-
201.《濯足瀑下》 宋·蒲寿宬
石峡轰轰作雷吼,白虹飞趋电光走。
老蛟搅起阴壑藏,电雪当空射琼玖。
禅僧倚锡疑欲飞,儿童惊呼不停口。
山夫伸足承下沫,阴风凛凛生毛发。
雨飞如箭任不知,旁人休猜铁为骨。 -
202.《蟂矶》 宋·董嗣杲
蟂矶耸拔大江东,枭能害人时所恶。
或谓水沃石上来,以浇易蟂本无据。
前对三山削遥翠,左望邑庐如栉布。
政和观额颁宁渊,青墩月出寒沙暮。 -
203.《湖居感伤》 宋·释智圆
迷真渺无始,飘业产钱唐。
外族宗南郡,门风祖偃王。
微缘先劫种,宿习妙龄彰。
父母怜多病,亲实怪异常。 -
204.《次韵和度支苏员外覆考进士文卷锁宿景福殿》 宋·宋庠
秘邃严庐斗极傍,知君此夕较连章。
天移宿幕邻尧屋,霞滟仙杯杂嵰霜。
坐觉铜籤随漏箭,卧惊银汉入宫墙。
精心百汰知无倦,千牍皆供夜石量。 -
205.《花将军歌》 明·李东阳
花将军,身长八尺勇绝伦,从龙渡江江水浑。
提剑跃马走平陆,敌兵不能逼,主将不敢瞋。
杀人如麻满川谷,遍体无一刀枪痕。
太平城中三千人,楚贼十万势欲吞。 -
206.《赠师传郎》 宋·晁公溯
盘石山深鸟相呼,常忧草木侵樵苏。
子孙存者亦牢落,安得上冢来鸿胪。
忆初起家声烜赫,翰林主人嗟莫及。
只今若使翁不亡,再试南宫期第一。
传郎十四如我长,骨骼已似能文章。
阿翁穿杨有旧箭,传乎勉力不可忘。 -
207.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
208.《梦江彦文》 宋·李处权
春寒苹末风尤劲,过雨山林都眼净。
西江天来泻明镜,劈箭孤帆飞小艇。
中有丈人若冰壶,冰为眸子玉作肤。
黄河逆流沧海枯,仿佛羡门丹丘徒。 -
209.《拳毛騧唐太宗所乘马御墨亲题其下》 宋·释宝昙
太宗自是人中龙,黑闼未当鬼蜮雄。
穀城洺水龙自若,天遣此马收全功。
欻然一举雷电起,智名勇力不入耳。
身当矢石不忍嘶,我宁饮血不饮水。 -
210.《偈颂六十八首》 宋·释法薰
不识字却识字,合识字却不识字。
石田恁麽判断,且道意在於何。
万人争仰处,一箭落双雕。 -
211.《颂古三十六首》 宋·释惟一
电光石火箭锋机,父倒行兮子逆施。
力敌势均难辨别,一双无孔铁门槌。 -
212.《次徐相公韵十首·李显忠》 宋·释行海
五丈高原跃战鞍,同州太守旧藩官。
路挑野斗皈南急,旗猎风鸣带北寒。
采石盘中兵胆涌,橘红袍上箭痕乾。
鸡豚放却西元帅,只要当时国步宽。 -
213.《十二时歌》 宋·释印肃
日南午,大地元来没寸土。
天上天下独为尊,耀目连晴无可睹。
石巩痴,逢马祖,自己如空谁射弩。
三平了道劈开胸,不拄箭锋徒自苦。 -
214.《示弟子彭资深心斋居士》 宋·释印肃
灵山话月,曹溪指月,禅可禅而成大过。
一念顿超没量人,六月雪歌向猛火。 -
215.《廖知县请赞》 宋·释宗杲
我赞我真,孰能委悉。
火风煗动,地水坚湿。
俱属现量,拟心则失。
就而明之,是妄非实。
背而捐之,土木瓦石。
吾说是言,如箭射的。
离此别求,幻惑无识。 -
216.《和沈子美梅诗》 宋·王洋
一气如权衡,俯仰在缇室。
鼓行橐籥间,草木俱应律。
物物各有长,辈行皆屈膝。
谁能长百花,寒梅最先密。 -
217.《观潮歌》 明·王稚登
丙辰闰七月初吉,孟渎江边潮水赤。
寒波带雨打空城,高浪如山排巨石。
山田旱爟不可救,山人荷锄惟种豆。
游鱼忽入豆花中,江里鼋鼍近人吼。 -
218.《阮将军龙杖歌(以下皆万历间晚年之作)》 明·王稚登
七尺天台藤,千年石梁雪。
夭矫欲飞腾,支离半鳞甲。
樵柯斫出空岩下,风雷昼鸣鬼啸夜。
曳处常疑云雾生,植来犹恐猿猱挂。