-
101.《疏影》 宋·吴潜
佳人步玉。
待月来弄影,天挂参宿。
冷透屏帏,清入肌肤,风敲又听檐竹。
前村不管深雪闭,犹自绕、枝南枝北。 -
102.《沁园春(赏春)》 宋·赵孟坚
晓上画楼,望里笑惊,春到那家。
便从臾闲情,安排醉事,寻芳唤友,行过平沙。
最是堪怜,花枝清瘦,欲笑还羞寒尚遮。
浓欢赏,待繁英春透,后会犹赊。 -
103.《摸鱼儿(寿叶制相)》 宋·陈允平
过重阳、晚香犹耐,江城风露初峭。
梅花已索巡檐笑,春入数枝红小。
寒恁早。
正帘卷苍云,和气生芝草。 -
104.《氏州第一》 宋·陈允平
闲倚江楼,凉生半臂,天高过雁来小。
紫芡波寒,青芜烟淡,南浦云帆缥缈。
潮带离愁,去冉冉、夕阳空照。
寂寞东篱,白衣人远,渐黄花老。 -
105.《高阳台(江阴道中有怀)》 宋·蒋捷
宛转怜香,徘徊顾影,临芳更倚苔身。
多谢残英,飞来远远随人。
回头却望晴檐下,等几番、小摘微薰。
到而今、独袅鞭梢,笑不成春。 -
106.《卜算子》 宋·莫仑
红底过丝明,绿外飞绵小。
不道东风上海棠,白地春归了。
月笛曲栏留,露舄芳池绕。
争得闲情似旧时,偏索檐花笑。 -
107.《六么令(京中清明)》 宋·李琳
淡烟疏雨,香径渺啼鴂。
新晴画帘闲卷,燕外寒犹力。
依约天涯芳草,染得春风碧。
人间陈迹?斜阳今古,几缕游丝趁飞蝶。 -
108.《永遇乐》 宋·危复之
早叶初莺,晚风孤蝶,幽思何限。
檐角萦云,阶痕积雨,一夜苔生遍。
玉窗闲掩,瑶琴慵理,寂寞水沈烟断。
消无言、春归无觅处,卷帘见双飞燕。 -
109.《永遇乐》 宋·危复之
早叶初莺,晚风孤蝶,幽思何限。
檐角萦云,阶痕积雨,一夜苔生遍。
玉窗闲掩,瑶琴慵理,寂寞水沈烟断。
消无言、春归无觅处,卷帘见双飞燕。 -
110.《水调歌头》 宋·白君瑞
凉吹拂衣袂,助我上高台。
云檐风栋,窗户绝纤埃。
四绕江山雄丽,万古盘龙踞虎,壮气锁崔嵬。
二水中分远,艇子自归来。 -
111.《书湖阴先生壁二首》 宋·王安石
茅檐长扫净无苔,花木成畦手自栽。
一水护田将绿绕,两山排闼送青来。
桑条索漠楝花繁,风敛余香暗度垣。
黄鸟数声残午梦,尚疑身属半山园。 -
112.《冬日田园杂兴》 宋·范成大
斜日低山片月高,睡余行药绕江郊。
霜风捣尽千林叶,闲倚筇枝数鹳巢。
炙背檐前日似烘,暖醺醺后困蒙蒙。
过门走马何官职,侧帽笼鞭战北风! -
113.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
114.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹;
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身;
满朝朱紫贵,尽是读书人。 -
115.《钟山即事》 宋·王安石
涧水无声绕竹流,竹西花草弄春柔。
茅檐相对坐终日,一鸟不鸣山更幽。 -
116.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
117.《表忠观韩小官人》 宋·叶绍翁
观里韩风子,无心似有灵。
绕廊时自语,扪虱故忘形。
午暴松檐暖,晨餐柏叶青。
客来知有馈,迎笑立中庭。 -
118.《秀峰院》 宋·鲍承议
平田千顷绿秧稠,水绕山阿出涧流。
门掩落花春自晚,画檐时听鸟声幽。 -
119.《春日湖上五首》 宋·释斯植
绕堤莎草绿纤纤,老里吟情觉未厌。
应是踏青天气近,柳条多插野人檐。 -
120.《题马默斋壁》 明·陈宪章
屋后青山屏翳合,檐前绿树烟花匝。
主人闭门履不纳,跏趺明月光绕榻。
客来问我笑不答,但闻山莺啼恰恰。
橙橘盈园野芳杂,门外一江深映閤。
四时八风谁管押,树飞雾走龙腾甲。
拙者孤舟持酒榼,成化十年甲午腊。