-
121.《远游联句》 唐·韩愈
别肠车轮转,一日一万周。
——孟郊
离思春冰泮,烂漫不可收。
——韩愈 -
122.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
123.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
124.《题东兰若》 唐·灵一
上人禅室路裴回,万木清阴向日开。
寒竹影侵行径石,秋风声入诵经台。
闲云不系从舒卷,狎鸟无机任往来。
更惜片阳谈妙理,归时莫待暝钟催。 -
125.《早发陕州途中赠严秘书》 唐·清江
此身虽不系,忧道亦劳生。
万里江湖梦,千山雨雪行。
人家依旧垒,关路闭层城。
未尽交河虏,犹屯细柳兵。
艰难嗟远客,栖托赖深情。
贫病吾将有,精修许少卿。 -
126.《奉和薛员外谊赠汤评事衡反招隐之迹兼见寄十二韵》 唐·皎然
喜友称高儒,旷怀美无度。
近为东田诱,遂耽西山趣。
庭有介隐心,得无云泉误。
府公中司贵,频贻咫尺素。 -
127.《南乡子》 唐·欧阳炯
嫩草如烟,石榴花发海南天。
日暮江亭春影渌,鸳鸯浴,水远山长看不足。
画舸停桡,槿花篱外竹横桥。 -
128.《蝶恋花》 唐·冯延巳
窗外寒鸡天欲曙,香印成灰,坐起浑无绪。
庭际高梧凝宿雾,卷帘双鹊惊飞去¤
屏上罗衣闲绣缕,一晌关情,忆遍江南路。
夜夜梦魂休谩语,已知前事无情处。 -
129.《幽通赋》 两汉·班固
系高顼之玄胄兮,氏中叶之炳灵。
飖颽风而蝉蜕兮,雄朔野以扬声。
皇十纪而鸿渐兮,有羽仪于上京。
巨滔天而泯夏兮,考遘愍以行谣。 -
130.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
131.《定情诗》 魏晋·繁钦
我出东门游,邂逅承清尘。
思君即幽房,侍寝执衣巾。
时无桑中契,迫此路侧人。
我既媚君姿,君亦悦我颜。 -
132.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
133.《鹊踏枝·几日行云何处去》 五代·冯延巳
几日行云何处去?忘却归来,不道春将暮。
百草千花寒食路,香车系在谁家树?
泪眼倚楼频独语。
双燕来时,陌上相逢否?撩乱春愁如柳絮,依依梦里无寻处。
(依依 一作:悠悠) -
134.《塞孤(般涉调)》 宋·柳永
一声鸡,又报残更歇。
秣马巾车催发。
草草主人灯下别。
山路险,新霜滑。 -
135.《踏莎行·细草愁烟》 宋·晏殊
细草愁烟,幽花怯露。
凭阑总是销魂处。
日高深院静无人,时时海燕双飞去。
带缓罗衣,香残蕙炷。
天长不禁迢迢路。
垂杨只解惹春风,何曾系得行人住。 -
136.《玉楼春》 宋·欧阳修
湖边柳外楼高处。
望断云山多少路。
阑干倚遍使人愁,又是天涯初日暮。
轻无管系狂无数。
水畔花飞风里絮。
算伊浑似薄情郎,去便不来来便去。 -
137.《清平乐》 宋·晏几道
莺来燕去。
宋玉墙东路。
草草幽欢能几度。
便有系人心处。
碧天秋月无端。
别来长照关山。
一点恹恹谁会,依前凭暖阑干。 -
138.《蝶恋花·暮春别李公择》 宋·苏轼
簌簌无风花自堕。
寂寞园林,柳老樱桃过。
落日有情还照坐,山青一点横云破。
路尽河回人转舵。
系缆渔村,月暗孤灯火。
凭仗飞魂招楚些,我思君处君思我。 -
139.《百宝装》 宋·晁端礼
枫叶初丹,苹花渐老,蘅皋谁系扁舟。
故人思我,征棹少淹留。
一尊潋滟西风里,共醉倒、同销万古愁。
况今宵自有,明月照人,逼近中秋。 -
140.《看花回》 宋·周邦彦
蕙风初散轻暖,霁景微澄洁。
秀蕊乍开乍敛,带雨态烟痕,春思纡结。
危弦弄响,来去惊人莺语滑。
无赖处,丽日楼台,乱纷岐路思奇绝。