-
21.《雪谗诗赠友人》 唐·李白
嗟予沉迷,猖獗已久。
五十知非,古人尝有。
立言补过,庶存不朽。 -
22.《献从叔当涂宰阳冰》 唐·李白
金镜霾六国,亡新乱天经。
焉知高光起,自有羽翼生?
萧曹安屹屼,耿贾摧欃枪。
吾家有季父,杰出圣代英。 -
23.《夏夜叹》 唐·杜甫
永日不可暮,炎蒸毒我肠。
安得万里风,飘飖吹我裳。
昊天出华月,茂林延疏光。
仲夏苦夜短,开轩纳微凉。 -
24.《赋得生刍一束》 唐·于结
比玉人应重,为刍物自轻。
向风倾弱叶,裛露示纤茎。
蒨练宜春景,芊绵对雨情。
每惭蘋藻用,多谢vK兰荣。
孺子才虽远,公孙策未行。
谘询如不弃,终冀及微生。 -
25.《和李相公勉晦日蓬池游宴(同字)》 唐·戴叔伦
高会吹台中,新年月桂空。
貂蝉临野水,旌旆引春风。
细草萦斜岸,纤条出故丛。
微文复看猎,宁与解神同。 -
26.《萧常侍瘿柏亭歌》 唐·卢纶
柏之异者山中灵,何人断绝为君亭。
云翻浪卷不可识,鸟兽成形花倒植。
莓苔旧点色尚青,霹雳残痕节犹黑。 -
27.《书绅诗》 唐·权德舆
和静有真质,斯人称最灵。
感物惑天性,触里纷多名。
祸机生隐微,智者鉴未形。
败礼因近习,哲人自居贞。 -
28.《书绅诗》 唐·权德舆
和静有真质,斯人称最灵。
感物惑天性,触里纷多名。
祸机生隐微,智者鉴未形。
败礼因近习,哲人自居贞。 -
29.《杂兴五首》 唐·权德舆
丛鬓愁眉时势新,初笄绝代北方人。
一颦一笑千金重,肯似成都夜失身。
乍听丝声似竹声,又疑丹穴九雏惊。
金波露洗净于昼,寂寞不堪深夜情。 -
30.《大堤曲》 唐·杨巨源
二八婵娟大堤女,开垆相对依江渚。
待客登楼向水看,邀郎卷幔临花语。
细雨濛濛湿芰荷,巴东商侣挂帆多。 -
31.《苦寒》 唐·韩愈
四时各平分,一气不可兼。
隆寒夺春序,颛顼固不廉。
太昊弛维纲,畏避但守谦。
遂令黄泉下,萌牙夭句尖。 -
32.《曲池洁寒流》 唐·崔立之
闲寻欹岸步,因向曲池看。
透底何澄彻,回流乍屈盘。
稍随高树古,迥与远天寒。
月入镜华转,星临珠影攒。
纤鳞时蔽石,转吹或生澜。
愿假涓微效,来濡拙笔端。 -
33.《智达上人水精念珠歌》 唐·欧阳詹
水已清,清中不易当其精。
精华极,何宜更复加磨拭。
良工磨拭成贯珠,泓澄洞澈看如无。
星辉月耀莫之逾, -
34.《韩十八侍御见示岳阳楼别窦司直诗…自述故足成六十二韵》 唐·刘禹锡
楚望何苍然,曾澜七百里。
孤城寄远目,一写无穷已。
荡漾浮天盖,四环宣地理。
积涨在三秋,混成非一水。 -
35.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
36.《寒溪》 唐·孟郊
霜洗水色尽,寒溪见纤鳞。
幸临虚空镜,照此残悴身。
潜滑不自隐,露底莹更新。
豁如君子怀,曾是危陷人。 -
37.《品松》 唐·孟郊
追悲谢灵运,不得殊常封。
纵然孔与颜,亦莫及此松。
此松天格高,耸异千万重。
抓拏巨灵手,擘裂少室峰。 -
38.《品松》 唐·孟郊
追悲谢灵运,不得殊常封。
纵然孔与颜,亦莫及此松。
此松天格高,耸异千万重。
抓拏巨灵手,擘裂少室峰。 -
39.《吊元鲁山》 唐·孟郊
搏鸷有馀饱,鲁山长饥空。
豪人饫鲜肥,鲁山饭蒿蓬。
食名皆霸官,食力乃尧农。
君子耻新态,鲁山与古终。 -
40.《虫豸诗·浮尘子(三首)》 唐·元稹
可叹浮尘子,纤埃喻此微。
宁论隔纱幌,并解透绵衣。
有毒能成痏,无声不见飞。
病来双眼暗,何计辨雰霏。