-
261.《送汤希贤晦庵书院山长》 宋·仇远
文公阙里女星源,手泽遗书尚有传。
精舍三年常作主,修程千里若登仙。
青衫槐笏存家谱,练带花屏拥客船。
故老或询予出处,为言索米向金渊。 -
262.《岁穷早睡》 宋·仇远
骥尾流光不可追,山中小草合知非。
腊余四日春先到,官满三年客早归。
暗雨随风茅屋漏,荒城争米燎盆稀。
明朝又赴公筵贺,灯下醒眠懒解衣。 -
263.《次赵屯》 宋·董嗣杲
船沿江北行,不见江边树。
飒飒芦苇空,栖雁泣如诉。
波涛极冲撞,沙岸已颓仆。
东傍赵屯来,结茅是谁住。 -
264.《忧》 宋·华岳
忧吾所谓果何忧,忧国忧家卒未休。
坐法马迁方去汉,释囚箕子未归周。
西风万籁声声恨,夜雨疏桐点点愁。
有客不知吾所向,却将米价问南州。 -
265.《答韩毅伯五首》 宋·王炎
三书上诗宰,我常疑退之。
士穷见素守,躁求亦何为。
罗客闻此语,为我一解颐。
岁晚归未得,且过江之西。
未到意先喜,主人贤足依。
江西鱼稻乡,米熟蟹鳌肥。 -
266.《贺监宅》 宋·王炎
轻解金龟呼酒徒,却问君王求鉴湖。
归来蹁跹著鹤氅,自办米帛供妻孥。
鸾骖一去杳无迹,数亩荒园生草棘。
惟有青青秦望山,曾识湖边老狂客。 -
267.《即事四首》 宋·王炎
发秃怜毛颍,才供米帛谋。
才疏无可用,身老更何求。
燕语催春事,花飞恼客愁。
行藏猎首鼠,归梦绕沧洲。 -
268.《南乡子 和明初鹤饥韵四首》 元·许有壬
淅米剑头炊。
枵腹雷鸣出险诗。
诗客眼高轻视鹤,如鸡。
终是鸡群有等威。
供饲不如期。
柰此瓶储告尽时。
也胜劈琴馋俗子,充饥。
穷饿相从 -
269.《南乡子 和明初鹤饥韵四首》 元·许有壬
淅米剑头炊。
枵腹雷鸣出险诗。
诗客眼高轻视鹤,如鸡。
终是鸡群有等威。
供饲不如期。
柰此瓶储告尽时。
也胜劈琴馋俗子,充饥。
穷饿相从 -
270.《满庭芳 鸣鹤馀音卷之三》 元·马钰
年小灵童,出家学道,师言侧耳须听。
清晨早起,扫地莫扬尘。
梳洗身边洁净,然后刷釜拈盆。
厨房内,油盐米面,休得费半毫分。 -
271.《徐子修画山水歌》 明·袁凯
夏家高堂生昼寒,徐卿画图墨未干。
深山大泽贮烟雾,黑处似有龙蛇蟠。
襄阳小米师董原,妙处不受绳墨牵。
顷刻万里皆自然,房山尚书世称贤。 -
272.《贫妇行》 宋·陈藻
故人身死妻贫病,买药无钱留性命。
半箪赤饭一盂蔬,对不能餐双泪迸。
阿官卖田妾未归,税在夫家田卖谁。
乡胥改割全隐匿,妾典衣裳空被追。 -
273.《海口吟》 宋·陈藻
按图自古无人到,二百年来户口添。
架屋上山成市井,张官近海课鱼盐。
估客趁潮撑米入,汉入忍冻采蠔粘。
仲尼有庙尘谁扫,寺观峥嵘香火严。 -
274.《余卧病畿邑御史王君假守潭楚道出于舍下特见》 宋·宋庠
病客卧穷里,衡扉掩残春,隳官道家藏,窜跡农廛民。
朝罗噪饥雀,暮席流芳尘。
尸居怳踰岁,踵息动弥旬。 -
275.《秋日出沐感怀》 宋·宋庠
落落穷阎静,萧萧晚岁昏。
臣饥徒索米,童小未应门。
清世为尘诮,私家出沐恩。
斗回非挹酒,天远讵兼盆。 -
276.《送范少约二首》 宋·项安世
云来已三白,诗唱当再和。
方无望其有,既有不可奈。
方卑看成高,既高还易堕。
妇言天雨米,安得箕可簸。 -
277.《归州女》 宋·项安世
归州女儿双髻丫,手提酒瓶头戴花。
左手持杯在手泻,滩头劝客争邀遮。
滩头一船百夫挽,欲上未上头捽沙。
呼声半竭力欲尽,粟米一釂胜流霞。 -
278.《自武义入松阳道中三首》 宋·项安世
家家秈米与香红,客子餐腴复醉浓。
但使普天无横吏,人产何处不春风。 -
279.《阻风茅山港》 宋·项安世
我非汲汲驰名者,何事区区逆浪间。
三釜及亲须为米,可辞为客下茅山。 -
280.《晨起偶成》 宋·项安世
清瀼堂中自喜时,行踪渐少世人知。
角门闭断无闲客,纸阁糊成教小儿。
二十道钱充日用,两三石米了晨炊。
夜眠一枕庭闱梦,此外都无事可思。