-
141.《和陈尧臣》 宋·释绍嵩
羡君潇洒有余清,霜翮摩霄万里情。
冰雪照人徐孺子,篇章高体谢宣城。
摇窗竹色留僧语,步野风寒散酒酲。
明日岳阳楼上去,不妨谈笑又诗成。 -
142.《閒居多暇追叙旧游成一百十韵》 宋·释文珦
予生驽且钝,良御谩加鞭。
蹇步常居后,长途靡克前。
於焉辞里塾,竟尔向林泉。
鲁诰方擩哜,真乘又赜研。 -
143.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
144.《次韵王宣徽太尉耆年会诗》 宋·苏颂
古来贤相称高奇,虞有皋夔商傅伊。
帝臣王佐见谟训,千载相望如同时。
我朝公辅代间出,钟秀辰象分躔离。
堂堂太尉实异禀,风质粹美和而威。 -
145.《李允蹈再诗言别次韵》 宋·孙应时
仙人骑长鲸,醉与月相追。
落笑千万篇,要与风雅期。
里耳心巴唱,未省白雪词。
欲当莫邪锋,断毛真一吹。 -
146.《瀑布二首》 宋·王阮
造物小儿不任事,一天元气从淋漓。
云中雨降自应尔,山上水行谁激之。
幽林洶洶虚籁作,赫日粲粲寒光垂。
谪仙独步得兴体,此外篇篇俱比诗。 -
147.《路居士山水歌》 宋·王洋
人年八十百虑昏,丈人耳目方聪明。
他人到此筋力疲,丈人胜如年少时。
老中强健闲中忙,经卷丹炉肘后方。
金书千轴造理窟,赤城七篇谈坐忘。 -
148.《徐太古主清江簿》 宋·薛嵎
四灵诗体变江西,玉笥峰青首入题。
旧隐乍违鸥鹭去,新篇高兴簿书齐。
身闲自喜瓜期远,俸薄还因楮价低。
掺别正逢寒食日,洞庭春渌草萋萋。 -
149.《赠豫章来子仪言诗》 宋·曾丰
少年气宇要自恢,见人赋诗谓为才,出入常将笔装怀。
中年心地要自息,见人哦诗谓为癖,起居常把口挂壁。