-
261.《瑞鹤仙》 宋·周密
幅,霞翁领客落成之。
初筵,翁俾余赋词,主宾皆赏音。
酒方行,寄闲出家姬侑尊,所歌则余所赋也。
调闲婉而辞甚习,若素能之者。 -
262.《柳梢青》 宋·周密
藏双清图,奇悟入神,绝去笔墨畦径。
卷尾补之自书柳梢青四词,辞语清丽,翰札遒劲,欣然有契于心。
余因戏云:不知点胸老、放鹤翁同生一时,其清风雅韵,优劣当何如哉。
翁噱曰:我知画而已,安与许事,君其问诸水滨。 -
263.《满江红》 宋·蒋捷
一掬乡心,付杳杳、露莎烟苇。
来相伴、凄然客影,谢他穷鬼。
新绿旧红春又老,少玄老白人生几。
况无情、世故荡摩中,凋英伟。 -
264.《琐窗寒》 宋·张炎
绝响矣。
余悼之玉笥山,所谓长歌之哀,过于痛哭。
断碧分山,空帘剩月,故人天外。
香留酒殢。 -
265.《湘月》 宋·张炎
王中仙曳舟溪上。
天空水寒,古意萧飒。
中仙有词雅丽,平野作晋雪图,亦清逸可观。
余述此调,盖白石念奴娇鬲指声也。 -
266.《桂枝香》 宋·张炎
甚,余歌美成词。
琴书半室。
向桂边偶然,一见秋色。
老树香迟,清露缀花疑滴。 -
267.《沁园春》 宋·刘将孙
书避乱所见女子,末有埋冤姐姐,衔恨婆婆语,极俚。
后有螺川杨氏和二首,又自序生杨嫁罗,丙子暮春,自涪翁亭下舟行,追骑迫,间逃入山,卒不免于驱掠。
行三日,经此桥,睹无闻二词,以为特未见其苦,乃和于壁。
复云,观者毋谓弄笔墨非好人家儿女,此词虽俚,谅当近情,而首及权奸误国。 -
268.《玉蝴蝶》 宋·李鼐
望处水寒云绕,倚栏千里,澹荡晴晖。
梦燕门阑,和气喜动帘帏。
舞因重、花明彩凤,歌扇小、香暖金猊。
漏声迟。 -
269.《水调歌头》 宋·吴镒
三楚上游地,五岭翠眉横。
杜诗韩笔难尽,身到眼增明。
最好流泉百道,氵虢々绕城萦市,唯见洛阳城。
化鹤三千岁,橘井尚凄清。 -
270.《水调歌头》 宋·林淳
疏水绕城郭,农利遍三山。
使君重本,雅志初不在游观。
化出玉壶境界,挥洒锦囊词翰,笔下涌波澜。
天巧无馀蕴,意匠自舒闲。 -
271.《沁园春(敬次自真人韵)》 宋·王居安
湖海襟期,烟霞气宇,天下星郎。
有灵方时后,年年却老,神锋耳底,夜夜腾光。
万卷蟠胸,千钟蘸甲,衮衮词源三峡滂。
功成处,见须弥日月,河岳星霜。 -
272.《括沁园春》 宋·林正大
庐阜诸峰,炉峰绝胜,草堂介焉。
敞明窗净室,素屏虚榻,要仰观山色。
俯听流泉。
中有池台,旁多竹卉,夹涧杉松高刺。 -
273.《千秋岁(■庆侍郎致政)》 宋·游文仲
今年为寿,都道是、不比寻常时节。
预庆我公年八帙,来献新词一阕。
算得年时,恰当尚父,入相周西伯。
亲逢盛事,宗孙也五十八。 -
274.《蓦山溪(早春寿京尹)》 宋·傅自得
洪钧转处,都在薰陶内。
瑞世得奇才,赞化工,协调和气。
雄词健笔,谈笑斡千钧,余闲手,尹王畿,治行称尤异。
雍容儒雅,早合登高位。 -
275.《减字木兰花》 宋·侯置
春酲拚却。
鶗鴂一声花雨落。
蜜炬红残。
人在青罗步障间。
天公薄相。
惯得柳绵高百丈。
彩笔题诗。
休诵骚人九辨词。 -
276.《减字木兰花》 宋·侯置
春酲拚却。
鶗鴂一声花雨落。
蜜炬红残。
人在青罗步障间。
天公薄相。
惯得柳绵高百丈。
彩笔题诗。
休诵骚人九辨词。 -
277.《喜迁莺》 宋·杨再可
腊天初晓,庆五色瑞云,华轩呈绕。
紫府真人,丹台仙伯,合降民间荣耀。
彩笔素题,篇翰未减,家声词藻。
秀眉宇,俊丰标阀阅,声名都好。 -
278.《鹧鸪天》 宋·中国章
载地分符衣绣衣。
棠阴处处浙东西。
政成已可书银笔,词鹿仍堪付雪儿。
春未半,日方迟。
御沟金袅柳如丝。
凤池留得梅花住,欲与先竹荐寿卮。 -
279.《霓裳中序第一(春晚旅寓)》 宋·姜个翁
园林罢组织。
树树东风翠云滴。
草满旧家行迹。
是鼓舞得声声,晓莺如觅。 -
280.《西郊落花歌》 清·龚自珍
西郊落花天下奇,古人但赋伤春诗。
西郊车马一朝尽,定庵先生沽酒来赏之。
先生探春人不觉,先生送春人又嗤。
呼朋亦得三四子,出城失色神皆痴。