-
101.《览清尚卷》 唐·齐己
李洞僻相似,得诗先示师。
鬼神迷去处,风日背吟时。
格已搜清竭,名还着紫卑。
从容味高作,翻为古人疑。 -
102.《清平乐》 宋·杨无咎
花阴转午。
小院清无暑。
雪木宛冰瓯凝灏露。
自涤紫毫鸡距。
麝煤落纸生春。
只应李卫夫人。
我亦前身逸少,莫嗔太逼君真。 -
103.《清丽曲》 元·方行
江花绕琼阙,绿水带朱楼。
开宴坐清夜,飞觞凌素秋。
美人明月佩,仙客紫云裘。
生世真飘忽,应当秉烛游。 -
104.《清源洞作》 明·林敏
松柏隘石门,清溪垂乱花。
寻源望不极,水上流胡麻。
众壑相崩奔,一峰凌断霞。
昔人炼骨处,白石盘阳崖。
至今风雨来,犹疑下霓车。
冥心道经秘,假寐紫皇家。
授以霹雳文,晤言营丹砂。 -
105.《小重山·竹里清香帘影明》 宋·无名氏
竹里清香帘影明。
一枝照水弄精神。
楼头横管罢龙吟。
休三弄,留为与调羹。
紫陌与青门。
溪边浮动处,绝纤尘。
等闲休付寿阳人。
潇洒处,月淡又黄昏。 -
106.《戊辰三月清明后三日见叶丈于石林承命赋诗作》 宋·韩元吉
东风易阴晴,一雨晓便止。
舍舟欣徐行,乌鹊声为喜。
岧峣石林谷,苍翠间红紫。
丈人厌调元,玩意丘壑里。 -
107.《降真香清而烈有法用柚花建茶等蒸煮遂可柔和》 宋·郑刚中
南海有枯木,木根名降真。
评品坐粗烈,不在沈水伦。
高人得仙方,蒸花助氤氲。
瓦甑铺柚蕊,沸鼎腾汤云。 -
108.《和表之清阴亭作》 宋·李弥逊
西山朝来多爽气,露沐风梳发新翠。
泄云无力占山腰,初日分光上山背。
远山苍茫近山紫,四面钟鱼谈佛事,人间那得山为城,玉京联绵互相似。 -
109.《赋洪景伯新创清閟堂》 宋·曹勋
向来杂芜秽,今忽快心目。
堂成风尘表,巧枕龙顾麓。
主人喜高节,此君出幽谷。
我梢舞翠凤,烟霏度寒玉。 -
110.《和紫岩老雪中观梅》 宋·吴芾
清寒地馆静沉沉,惨淡江梅弄晚阴。
雪里有谁能载酒,花前无语自伤心。
低枝似欲迎人笑,清赏何妨倚树吟。
况有争妍佳句在,愈撩诗思不能禁。 -
111.《李西清先生创凌霄观於潼川红楼之上赋计敬和》 宋·程公许
丈人气湖海,合卧百尺楼。
引袖麾八极,无处豁前眸。
肯以治城志,而忘天下忧。
窘步争径捷,危炊迷剑头。 -
112.《陈清叔晚菊》 宋·赵文
物生何用出世早,春风红紫今枯槁。
东篱潇洒一枝秋,向来埋没不如草。
人生涉世亦如此,风雪林中要耐老。
陈君臞然一寒素,清绝谁如叔也好。 -
113.《奉贺阳城郡王太夫人恩命加邓国太夫人》 唐·杜甫
卫幕衔恩重,潘舆送喜频。
济时瞻上将,锡号戴慈亲。
富贵当如此,尊荣迈等伦。
郡依封土旧,国与大名新。 -
114.《入华山访隐者经仙人石坛》 唐·李益
三考四岳下,官曹少休沐。
久负青山诺,今还获所欲。
尝闻玉清洞,金简受玄箓。
夙驾升天行,云游恣霞宿。 -
115.《东南行一百韵寄通州元九侍御澧州李十一舍人…窦七校书》 唐·白居易
南去经三楚,东来过五湖。
山头看候馆,水面问征途。
地远穷江界,天低极海隅。
飘零同落叶,浩荡似乘桴。 -
116.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
117.《和友人喜相遇十首》 唐·李咸用
为儒自愧已多年,文赋歌诗路不专。
肯信披沙难见宝,只怜苫草易成编。
燕昭寤寐常求骏,郭隗寻思未是贤。 -
118.《真人》 宋·彭徵
白云深处是仙家,清壁飞来瀑布斜。
采药不知归路晚,洞门开遍碧桃花。
散发披襟万仞冈,天池风度碧莲香。
洞云去作人间雨,留下瑶坛月影凉。 -
119.《再作太白山人歌》 明·邵宝
吾闻太白之山倚西极,华岳崚嶒势相敌。
上凌刚风太古雪尚寒,下抚苍茫鸟无力。
吁嗟!兹山有径不与终南通,士将避世往往游其中,超历
万壑巢云松。 -
120.《娄东述怀寄示龙门上人玉山居士》 明·邾经
寂寞娄东寺,经过岁暮时。
后凋霜柏古,乱点石苔滋。
方外尊吾友,龙门得老琦。
十年今几遇,早岁故相知。