初绿滋。
锦波一浸入竹肌,万洗不落斑在皮。
又闻泪点洒舜妃,遗迹渐染传今时。
搯不受爪滑可持,隐起高节无屈欹。 -
51.《绿竹阁》 宋·李弥逊
草木尽改色,孤标绿正繁。
泄云扶劲节,欹石护盘根。
静者宜投迹,高人时避喧。
岁寒松柏共,何必在梁园。 -
52.《小饮武夷道士吴之奇竹坡兼示章副观》 宋·胡寅
福地今身到,玄天旧迹非。
溪声宁有谓,山意了无机。
俨立千云纛,同来二羽衣。
酒新良可饮,棋妙不须围。 -
53.《题白塔古迹二首》 宋·李石
塔倒峰峦影,钟埋涧谷音,二贤苔像古,四虎竹泉深。
炬火推归路,经台唤隔林。
人头连地脉,古迹备幽寻。 -
54.《约同社往来无事形迹次韵》 宋·楼钥
家舅年益高,何止七十稀。
神明曾未衰,发黄齿如儿。
义概同古人,闾里咸归依。
度量海深阔,仁爱佛慈悲。 -
55.《知府提举访求前守凌公遗迹忽于庭庑雨压复壁》 宋·赵蕃
使君剖竹继先贤,四十于今又六年。
每恨无从考遗事,但凭亭榄览山川。 -
56.《雨中怀竹隐》 宋·赵蕃
还因今夜雨,忆着故山凉。
野水循除急,修筠出屋长。
萤光侵蕙帐,鼠迹乱书囊。
岂不念归去,怀哉方绝粮。 -
57.《唐许浑乌丝栏诗真迹赞》 宋·岳珂
玉{上竹下氏}诗府旌阳仙,骖鸾翳凤珊瑚鞭。
羽裳云锦朝帝垣,天凤戛佩披瑯玕。
瑶阶十二琪树连,珠晖璧魄环非烟。
手按碧蕊丹葩鲜,昆阆七七争芳妍。 -
58.《赋南墅竹》 宋·卫宗武
物得气之清,钟秀莫如竹。
是谓东南美,群植可奴仆。
虚心而独立,劲节不囘曲。
傍屋著数插,能洗尘万斛。 -
59.《题西湖竹阁寺》 宋·姚勉
千古清风白乐天,昔时曾此饱谈禅。
自从西阁无吟迹,惟有东坡嗣旧传。
来往只应湖上寺,听闻误说海中仙。
我来再拜祠堂下,笑摘岩花荐井泉。 -
60.《用老竹与子晦韵》 宋·蒲寿宬
冰清玉洁好风襟,老屋凄凉兴味深。
身世已非尘外迹,语言犹是竹边音。
且陪此日莺花乐,休忆当年灯火心。
白发相看能几许,樽前须要惜光阴。