-
61.《憩淮上观公法堂》 唐·孟郊
动觉日月短,静知时岁长。
自悲道路人,暂宿空闲堂。
孤烛让清昼,纱巾敛辉光。
高僧积素行,事外无刚强。 -
62.《赋得春雪映早梅》 唐·元稹
飞舞先春雪,因依上番梅。
一枝方渐秀,六出已同开。
积素光逾密,真花节暗催。
抟风飘不散,见晛忽偏摧。
郢曲琴空奏,羌音笛自哀。
今朝两成咏,翻挟昔人才。 -
63.《清夜琴兴》 唐·白居易
月出鸟栖尽,寂然坐空林。
是时心境闲,可以弹素琴。
清泠由木性,恬澹随人心。
心积和平气,木应正始音。
响馀群动息,曲罢秋夜深。
正声感元化,天地清沉沉。 -
64.《游悟真寺诗(一百三十韵)》 唐·白居易
元和九年秋,八月月上弦。
我游悟真寺,寺在王顺山。
去山四五里,先闻水潺湲。
自兹舍车马,始涉蓝溪湾。 -
65.《赋得玉水记方流》 唐·郑俞
积水綦文动,因知玉产幽。
如天涵素色,侔地引方流。
潜润滋云起,荧华射浪浮。
鱼龙泉不夜,草木岸无秋。
璧沼宁堪比,瑶池讵可俦。
若非悬坐测,谁复寄冥搜。 -
66.《初下东周赠孟郊》 唐·刘言史
鹤老身更b3,龟死壳亦灵。
正信非外沿,终始全本情。
童子不戏尘,积书就岩扃。
身著木叶衣,养鹿兼牸耕。 -
67.《荐冰》 唐·赵蕃
仲月开凌室,斋心感圣情。
寒姿分玉坐,皓彩发丹楹。
积素因风壮,虚空向日明。
遥涵窗户冷,近映冕旒清。
在掌光逾澈,当轩质自轻。
良辰方可致,由此表精诚。 -
68.《花发上林》 唐·侯冽
花发三阳盛,香飘五柞深。
素晖云积苑,红彩绣张林。
落水随鱼戏,摇风映鸟吟。
琼楼出高艳,玉辇驻浓阴。
乱蝶枝开影,繁蜂蕊上音。
鲜芳盈禁籞,布泽荷天心。 -
69.《川守大夫刘公早岁寓居敦行里肆有题壁十韵…辄献此诗》 唐·杜牧
旅馆当年葺,公才此日论。
林繁轻竹祖,树暗惜桐孙。
炼药藏金鼎,疏泉陷石盆。
散科松有节,深薙草无根。 -
70.《享太庙乐章》 唐·夏侯孜
于铄令主,圣祚重昌。
兴起教义,申明典章。
俗尚素朴,人皆乐康。
积德可报,流庆无疆。 -
71.《故少师从翁隐岩别墅乱后榛芜感旧怆怀遂有追纪》 唐·郑谷
风骚为主人,凡俗仰清尘。
密行称闺阃,明诚动搢绅。
周旋居显重,内外掌丝纶。
妙主蓬壶籍,忠为社稷臣。 -
72.《冬日长安感志寄献虢州崔郎中二十韵》 唐·韦庄
帝里无成久滞淹,别家三度见新蟾。
郄诜丹桂无人指,阮籍青襟有泪沾。
溪上却思云满屋,镜中惟怕雪生髯。 -
73.《暮冬送何秀才毗陵》 唐·伍乔
匹马嘶风去思长,素琴孤剑称戎装。
路涂多是过残岁,杯酒无辞到醉乡。
云傍水村凝冷片,雪连山驿积寒光。
毗陵城下饶嘉景,回日新诗应满堂。 -
74.《冬晚对雪忆胡处士》 唐·王邵
寒更传唱晚,清镜览衰颜。
隔牖风惊竹,开帘雪满山。
洒空深巷静,积素广庭闲。
借问袁安舍,翛然尚闭关。 -
75.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
76.《答苏州韦应物郎中》 唐·皎然
诗教殆沦缺,庸音互相倾。
忽观风骚韵,会我夙昔情。
荡漾学海资,郁为诗人英。
格将寒松高,气与秋江清。 -
77.《陇头水二首》 唐·皎然
陇头水欲绝,陇水不堪闻。
碎影摇枪垒,寒声咽幔军。
素从盐海积,绿带柳城分。
日落天边望,逶迤入塞云。 -
78.《陇头水二首》 唐·皎然
陇头水欲绝,陇水不堪闻。
碎影摇枪垒,寒声咽幔军。
素从盐海积,绿带柳城分。
日落天边望,逶迤入塞云。 -
79.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
80.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。